Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Συνεδρία 4: Πες μου ένα ψέμα


Υπάρχουν άνθρωποι που μάχονται για την αλήθεια. Στην πραγματικότητα όλοι λένε (λέμε) ότι την αποζητούμε. Ότι προτιμάμε την αλήθεια από το οποιοδήποτε ψέμα. Αυτό στη θεωρία βέβαια, διότι στην πράξη έχει αποδειχτεί ότι υπάρχει ένα είδος ψέματος το οποίο σε κάθε άνθρωπο αν κάποιος του το πειράξει, αναστατώνει τον εσωτερικό του κόσμο.

Αυτά λέγονται μύθοι. Και ο μύθος είναι πονηρό πράγμα διότι αν θέλει να ανταποκριθεί στο όνομά του έχει κάποια ψήγματα αλήθειας. Η βασική του πηγή ισχύος είναι η καλλιέργειά του, το ρίζωμα στον εσωτερικό κόσμο των δεκτών και η δημιουργία της πεποίθησης ότι είναι η Αλήθεια. Μύθοι υπάρχουν παντού γύρω μας. Από την οικογένειά μας για την εικόνα που καλλιεργούν οι γονείς, τα μεγαλύτερα αδέρφια, οι θείοι και οι θείες για το παρελθόν τους. Από το σχολείο με το πώς σκιαγραφούν τα άλλα παιδιά τους γονείς τους και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές για τους εαυτούς τους. Μέχρι το κράτος και τα ΜΜΕ με την εντύπωση που δίνουν για την κοινωνία.

Το χειρότερο είδος μύθων είναι οι εθνικοί. Είναι συνήθως οι πιο στρεβλοί, εκείνοι που παραμορφώνουν την αλήθεια περισσότερο και το βασικότερο, διαβάλουν τους δέκτες από μικρή ηλικία και επαναληπτικά ώστε να τους γίνει πεποίθηση. Το εντυπωσιακό είναι ότι έχουν μια φοβερή ικανότητα να αυτοπροστατεύονται, καθώς σε διαφορετικά κράτη παρουσιάζουν το ίδιο γεγονός με τελείως διαφορετικό τρόπο χωρίς ποτέ ο ένας να μαθαίνει τι παρουσιάζει ο άλλος. Προσιδιάζει των ηλιθίων, που είναι, ως γνωστόν, ανίκητοι και φοβερά επιδέξιοι.

Τώρα πώς μου ήρθαν όλα αυτά? Από μια δήλωση που άκουσα για το Ζάλογγο. Είπε κάποια κάτι και πέσανε να τη φάνε, όχι με επιχειρήματα, αλλά προβάλλοντας την αναντίρρητη αλήθεια της ιστορίας όπως την παρουσιάζει το βιβλίο του σχολείου. Αυτή που το είπε βέβαια έχει πει και χειρότερα γράψει κάτι απαράδεκτο στο παρελθόν. Έχει παρουσιάσει ένα μύθο του ‘εχθρού’ ως ιστορική αλήθεια. Εδώ δε θα σας πω την απάντηση για το τι συνέβη στο Ζάλογγο. Θα σας παραθέσω βάση των αρχών του blog μια διδακτική ιστορία για το πώς να το κάνετε από μόνοι σας.

Έχω σπουδάσει έναν κλάδο που μου επέτρεψε να ασχοληθώ με μια μεγάλη μου αγάπη που είναι η στρατηγική ιστορία. Επειδή με ενδιέφερε πολύ η μετάβαση από τον αρχαίο ελληνικό στο ρωμαϊκό τρόπο διεξαγωγής της μάχης, κάθισα και διάβασα αρκετά πράγματα. Αυτή τη φορά όμως επιστημονικά κείμενα, Ελλήνων και ξένων ιστορικών, με πηγές, αναφορές, αποδείξεις και επιχειρήματα. Επιστήμη, δηλαδή αντί μυθοπλασίας. Και εκεί έπαθα το πρώτο σοκ.

Διαβάζοντας λοιπόν για τους Περσικούς πολέμους, φτάνω στη μάχη των Θερμοπυλών. Οι ιστορικοί, Έλληνες και ξένοι, έχουν συμφωνήσει στα εξής: Ο στρατηγός και γενικός διοικητής ήταν ο βασιλιάς της Σπάρτης Λεωνίδας. Αυτός ηγείτο ενός σώματος αυτοκτονίας 300 Σπαρτιατών. Στις Θερμοπύλες τα Ελληνικά στρατεύματα αριθμούσαν 4.000 άνδρες, 300 Σπαρτιάτες, 700 Πλαταιείς και 3.000 από τις πόλεις κράτη πέριξ των Θερμοπυλών. Μια μεγάλη μου απορία τόσο χρόνια ήταν που στο κέρατο ήταν οι Αθηναίοι που ήταν αυτοί που καίγονταν αφού οι Πέρσες εκεί πήγαιναν. Έχει αποκαλυφθεί ότι οι Αθηναίοι είχαν στείλει το ναυτικό τους να αποκλείσει τα στενά του Αρτεμισίου, ώστε οι Πέρσες να μην μπορούν να αποβιβάσουν το (εξαιρετικό) πεζικό τους στα νώτα των χερσαίων ελληνικών δυνάμεων.

Δύο αρχικά συμπεράσματα: Δεν ήταν μόνο 300,  αλλά μια συνδυαστική, αμφίβια επιχείρηση, με σωστό σχεδιασμό και εκτέλεση. Ορθολογισμός λέγεται αυτό και ναι διάολε είναι μια αξία του δυτικού πολιτισμού. Αντί του χτισίματος υπέρμετρων ηρώων, που είναι ανατολίτικη πρακτική. Δεύτερον απαντήθηκε ένα ερώτημα που είχα. Το βιβλίο του σχολείου έλεγε ότι ο Θεμιστοκλής στην Αθήνα ερμήνευσε το χρησμό για το ‘ξύλινα τείχη’ με το να φτιάξει πλοία για να μεταφέρει τον πληθυσμό της πόλης στη Σαλαμίνα. Τώρα γιατί η ισχυρότερη ναυτική δύναμη της εποχής χρειαζόταν να ναυπηγήσει πλοία για να μεταφέρει τους πολίτες της δε μας έλεγε. Ήταν αναγκαίο λοιπόν διότι τα πλοία ήταν στο Αρτεμίσιο.

Και πάμε τώρα στο σημείο G. Οι ανιχνευτές του Περσικού στρατού ήταν εκπαιδευμένοι στα βουνά του Αφγανιστάν. Τα βουνά στα οποία ο Κόκκινος Στρατός για 10 χρόνια δεν μπόρεσε να νικήσει τους Ταλιμπάν. Τα ίδια βουνά που οι Αμερικανοί δώδεκα χρόνια τώρα συνεχίζουν ένα πόλεμο έχοντας τη βοήθεια δορυφόρων, GPS, θερμικών ανιχνευτών και χιλίων δυο άλλων τεχνολογικών βοηθημάτων. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν δεν μπορούσαν να βρουν ένα μονοπάτι να κάνουν υπερφαλάγγιση των Ελληνικών στρατευμάτων σε μια βδομάδα στον Παρνασσό. Το πιο φιλικό βουνό της Ελλάδος, όπως μαρτυρούν τα χιονοδρομικά κέντρα και τα resorts που φιλοξενεί! Έπρεπε να δημιουργηθεί όμως ο μύθος του Εφιάλτη. Ο οποίος όπως και η Κερκόπορτα και διάφορα άλλα τέτοια διδάσκει στα παιδιά ότι το περιούσιο έθνος μας δεν μπορεί να ηττηθεί ‘στα ίσα’.

Με αυτόν τον τρόπο ένα γεγονός που μπορούσε να γίνει ύμνος στον ορθολογισμό, την πρακτικότητα, τον υπολογισμό και τον ηρωισμό, κράτησε μόνο το τελευταίο. Κόπηκαν κάποια πράγματα που δε γιγάντωναν τους ήρωες και προστέθηκε και ένα άλλο που τους παρουσιάζει στο διηνεκές ως προδομένους άτρωτους. Αυτό δε θα γινόταν γενική πεποίθηση βέβαια αν δεν υπήρχε ένα κεντρικά ελεγχόμενο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό το τελευταίο στοιχείο είναι που αναγάγει μιαν ιστορία, ή καλύτερα μια εκδοχή μιας ιστορίας, σε γενική αλήθεια. Αφού είναι η εκδοχή που έχει πάρει τη ‘βούλα’ των σοφών του κράτους, των ειδικών, και με κατήχηση δια της επαναλήψεως να αναχθεί σε γενική αλήθεια. Συνεπικουρούμενο από το σύστημα εκμάθησης που τιτλοφορείται ‘Παπαγαλία’, μετατρέπεται σε θέσφατο. Έτσι το σύστημα πετυχαίνει μιαν εξαιρετική άμυνα. Όποιος προσπαθήσει να το αμφισβητήσει θα έρθει αντιμέτωπος με τη μήνιν όλων των άλλων. ‘Μα αφού έτσι το μάθαμε στο σχολείο. Λέει ψέματα το βιβλίο του σχολείου;’

Αν τώρα κάποιος βγει το αμφισβητήσει μπαίνει σε λειτουργία ο δεύτερος μηχανισμός. Τα ΜΜΕ είναι ένα σύστημα διακριτό από το κράτος, με δικούς τους όρους και κανόνες. Εντούτοις, τα δύο συστήματα όταν μοιράζονται κοινά συμφέροντα δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να ακολουθήσουν τις ίδιες πρακτικές. Και επειδή τα ΜΜΕ ελέγχονται από μια ολιγαρχία, ο έλεγχός τους είναι κρίσιμος για την επαναληπτική επιβεβαίωση της κοινής πεποίθησης. Το αν είναι η πεποίθηση αληθής δεν έχει καμία σημασία. Το βασικό είναι να μην πειραχτούν τα ιερά και τα όσια του έθνους.

Κεντρικό σύστημα εκπαίδευσης και έλεγχος των μέσων επικοινωνίας είναι οι δύο βασικοί άξονες μιας πετυχημένης προπαγάνδας. Πολλοί ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι έχουν αποδείξει ότι υπήρξαν οι βασικοί μηχανισμοί της διασποράς του εθνικισμού και της εμπέδωσης των εθνών-κρατών, καθώς εμφύσησαν τις διακρίσεις που ορίζουν το ‘εμείς’ από το ‘αυτοί’. Μεγαλώνεις και μαθαίνεις να γίνεις καλός Έλληνας και όχι καλός επιστήμονας.

Αν έχει μείνει κανείς να το διαβάσει μέχρι εδώ, ας μου πειένα ψέμα ν’ αποκοιμηθώ.


ΥΓ. Κρίνω ότι το προηγούμενο post δε σας άρεσε και γι’ αυτό δε συμμετείχατε. Ελπίζω μεγαλύτερη ανταπόκριση σε αυτό. Αλλιώς θα πιστέψω ότι μόνος μου τα γράφω, μόνος μου τα διαβάζω.       

12 σχόλια:

  1. τι να λεμε τωρα?

    το βασικο εργαλειο δημιουργιας σκεπτομενων οντων (εκπαιδευτικο συστημα)χρησιμοποιειται σημερα για παραγωγη πελατων. καθε ειδους.

    επισης για να σε παρει γλυκα ο υπνος μπορεις να διαβασεις για ενα ηρωικο λαο μερικων εκατονταδων χιλιαδων ανθρωπων που διελυσε την οθωμανικη αυτοκρατορια με γιαταγανια και φουστανελα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λοιπόν, είχα ένα καθηγητή στο ελληνικό πανεπιστήμιο που είχε γράψει ένα εξαιρετικό βιβλίο για τα αίτια της ελληνικής επανάστασης. Μετά από περίπου 250 σελίδες λεπτομερούς και εμπεριστατομένης ανάλυσης κατέληξε σε διάφορα συμπεράσματα, με πιο ενδιαφέρον το ότι οι 3 Φιλικοί, επένδυσαν στο κίνημα του εθνικισμού, σπέρνοντάς τον στην Ελλάδα ώστε να αποκτήσει το Τσαρικό ναυτικό πάτημα στη Μεσόγειο.

    Δηλαδή κάποιοι εφοπλιστές στην Οδησσό, επειδή οι δουλειές τους είχαν χτυπηθεί από το κλείσιμο των Δαρδανελίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δημιούργησαν την επανάσταση στην Ελλάδα ώστε να δέσουν το νέο και αδύναμο κράτος που θα προέκυπτε στο Ρωσικό άρμα.

    Αυτός ο καθηγητής τώρα διδάσκει στρατηγική ιστορία στο πανεπιστήμιο της Σαγκάης στην Κίνα. Και όχι στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάθε ψέμα, είναι 80% αλήθεια... Οπότε καλύτερα την αλήθεια μπαμ και έξω χωρίς περικοπές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα έτσι δουλεύει ο σωστός ο μύθος. Αν δεν έχει μεγάλο βαθμό αλήθειας μέσα να τη διαστρευλώσει, πώς ακριβώς θα γίνει πιστευτός? Απλώς η διαφορά είναι ότι η επιστήμη είναι η αναζήτηση της αλήθειας, ο μύθος παρουσιάζει τη δική του, χωρίς να δέχεται αντιρρήσεις. Η επιστήμη ότι παρουσιάζει είναι δεκτικό σε κριτική και μπορεί να ανατραπεί από νέα ευρήματα. Ο μύθος είναι αυτοτελής και πλήρης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Από την ιστορία αναμενόταν όχι να αναπαραστήσει κατι το οποίο βρισκόταν στα όρια του μύθου, αλλά να εξερευνήσει την αθέατη πραγματικότητα." Πήγη Αντώνη Λιακος.

    Αυτή η κάποια που αναφέρεις φίλε Ramon, επικαλείται αυτή την πηγή στα εισαγωγικά ενός βιβλίου της σχετικά με τον όρο "ιστορία". Το μάθημα αυτής της κυρίας ήταν το πρώτο μάθημα που έδωσα στο πανεπιστημιο σαν φοιτητής Παιδαγωγικού. Μετά από όσα αναφέρεις αναρωτιέμαι βαθύτατα κατα πόσο η ίδια ενστερνίζεται την παραπάνω πηγή ή όχι. Το να αμφισβητείς τον εθνικό σου μύθο και να καταβάλεις μια προσπάθεια να αναζητείς την αλήθεια είναι σίγουρα κάτι σπουδαίο και ίσως καλό είναι να το κρατήσεις προσωπικό ή τουλάχιστον όχι ευρύτερα δημοσιοποιημένο. Αλλά το να αμφισβητείς τον εθνικό σου μύθο και να ασπάζεσαι έναν άλλο μύθο είναι σίγουρα τραγικό. Γιατί στη πρώτη περίπτωση μπορεί κάποια στιγμή να συλλάβεις την έννοια του μύθου πίσω από την λέξη "ιστορία". Δυστυχώς στη δευτερη περίπτωση τα πάντα εστί ιστορία, διαλέγεις ποια ιστορία είναι ορθή κατά την αποψή σου την κρατάς και την ασπάζεσαι. Ζεις σε ένα μύθο που ίσως να μην καταλάβεις ποτέ την ύπαρξή του. Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο σου για την εν λόγω κυρία.
    Άποψή μου είναι ότι ιστορία έιναι οι πηγές αυτών που τις ιστορούνται. Το ρήμα ιστορώ σημαίνει αφηγουμαι γεγονότα τα οποία γνώρισα ο ίδιος. Με τη ευρύτερη έννοια του όρου, μπορώ να δεχτώ τις πηγές ώς μέσο αναζήτησης της αλήθειας. Όμως, σε καμία μα καμία των περιπτώσεων δεν μπορώ να δεχτώ το μαγείρεμα και όλες τις "μηχανορραφίες" που παρουσιάζει κάθε σχολικό εγχειρίδιο ως ιστορία. Προτιμώ να οργανώσω αυριο μεθαυριο στα παιδιά μου ένα προτζεκτ να αναζητήσουν σχετικά με την μάχη των θερμοπυλών παρά να τους πω το ποιήμα. Η σχολική ιστορία είναι ένα ποιήμα χωρίς την ούσια του ποιήματος αλλά μόνο με το περιτύλιγμα, τη ροή του λόγου. Την ξέρεις να την λες καλά τότε παίρνεις άριστα, αν όχι δεν είσαι καλός μαθητής. Μα ρε διάολε δάσκαλε εσύ ξέρεις, γνωρίζεις ότι υπήρχαν κρυφά σχολιά ή έτσι σου είπανε να λες. Μάλλον το δεύτερο ισχύει φίλοι μου. Και σας ρωτώ τότε γιατί να λέγομαι δάσκαλός? Ποιά διδακτική? Αφού είπαμε τη μαθαίνεις σαν το ποιηματάκι που έμαθες από νήπιο να λες...Για ποιό λόγο ο δασκαλος να διδάσκει ιστορία αφού η διδακτική του ικανότητα είναι περιττή και το μέσο του, το βιβλίο, είναι το ευαγγέλιο???Γιατί να μην την διδάσκει ο σχολικός φύλακας του σχολείου?Έτσι να εκμεταλευτεί το δάσκαλο να καλυψει άλλα κενά και να μειώσει κι άλλο τις προσλήψεις...Ατιμο κράτος!!!
    Θα σας απαντήσω το γιατί...ο δασκαλος είναι στην αντίληψη των παιδιών ως ο παντογνώστης...ο άνθρωπος που τα ξέρει ΟΛΑ...Άρα αυτά που μας τσαμπουνάει είναι νόμος! Άρα ο μύθος του δασκάλου είναι ΙΣΤΟΡΙΑ! Τώρα γιατί ο δάσκαλος έχει αυτή την θέση, γιατί τα παιδιά έιχαν και έχουν αυτή την αντίληψη είναι ενδιαφέροντα ζητήματα για άλλη συζήτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έχω 1 ερώτηματα για εσάς:
    -Γιατί η ιστορία είναι επιστήμη?

    ΥΓ 1. Η κυρία Ρεπούση είχε το μάθημα της Διδακτικής της Ιστορίας. Μαλιστα της ΔΙΔΑΚΤΙΚΗΣ. Βέβαια η διδακτική μαθαίνεται μέσα από τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά στα Πανεπιστήμια του Παρισιού. Τελικά είμαι πολύ χαζός που νόμιζα ότι η διδακτίκή αποκτάται μέσα από την εμπειρία της διδαχής. Ανάμεθα κι αν σχεδόν όλοι μου οι καθηγητές που μας διδαξαν ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ, έχουν διδάξει για ένα χρόνο σε κάποιο δημόσιο ελλήνικό δημοτικό σχολείο. Έγιναν όλοι τους μαστερ στη Διδακτική με τίτλους ξενων πανεπιστημίων. Μου μίλησαν για Γαλλίες, Ελβετίες , Αυστρίες με σκοπό να γνωρισω τι έκαναν οι άλλοι λαοί. Για την Ελλάδα ούτε λόγος, καμία επαφή με την πραγματικότητα. Τόσο βέβαιο θεωρούσαν ότι θα ακολούθήσει μεταναστευτικό κύμα και μας προετοίμαζαν κατάλληλα...;;;

    ΥΓ2 Ramon συγχαρηρήρια!!! Γραφεις πολύ καλά...σε θαυμάζω!Μην κανεις το σφάλμα και σταματήσεις τώρα που ξεκίνησες! Το γεγονός ότι δεν είδες συμμετοχή στο προηγούμενο post δεν σημαίνει μόνος σου τα γράφεις μόνος του τα διαβάζεις. Τα διαβάζουμε όλοι πιστευω αλλά για διάφορους λόγους ο καθένας μπορεί να μην συμμετέχει. Σκέψου το Μάνο, πόσοι μα πόσοι μπορεί να τον διαβάζουν καθημερινώς αλλά, τα σχόλια καταρχήν δεν ξεπερνούν πολλές φορές τα 30. Αυτό σημαίνει ότι δεν γράφει καλά ή δεν έχει κοινό;Δεν νομίζω ότι το κοινό του περιορίζεται στα 30-40 άτομα. Εσυ αυτό που κάνεις το κάνεις καλά και να συνεχίσεις να το κάνεις. Εξάλλου το κάνεις πρώτα πρώτα για σένα και μετά για όλους τους άλλους. Δεν νομίζω ότι επιβάλεις στον εαυτό σου να γράψει κάτι που δεν θέλει.Καλή συνέχεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καταρχάς ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Έχω άποψη για το γιατί συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην εκπαίδευση και θα στην πω αναλυτικά αύριο εδώ. Δυστυχώς τώρα ετοίμαζα το σημερινό Post και μετά έχω κανονίσει να βγω και δε θέλω να σε ξεπετάξω. Οπότε περίμενε αύριο αναλυτική απάντηση. Χαίρομαι πάντως που ένας εκπαιδευτικός έχει τέτοια οπτική και θα καταλάβεις γιατί αύριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Thryleon καλημέρα. Λοιπόν, η απάντηση που σου χρωστάω. Θα τα πάρω με τη σειρά που τα έχω στο μυαλό μου και δε θα ακολουθήσω τη δική σου αν δε σε πειράζει.

    Καταρχάς το σύστημα της παπαγαλίας έχει πολλαπλά οφέλη για τους μετέχοντες σε αυτό και ελάχιστα για τους κοινωνούς του (μαθητές). Για το κράτος και τις ελίτ του καλλιεργεί και αναπαράγει την πεποίθηση του θέσφατου του βιβλίου και της αναντίρρητης αλήθειας των αναγραφομένων του. Έτσι δημιουργεί πειθήνια όργανα του μηχανισμού, σε μακροπρόθεσμη προοπτική. Είναι όμως εξαιρετικά βολικό και για τους δασκάλους ή/και τους καθηγητές αφού δεν τους βάζει σε διαδικασία σκέψης και προβληματισμού. Τί πιο εύκολο να πάρει ο καθηγητής από τη μια την κόλλα του μαθητή και από την άλλη το βιβλίο και να δει αν έχει γίνει το copy-paste σωστά. Χωρίς να βάλλει το μυαλό του να σκεφτεί. Το βιβλίο ως πρωτότυπο, ο διδάσκαλος ως scanner και ο μαθητής ως φωτοτυπικό και το σύστημα αναπαράγεται απρόσκοπτα.

    Η ψυχολογική σύνδεση που λες για το πως βλέπουν τα παιδιά το δάσκαλο είναι σωστή. Είναι απολίθωμα μιας εποχής που ο παπάς κατείχε τη μοναδική αλήθεια του Θεού και ο δάσκαλος της κοσμικής γνώσης. Και επειδή έχεις δίκιο ότι αξίζει να μελετηθεί αναλυτικότερα αυτό θα το αφήσω εδώ και θα το πιάσω σε άλλο Post.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ιστορία είναι επιστήμη γιατί μέσα από τις πηγές προσπαθεί να ανακαλύψει το τι πραγματικά συνέβει σε ένα δεδομένο χρόνο και σε ένα δεδομένο τόπο. Δε γίνεται αντιγραφή των πηγών, αλλά διασταύρωσή τους. Υπάρχουν διαφορετικές σχολές στο πως γίνεται αυτή η δουλειά και εξάγονται συμπεράσματα. Το θεμελιώδες είναι η δυνατότητα αμφισβήτησης και ανατροπής των συμπερασμάτων αν προκύψουν νέα ευρήματα. Οπότε από την επιστημονική της φύση, η Ιστορία είναι κάτι τελείως αντίθετο με αυτό που διδάσκεται στα σχολεία, την απόλυτη αλήθεια δηλαδή.

    Η Ρεπούση όπως σωστά λες δεν είναι ιστορικός. Έχει κάνει διδακτική της ιστορίας. Δηλαδή με ποιον τρόπο πρέπει να διδάσκεται το μάθημα και όχι το τι περιεχόμενο οφείλει να έχει. Σε κάθε επιστήμη τα 'πρέπει' είναι ενοχλητικά. Ειδικά αν τα κάνεις σε αλλότρια περιβάλλοντα. Η γαλλική εκπαιδευτική μέθοδος πχ μπορεί να είναι εξαιρετική για τη Γαλλία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα ταιριάζει και σε κάποια άλλη χώρα. Η διδακτική είναι κάτι που οι εκπαιδευτικοί καλό θα ήταν να συμφωνούν πριν το εφαρμόσουν με ψυχολόγους και κοινωνιολόγους. Αλλά αυτό απαιτεί δουλειά και έξοδα.

    Σκέψου και κάτι άλλο. Πάει ένα παιδί να σπουδάσει παιδαγωγός/εκπαιδευτικός. Η σχολή στην οποία περνάει 8/10 φορές είναι τεταρτο-πέμπτη επιλογή. Εκεί έχει κάποιους μια γενιά μεγαλύτερους να τους διδάσκουν πώς οφείλουν να διδάσκουν τα παιδιά, ακολουθώντας βιβλία και εγχειρίδια που έχουν γράψει συνομήλικοί τους. Και ταυτόχρονα φέρνουν παραδείγματα προσωπικών εμπειριών, δηλαδή από μεθόδους που χρησιμοποιούσαν διδάσκαλοι δυο γενιές μεγαλύτεροι από τους φοιτητές. Έχουμε δηλαδή ένα κενό από τους πρώτους ως τους τελευταίους τεσσάρων γενεών. Innovation όχι μαλακίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Από μικρός άκουγα την μάνα μου να διαμαρτύρεται ότι ήμουν ένα ατελείωτο "γιατί;". Ο πατέρας μου φούσκωνε και ξεφούσκωνε κάθε φορά που τον στρίμωγνα και οι δάσκαλοί μου απηυδούσαν. Ραμόν και γω αναρωτιόμουν ακριβώς το ίδιο για τις Θερμοπύλες. Επειδή όμως αναφέρεται στις πηγές -Ηρόδοτος και Διόδωρος- που θα πρέπει να τις λάβουμε υπόψιν συμπέρανα, ότι οι ιχνηλάτες θα έβρισκαν το πέρασμα, όμως θα έπρεπε να μηχανευτούν και τρόπο να υπερπηδήσουν το εμπόδιο των 1000 Θηβαίων (αν θυμάμαι καλά αριθμό και καταγωγή) που φυλούσαν το μονοπάτι και όλα αυτά θα καθυστερούσαν καμμιά βδομάδα σε σχέση με την ευκολία που τους προσέφερε ο Εφιάλτης. Κατά τα άλλα έχω ξαναγράψει ότι στην Θυσία των Θερμοπυλών θαυμάζω τους Θεσπιείς (και όχι Πλαταιείς που γράφεις). Δεν είχαν ούτε την Αγωγή, ούτε την νοοτροπία των Σπαρτιατών, η πόλη τους ήταν δίπλα έτοιμη για λεηλασία και ήταν οι τελευταίοι απέλπιδες υπερασπιστές της. Θα μπορούσαν να την κάνουν με ελαφρά, και να ζητήσουν έλεος, κανείς δεν θα τους κατηγορούσε πραγματικά. Όμως στάθηκαν και πέθαναν.
    Όσο με τσαντίζουν τα εθνικιστικά ψεύδη, τόσο με εξαγριώνουν οι αυτόκλητοι αποδομητές τους που απλά υιοθετουν τα εθνικιστικά ψεύδη του "εχθρού", γινόμενοι χειρότεροι εθνικιστές. Η κοινωνία μας είνια βαθιά άρρωστη, νιώθω να συμπιέζομαι από τείχη παραλογισμού από όλες τις πλευρές.
    Τα εθνικά, θρησκευτικά, ιδεολογικά, κυριαρχικά εν τέλει κατασκευασμένα ψεύδη οδηγούν σε αληθινούς μαζικούς θανάτους, καταστροφές και τραγωδίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ά και για του Ζάλογγο, με πετάξαν έξω από την χορωδία και το θεατρικό διότι απαιτούσα να μάθω πως μάθαμε τους στίχους και τον σκοπό του τραγουδιού των Σουλιώτισσων, αφού πεθάναν όλες πριν τις προλάβουν οι Τούρκοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αταραξία καταρχάς δεκτή η διόρθωση. Μπερδεύτηκα με τη μάχη των Πλαταιών που έγραφα σε ένα Post στο gazzetta. Φυσικά και αντιμετώπιζα το ίδιο πρόβλημα και έχω τσακωθεί με πλείστους όσους καθηγητές και δασκάλους σε σχολείο και πανεπιστήμιο.

    Σε σχολικές εκδηλώσεις σταμάτησα να συμμετέχω στην 6η δημοτικού. Έκανα την ερώτηση στη διευθύντρια που ήταν και δασκάλα στο τμήμα μου, γιατί κάθε χρόνο επαναλαμβάνουμε τα ίδια τραγούδια και θεατρικά και δε μαθαίνουμε καλύτερα την ιστορία όσο μεγαλώνουμε. Μου είπε ότι αυτή είναι η κληρονομιά μας και απάντησα ότι αν είναι μόνο 10 ποιήματα και άλλα τόσα τραγούδια είναι εξαιρετικά φτωχή. Είπε θυμωμένη ότι αν δεν ήμουν μαθητής του 10 θα μου είχε δώσει αποβολή. Απάντησα ότι δάσκαλος που δίνει αποβολή σε μαθητή επειδή έχει ερωτήσεις είναι πολύ παράξενο πράγμα και δε θα είναι και η καλύτερη διαφήμιση για το σχολείο (σσ. πήγα σε ιδιωτικό δημοτικό λόγω προβλημάτων υγείας των γονιών μου). Με άφησε στην ησυχία μου και εκτός εκδήλωσης.

    Αυτό που έκαναν οι Πέρσες τώρα ονομάζεται στη στρατηγική επιστήμη υπερφαλάγγιση. Κυκλική αποφυγή του κυρίως όγκου στρατού και επίθεση στα νώτα του. Πιο γνωστή η Αγγλική λέξη. Overlap! Ναι το ίδιο με τη μπάλα! Και μετά σου λέει δεν είναι πόλεμος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή