Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Συνεδρία 83: Δώσε μου Καταφύγιο


Ξεκινάω να γράφω μετά την ανακοίνωση του υποψηφίου που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έχω πεθάνει στο γέλιο ειλικρινά. Αλλά δε θα ασχοληθώ άλλο με τη γλάστρα του πολιτικού μας συστήματος. Δεν αξίζει τον κόπο και το χρόνο. Πέρα από το γελοίο της επιλογής του προσώπου από μια κυβέρνηση που μπορούσε να βάλει όποιον ήθελε στη θέση δεν έχω να πω τίποτα άλλο.

Το βασικό ζήτημα είναι το Eurogroup αυτές τις μέρες και το ζήτημα είναι πιο σοβαρό για να ασχοληθώ λιγάκι παραπάνω. Εκείνο όμως που με ιντριγκάρει περισσότερο είναι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και των αριστερών αδελφών του κομμάτων στην Ευρώπη διότι βλέπω μια προοπτική σχηματισμού ενός νέου ιδεολογικού μπλοκ. Ας τα πάρω όμως με τη σειρά.

Ήταν όμορφο αυτό που έγινε στο Eurogroup διότι μάθαμε αρκετά πράγματα. Το πρώτο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει τη διάθεση να υποχωρήσει σε μεγάλο βαθμό ώστε να πετύχει ευρωπαϊκή συμφωνία. Όπως έγραφα στο προηγούμενο post, δεν έχει πρόβλημα να πάει πίσω το πρόγραμμά της έξι μήνες. Θα αναπτύξει ρητορική που θα φορτώνει την επέκταση του Μνημονίου (που για επικοινωνιακούς λόγους θα το πει αλλιώς) στις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης και θα είναι συνεπής ότι α) διαπραγματεύτηκε, β) πέτυχε καλύτερη συμφωνία, γ) το μόνο που παραχώρησε είναι 6 μήνες δείχνοντας ότι το ελληνικό κράτος έχει συνέχεια. Το τελευταίο μπορεί να μη γίνει αποδεκτό με ενθουσιασμό στο εσωτερικό, όμως είναι καλό σήμα για να καλμάρει τους ξένους, ενδεχομένως (μεγάλο ίσως εδώ) να φέρει και τίποτα επενδύσεις. Η Αριστερά που συμβιβάζεται λοιπόν.

Συμβιβάζεται βέβαια μέσα στα όριο κάποιας αξιοπρέπειας. Αυτό δεν είναι οι προεκλογικές δεσμεύσεις, αφού αποδεχόταν κείμενο που τις έκανε (να το πω κομψά) ελαστικές. Είναι ότι συμφώνησε σε ένα κείμενο που μετά από 15 λεπτά άλλαξε και ήρθε άλλο κείμενο. Οι περισσότεροι εστίασαν στο τι έγραφε το δεύτερο κείμενο και στο γιατί δεν το αποδέχτηκαν Βαρουφάκης και Δραγασάκης, όμως το ζήτημα είναι στην πραγματικότητα αλλού. Το 1944 ο στρατηγός De Gaulle είχε μπει να ελευθερώσει το Στρασβούργο. Μετά από 6 ώρες λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από το στρατηγό Eisenhower ότι η μάχη στο Αλσατικό μέτωπο δεν πηγαίνει καλά και πρέπει να συγκεντρώσει τα γαλλικά στρατεύματα και να τα στείλει πίσω. Ο De Gaulle του λέει ότι στρατηγικά καταλαβαίνει ότι το σωστό είναι αυτό που του λέει ο Αμερικανός είναι το σωστό, όμως συμβολικά δεν μπορεί να το κάνει. Θα είναι ντροπή απέναντι στους Γάλλους του Στρασβούργου. Έτσι απέρριψε την πρόταση του Eisenhower. Η ελληνική αντιπροσωπεία είχε την υποχρέωση να απορρίψει το κείμενο για λόγους αρχής, άσχετα με το αν συμφωνούσε ή όχι. Ένα μέρος του Eurogroup, το μεγαλύτερο όπως φαίνεται, ήθελα να δείξει μια πλήρη ήττα των ελληνικών θέσεων και αυτό δεν ήταν δυνατόν να γίνει αποδεκτό.

Μάθαμε επίσης ότι η Γερμανία έχει τεράστια υποστήριξη όχι μόνο από το Βορρά. Ο Rajoy, οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί στηρίζουν την παρούσα πολιτική για λόγους πολιτικής επιβίωσης δικής τους. Το Eurogroup δεν έχει απλώς ηγέτιδα δύναμη τη Γερμανία, όπως θα ήταν απολύτως φυσιολογικό, αλλά είναι porte-parole της. Είναι ένα πρόβλημα για την ελληνική πλευρά αυτό που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Η Γερμανία έχει όλα τα χαρτιά στα χέρια της, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να δίνει ανταλλάγματα σε όποιον θέλει να υποστηρίξει το «κακό παιδί» ώστε να τους ξαναβάλει στη σειρά.

Τέλος, υπάρχουν και δύο πράγματα που δε μάθαμε. Το πρώτο είναι ποια ακριβώς ήταν η ελληνική πρόταση. Ωραία όλη η ρητορική περί τελεσιγράφου και εκβιασμού των Ευρωπαίων, όμως αυτό θα στοιχειοθετηθεί μόνο αν το Μαξίμου ή το Υπουργείο Οικονομικών δημοσιεύσει το τι πρότεινε η ελληνική πλευρά και δε δέχτηκαν οι εταίροι. Καταλαβαίνω ότι ειδικά ο Τσίπρας θέλει πολιτική λύση σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων για να αποδείξει ότι το ζήτημα είναι πολιτικό και όχι τεχνικό. Αυτό όμως είναι μεγάλο στοίχημα και αν η λύση βρεθεί σε επίπεδο Υπουργών Οικονομικών μπορεί πάλι να πλασαριστεί ως πολιτική, ακόμα και αν στην πραγματικότητα είναι τεχνική.  Όμως από το να γίνονται διαρροές των κειμένων στο Eurogroup για να δείξουμε τι κακοί που είναι αυτοί οι Ευρωπαίοι είναι υποχρεωτικό να έχουν πρώτα δημοσιοποιηθεί οι θέσεις με τις οποίες πήγε η κυβέρνηση σε αυτό και τι αντίσταση βρήκε.

Το δεύτερο που δεν μάθαμε είναι τι ακριβώς είναι η «ευελιξία» στο υπάρχον πρόγραμμα που λέει η άλλη πλευρά. Η διατύπωση είναι εντελώς κενή περιεχομένου και επειδή τόσο καιρό μιλούσαν τεχνικά, μια διευκρίνηση είναι απαραίτητη. Παρακάμπτω το γεγονός ότι στο κείμενο που τελικά δεν υπεγράφη ζητούσαν πρωταρχικά δέσμευση της ελληνικής πλευράς στο υπάρχον πρόγραμμα και μετά την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση. Θα ήταν όμως εξαιρετικά παράδοξο η ελληνική πλευρά να συμφωνήσει ότι θα παραβιάσει κάθε προεκλογική της δέσμευση χωρίς να μάθει από πριν το τι θα πάρει μελλοντικά ως αντάλλαγμα.

Στον ευρωπαϊκό τύπο σήμερα γίνεται μια προσπάθεια αποδόμησης του προσώπου του Βαρουφάκη. Από την Παρασκευή υπάρχουν δημοσιεύματα που γράφουν ότι δεν τον θέλουν, ότι είναι αλαζόνας, αγενής, ψώνιο, κτλ. Αντίστοιχα, στην Ελλάδα συνεχίζεται η σύνδεση της σημερινής γερμανικής ηγεσίας με τους Ναζί. Εκτός από τραγικά λαϊκιστικό, όλο αυτό είναι και φτηνό, πολύ φτηνό. Και θα μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ παραπάνω.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι ένα ευρωπαϊκό θέμα. Όχι μόνο επειδή διαταράσσει τη λογική με την οποία λειτουργεί η Ευρωζώνη. Είναι ένα εκλογικό πείραμα που έχει μιμητές, κυρίως στην Ισπανία, αλλά και στην Ιταλία και την Πορτογαλία. Αυτό είναι και το μεγαλύτερό του πρόβλημα στη διαπραγμάτευση. Δεν είναι μόνο ότι ζητάει κάτι άλλο για την Ελλάδα και αντιμετωπίζει ένα συμπαγές και ισχυρότερο μπλοκ απέναντί του, αλλά ότι κάθε νίκη του, ακόμα και μικρή μπορεί να αλλάξει ισορροπίες αλλού. Τα τελευταία 10 χρόνια η Σοσιαλδημοκρατία έχει χάσει πολύ από το ιστορικό της βάρος και τους μηχανισμούς που τη στηρίζουν. Τα συνδικάτα έχουν βαρέσει διάλυση, η εργατική τάξη έχει μετατραπεί σε μικροαστική ή μεσαία σε μεγάλο ποσοστό και ο εθνικός κρατισμός είναι κόντρα ρόλος με το άνοιγμα των συνόρων σε οικονομικό, εθνικό και πολιτιστικό επίπεδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos που είναι οι πιο ισχυροί νέοι παίχτες μπορούν να καλύψουν μόνιμα το χώρο που έχουμε μάθει να ονομάζουμε κεντροαριστερά. Αριστερή ρητορική με πιο μοντέρνες, αλλά πιο μετριοπαθείς/κεντρώες πολιτικές.


Αυτό θα το κοιτάξω στο επόμενο post αναλυτικά, αν δε γίνει κάτι τραγικό μέχρι τότε. Να τονίσω όμως εδώ ότι η ΕΕ, όπως και οι ιδεολογίες είναι κάτι παραπάνω από ασφαλή κοντέινερ που δίνουν καταφύγιο.

6 σχόλια:

  1. ο ΠτΔ είναι μεν μια εθιμοτυπική γλάστρα αλλά από την άλλη έχει τη δυνατότητα να ρίξει την κυβέρνηση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το έργο το είδαμε πριν ένα μήνα και ίσως το ξαναδούμε πάλι σε περίπτωση:
    α.παραίτησης Πάκη.
    β.αδυναμία εκλογής νέου ΠτΔ από την βουλή.
    γ. προκήρυξης πρόωρων βουλευτικών εκλογών.
    όλα αυτά βέβαια εάν οι συσχετισμοί γυρίσουν τούμπα και πχ ευνοούν τη ΝΔ ή για κάποιον άλλο έκτακτο λόγο.
    Η πρόνοια της ευρείας πλειοψηφίας που απαιτείται για την εκλογή ΠτΔ ίσως κάτι έχει να κάνει με έναν "εξαναγκαστικό" συμβιβασμό με την άλλη πλευρά (όποια και αν είναι αυτή) που ταυτόχρονα λειτουργεί σαν διαρκή δικλείδα ασφαλείας ή απειλής (όπως το βλέπει κανείς) σε περίπτωση που στραβώσουν πολύ τα πράγματα.
    Μέχρι στιγμής βέβαια δεν έχει παραιτηθεί ΠτΔ αλλά από το 2009 και μετά είναι αλλιώς τα πράγματα, οπότε και τα έσχατα μέσα πρέπει να θεωρούνται πιο πιθανά.

    Για το eurogroup χλωμά τα πράγματα, ο Σόιμπλε από ότι βλέπω τώρα δεν θα αποδεχτεί την νέα Βαρουφική πρόταση για παράταση, οπότε το επόμενο διήμερο ίσως ζήσουμε ένα roller coaster που θα μας καθορίσει για πολλά χρόνια.
    Ελπίζω πως όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω ότι ο λόγος που έχει γίνει μόδα από την εκλογή Στεφανόπουλου και μετά η εκλογή προέδρου από τον αντίπαλο στην κυβέρνηση χώρο είναι να διασφαλιστεί ότι δε θα παραιτηθεί κάποιος "δικός τους" αν αλλάξει η κυβέρνηση. Ο ΠτΔ έχει μόνο ένα πολιτικό όπλο πίεσης, την παραίτησή του. Αν έρχεται από το αντίπαλο στρατόπεδο, το κάνει πιο δύσκολο.

    Η επιλογή Παυλόπουλου μέχρι τώρα έχει κάνει ζημιά στο ΣΥΡΙΖΑ που δέχεται κριτική και από αριστερά και από δεξιά. Νομίζω ότι ο Τσίπρας έφαγε κόλλημα με Καραμανλικό υποψήφιο. Η επιλογή Αβραμόπουλου είχε πολιτική σκοπιμότητα καθώς είναι επίτροπος και θα αντικαθίστατο με κάποιον από το ΣΥΡΙΖΑ. Έχει γίνει γνωστό ότι η επιλογή κάηκε από Βρυξέλλες. Συγκεκριμένο ο Junker δεν ήθελε αλλαγή επιτρόπου. Αν δεν πάρει κάτι από το Eurogroup ο ΣΥΡΙΖΑ η υποχώρηση είναι λάθος. Τώρα, Καραμανλικοί πολλοί δε μένουν πια στη ΝΔ. Η Γιαννάκου (που ως γυναίκα θα είχε μικρότερη κριτική) δεν ήθελε τη θέση και η μόνη άλλη επιλογή ήταν ο Κουμουτσάκος. Το πρόβλημα με αυτόν είναι ότι είναι σχετικά μικρός. Όμως, από τον Πάκη ήταν σίγουρα πολύ καλύτερη επιλογή. Εγώ πιστεύω ότι ο Τσίπρας έπρεπε να διευρύνει το pool, ενδεχομένως σε συνεννόηση με τον Καραμανλή.

    Για το Eurogroup εγώ πιστεύω, και μαθαίνω και από Βρυξέλλες, ότι η συμφωνία είναι δεδομένη. Σίγουρα στο ποσοστό η πλευρά των δανειστών θα έχει το μεγαλύτερο μερίδιο, το ερώτημα είναι σε πιο βαθμό θα υποχωρήσει η ελληνική πλευρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο αιχμάλωτος της προεκλογικής και αντιπολιτευτικής του ρητορικής παρά της πραγματικότητας. Στο τέλος θα πετύχει καλύτερη συμφωνία και δε θα τη χρεωθεί επειδή μιλούσε για διαγραφές και λοιπά ανέφικτα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μηπως το παμε μεσω λαμιας? εννοω οτι απ το να βαλεις καποιον αντιθετης ιδεολογιας για να εχει ενδιασμους να παραιτηθει μηπως θεωρηθει... ξερω κι εγω τι, δεν ειναι πιο απλο να βαλεις εναν δικο σου και να εχεις το κεφαλι σου ησυχο (αν καταλαβα καλα τη διατυπωση σου)?

      προσωπικα παντως αφου ο προεδρος γλαστρα ειναι, θα ηθελα εναν ανθρωπο εξω απ την πολιτικη. εναν διανοουμενο ή επιστημονα. θα ηταν κι ενας συμβολισμος οτι ο συριζα αλλαζει το πολιτικο τοπιο.



      Διαγραφή
    2. κοτς αν χρειαζόσουν απλά 151 ψήφους θα έβαζες και τον σκύλο σου, το θέμα είναι πως απαιτούνται περισσότεροι (τουλάχιστον 180 έτσι δεν είναι;) και για αυτό η Λαμία (των συμβιβασμών και των παρενεργειών) είναι μονόδρομος.

      Εξελίξεις φρέσκες φρέσκες από το Γιόρουγκρουπ, πάμε για φούντο or what?
      Έχουν σπάσει τα νεύρα μου με αυτή την ιστορία

      Διαγραφή
  3. Επειδή η προηγούμενη Βουλή διαλύθηκε λόγω αδυναμίας να εκλέξει ΠτΔ σε αυτήν στην 1η ψηφοφορία χρειαζόντουσαν 180, όμως αν δεν εκλεγόταν στην επόμενη αρκούσαν 151. Οπότε πρακτικά θα μπορούσε να προτείνει όποιον ήθελε ο Τσίπρας. Νομίζω ότι ο συμβολισμός της συναίνεσης με τους Καραμανλικούς του γυρνάει μπούμεραγκ. Ναι το πάμε μέσω Λαμίας, όμως είναι τριτοτέταρτο ως προτεραιότητα.

    Για το Eurogroup. Μετά τα σημερινά φαίνεται ότι η Γερμανία έχει υιοθετήσει μια στάση my way or the highway. Αυτό α) εκνεύρισε τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών που θέλουν λύση και β) δημιουργεί ρήγματα στον κυβερνητικό συνασπισμό στη Γερμανία όπου οι Σοσιαλδημοκράτες χαιρέτησαν την πρόταση Βαρουφάκη. Φαίνεται ότι η Γερμανική δεξιά θέλει ή την Ελλάδα να υποκύψει πλήρως στο γερμανικό μοντέλο ή εκτός ευρώ. Πώς διάολο τα καταφέρνουν οι Γερμανοί με τις κινήσεις τους όταν είναι στο απόγειο της δύναμής τους να στρέφουν όλους τους άλλους εναντίων τους είναι πάντως ιστορικό παράδοξο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω ότι ζαλίστηκαν με το υψηλά ποσοστά δημοφιλίας και είπαν να τα ρίξουν λίγο με τον Πάκη. Ατυχής επιλογή, ας βάζαν αυτόν του Πο
    Η "Γερμανική Ευρώπη" της τελευταίας πεντετίας υποχωρεί σιγά, βασανιστικά αλλά σταθερά. O νεομακιαβελλισμός της Μερκελ έχει φτάσει στα όριά του. Η γερμανία έχει πολλά οφέλη από την κρίση, ουσιαστικά με την μεταφορά καταθέσεων από τον "επισφαλή" Νότο στις γερμανικές τράπεζες έστρωσε τους ισολογισμούς τους και απέφυγε την κατάρρευσή τους.
    Για την ελλάδα μόνο από τα 120 δις που φύγαν από το 2010(μόνο από καταθέσεις, διότι σπάσαν ασφαλιστικά, ομόλογα, και άλλα που δεν υπολογίζονται επίσημα στις εκροές), αν επέστρεφαν το 1/4 δεν θα είχαμε ανάγκη την ενδιάμεση συμφωνία. Μία πολιτική "φέρτα πίσω τα μαύρα και με ένα 5-10% φορολογία τα ασπρίζεις, αλλιώς κυνήγι μέχρι τρίτης γενεάς" θα μπορούσε να φέρει κάποιο αποτέλεσμα.
    Υπάρχουν πολλές και αντίροπες δυνάμεις στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη, σε κάθε κράτος συνολικά, αλλά και εξωτερικές που επηρεάζουν το περιβάλλον όλων αυτών. το να χαρτογραφήσεις καποιες είνια απαραίτητο για να δείς που μπορείς να δημιουργήσεις ρήγμα, όμως το τι θα σκάσει ακριβώς είνια άγνωστο και πολυπαραγοντικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή