Συνεδρία 87: Ερωτική Μηχανή

Παρόλο που υπάρχουν πιο επίκαιρα θέματα, επειδή υπάρχει κάτι που το έχω κάβα καιρό και συνδέεται και λίγο με το προηγούμενο post, είπα να το γράψω τώρα, με την ελπίδα ότι μέσα στη βδομάδα θα αρχίσω να αναπληρώνω το -4 στο οποίο έχω βρεθεί. Το θέμα μου σήμερα είναι αυτό της σεξουαλικής ελευθερίας και πως αυτό συνδέεται με την πρόοδο μιας κοινωνίας.

Έχουν γραφεί εκατομμύρια σελίδες για το θέμα και πολλά δέντρα έχουν βρει διέξοδο στη μεταθανάτια ζωή μετατρεπόμενα σε βιβλία για την ερωτική απελευθέρωση, τη σεξουαλικότητα, τη σεξουαλική ελευθερία. Όμως με διαφορά το πιο to the point (που λένε και στο χωριό μου) κείμενο δεν το έχει γράψει κανένας ακαδημαϊκός, καμία φεμινίστρια, κανένας γιατρός σεξολόγος, αλλά ένας τύπος που έγραφε ιστορίες comic, o Alan Moore. Στο δοκίμιό του “25,000 Years of Erotic Freedom” ο Moore είναι ο πρώτος που συνδέει την ερωτική, με την έννοια του σεξ, ελευθερία με την πρόοδο και την ανάπτυξη.

Η προσέγγισή του είναι ιστορική. Εξετάζει τα επιτεύγματα των Αρχαίων πολιτισμών, κυρίως Ελλάδας, Λατίνων,  Κίνας και Ιαπωνίας και τα συνδέει με τους περιορισμούς που επέβαλαν οι μονοθεϊστικές θρησκείες αργότερα στη λίμπιντο και στη σεξουαλικότητα των ανθρώπων. Η φιλοσοφία, τα μαθηματικά, η ιατρική, οι τέχνες και τα γράμματα γνώρισαν τεράστια άνθηση στους συγκεκριμένους Αρχαίους πολιτισμούς. Η βασική διαφορά τους από τους υπόλοιπους ήταν ο βαθμός της σεξουαλικής απελευθέρωσης των κοινωνιών τους.

Η σεξουαλικότητα όταν καταπιέζεται δημιουργεί σύνδρομα. Η ιατρική έχει αποδείξει ότι οι ορμόνες που εκκρίνει το σώμα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης ηρεμούν τα νεύρα και κάνουν τον εγκέφαλο να λειτουργεί καλύτερα. Ένας πιο λειτουργικός εγκέφαλος μπορεί να παράγει περισσότερα πράγματα και διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι τυχαία η ραγδαία ανάπτυξη των Δυτικών κοινωνιών μετά από την κατάρρευση των θρησκευτικών και κοινωνικών ταμπού που συνδέονται με τη σεξουαλικότητα. Ο Χριστιανισμός για περίπου 16 αιώνες καταπίεζε τον άνθρωπο. Η θρησκείες επιβάλουν μια ηθική που περιορίζει την ερωτική πρακτική. Οι έννοιες του «ενάρετου», του «αγνού» και του «καθαρού» συνδέονται με τη σεξουαλική εγκράτεια. Ακόμα και σήμερα σε πολλές κοινωνίες, ειδικά στον ισλαμικό κόσμο ο γάμος παραμένει το διαβατήριο δύο ανθρώπων στη σεξουαλική ζωή. Η εκάστοτε εκκλησιαστική αρχή οφείλει να δώσει την άδεια μέσω κάποιου λειτουργού της σε αυτήν την «αμαρτία».

Ο Μουσουλμανικός κόσμος μέχρι το 15^ο αιώνα ήταν πιο ανεπτυγμένος από το Δυτικό. Τα χαρέμια, οι χοροί της κοιλιάς η πολυγαμία, έστω και μόνο για τους άνδρες παρείχαν ένα καλύτερο πλαίσιο σεξουαλικής απελευθέρωσης από τη Χριστιανική Δύση. Παρεμπιπτόντως, η ιστορία για την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας λόγω την εσωτερικής της ασωτίας είναι πολύ Χριστιανοκεντρική. Η πορνεία ήταν νόμιμη στη Ρώμη και όταν δημιουργούσαν την Αυτοκρατορία τους και η ελεύθερη σεξουαλικότητα ήταν μόνιμη αρχή. Όταν όμως έγινε ο Χριστιανισμός επίσημη θρησκεία της Αυτοκρατορίας οι συνοριοφύλακες, που ήταν από όλα τα μέρη της και είχαν το δικαίωμα να λατρεύουν τους δικούς τους Θεούς, αν δε βαπτίζονταν Χριστιανοί απομακρύνονταν. Έτσι το δυναμικό στα σύνορα έπεσε κατά 80% αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για Γότθους, Βησιγότθους και Οστρογότθους. Τελικά ήταν ο Χριστιανισμός που οδήγησε στην πτώση τη Ρώμη και έφερε το Μεσαίωνα και όχι το ανάποδο. Ευτυχώς για τη Δύση, τα ταμπού της τα κοίταξε στα μάτια και τα ξεπέρασε σε μεγάλο βαθμό.

Μιας και αναφέρθηκα στην πολυγαμία, ο άνθρωπος δεν είναι μονογαμικό ον. Η μονογαμία είναι ένας περιορισμός που όταν γίνεται ενσυνείδητα είναι αποδεκτός, όταν όμως γίνεται από το φόβο ενός εξωτερικού παράγοντα είναι πρόβλημα. Αν δεν πηγαίνεις με άλλον/η επειδή έχεις δοθεί αποκλειστικά σε αυτόν/ήν αποτελεί έναν αυτοπεριορισμό στους συντρόφους σου, αλλά δε σε περιορίζει στο τι θα κάνεις με αυτόν/ήν. Αν η σεξουαλικότητα διοχετεύεται εκούσια σε έναν/μία παρτενέρ χωρίς να περιορίζεται είναι επιλογή. Αν τώρα πάλι η σεξουαλικότητα καταστέλλεται επειδή το λέει η εκκλησία ότι είναι αμαρτία ή διότι ε, παντρευτήκαμε και τι θα πει ο κόσμος δημιουργούνται θέματα. Όπως πρόβλημα είναι το να μην μπορείς να εκφράσεις τη σεξουαλικότητά σου επειδή δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή. Ομοφυλόφιλοι, trans, σαδομαζοχιστές και τόσες άλλες κατηγορίες καταπιέζονται σεξουαλικά επειδή αν τυχόν εκφραστούν ανοιχτά πολλές πόρτες στη ζωή τους θα κλείσουν.

Η σεξουαλική απελευθέρωση στη Δύση με την άνοδο και την ανάπτυξη της τεχνολογίας, τη χειραφέτηση των γυναικών και το μειωμένο ρόλο της θρησκείας με τους περιορισμούς της την έβαλε σε μιαν άλλη τροχιά. Τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, χωρίς ακόμα να είναι στο επιθυμητό επίπεδο. Ο συντηρητικός αμερικανικός Νότος, η επαρχία (παντού), η νέο-συντηρητική Ευρώπη είναι μερικά μόνο παραδείγματα των περιορισμών που ασκούν οι αντιλήψεις του παρελθόντος ακόμα στη σεξουαλικότητα. Ο μεγαλύτερος εχθρός της σεξουαλικότητας όμως στο σύγχρονο κόσμο δεν είναι οι παλιές αντιλήψεις, αλλά οι νέοι μηχανισμοί. Η υπέρ-εμπορευματοποίησή της και η γιγάντωση της βιομηχανίας του πορνό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Το γυμνό και ο ερωτισμός δεν είναι μόνο τέχνη, αλλά και μπίζνα. Η βιομηχανία του θεάματος, που για να πουλήσει σε διαφορετικά κοινά βάζει ταμπέλες, έχει χωρίσει το εμπόρευμα του γυμνού σε ερωτικό και πορνό. Το ερωτικό (erotica) είναι το καλλιτεχνικό και το πορνό το «εμπορικό», το χαμηλής ποιότητας.

Ο διαχωρισμός είναι τραγικός. Τόσο τραγικός που ο Moore έχει κάνει ένα comic, το “Lost Girls” που επιμένει να το χαρακτηρίζει πορνογράφημα, παρόλο που είναι τέχνη. Και είναι πορνογράφημα, και παραμένει τέχνη. Δεν είναι το φτηνό πορνό της βιομηχανίας, όπως δεν είναι και τα περισσότερα σεξουαλικά εικονογραφημένα που έρχονται απ την Ιαπωνία. Η υπερπροσφορά πορνό δε βοηθάει στη σεξουαλική απελευθέρωση διότι ενεργοποιεί όλα τα συντηρητικά αντανακλαστικά των κοινωνιών. Σε τόσο μεγάλο βαθμό που η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία θεωρείται ταμπού σε αρκετές Δυτικές χώρες ακόμα πριν το Λύκειο. Στις ίδιες χώρες που τα ποσοστά παιδεραστίας ανεβαίνουν συνεχώς (όχι επειδή αυξήθηκαν οι παιδόφιλοι με τα χρόνια, απλώς του κυνηγάνε πιο αποτελεσματικά).

Πέρα από διαφημίσεις τύπου «το σεξ είναι υγεία» και πέρα από τα διάφορα κοινωνικά και θρησκευτικά χαλινάρια, η σεξουαλική απελευθέρωση είναι μια διεργασία in progress. Και θα παραμείνει για αρκετά χρόνια παρόλο που η πορεία δείχνει πια μη αναστρέψιμη. Ακόμα και το συντηρητικό κομμάτι της νέας γενιάς σε αυτόν τον τομέα δύσκολα κλείνεται στο παρελθόν. Και αυτό ίσως να είναι και το πιο αισιόδοξο κομμάτι για το μέλλον, διότι στην τελική, και το μυαλό είναι μια ερωτική μηχανή.