Συνεδρία 79: Θύμα των Αλλαγών

Το κείμενο που ακολουθεί είναι έτοιμο απ΄την Παρασκευή το βράδυ. Είχα όμως πολύ μεγάλο προβληματισμό για το πότε να το ανεβάσω. Τελικά είπα να το μπουμπουνίσω όσο διαρκεί η εκλογική διαδικασία και όχι πιο μετά. Το αλλάζω και λίγο ώστε να μη με κατηγορήσετε για το οτιδήποτε. Ήθελα όμως να το ανεβάσω πριν, για να μη λέω μετά το πόσο γαμάτος είμαι στις προβλέψεις (που δεν είμαι). Σημείωση εισαγωγής: Μην πάτε και παίξετε τίποτα και μετά μου την πέσετε.

Οι σημερινές εκλογές είναι ένα απαύγασμα της σύγχρονης Ελλάδος: Προσωπολατρεία, τρομοκρατία, εμπόριο ελπίδας, ονειρώξεις και στρεβλοί φόβοι. Ένα βλαχομπαρόκ συνονθύλευμα φαντασιώσεων του παρελθόντος και του μέλλοντος. Θα επανέλθω σε αυτό παρακάτω. Παρ’ όλ’ αυτά υπήρξαν και μερικά πράγματα που συνέβησαν για πρώτη φορά. Εκείνο που μου έκανε την πιο τρομακτική εντύπωση ήταν ότι οι υποψήφιοι με τις δηλώσεις τους ουσιαστικά δούλευαν για τους αντιπάλους. Είναι πραγματικά πρωτοφανές, τουλάχιστον για την Ευρώπη, να μιλάνε υποψήφιοι κομμάτων και αντί να προσελκύουν ψηφοφόρους να τους στέλνουν αλλού. Ειδικά οι κυβερνητικοί υποψήφιοι το τερμάτισαν.

Επίσης, είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που θα υπάρξει τόσο μεγάλο ποσοστό αρνητικής ψήφου. Το μεγαλύτερο ποσοστό που θα λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα είναι από πολίτες που έχουν πειστεί για το πρόγραμμά του, αλλά από πολίτες που δεν αντέχουν άλλο τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τον βλέπουν ως μοναδική εναλλακτική λύση, σε κυβερνητικό επίπεδο. Μη χείρον, βέλτιστον δηλαδή και ό,τι βγει. Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ. Το μεγαλύτερο μέρος του ποσοστού της θα προκύψει από εκείνους που τρέμουν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όχι επειδή έχουν πειστεί από την επιτυχία των κυβερνητικών επιλογών. Αντίθετα με το ΠΑΣΟΚ που η μεγαλύτερη μάζα των ψηφοφόρων του έχει μεταφερθεί στο ΣΥΡΙΖΑ, στη ΝΔ δεν υπάρχει εναλλακτική να απορροφήσει τους απογοητευμένους. Κάτι φίλοι που ανήκουν ιδεολογικά στο φιλελεύθερο κομμάτι της ΝΔ, σκέφτονται σοβαρά να ψηφίσουν Ποτάμι, όχι πάλι διότι τους έχει μαγέψει το σακίδιο, απλώς δεν αντέχουν άλλο το βιασμό το όρου από τη ΝΔ. Πάντως η ΝΔ κρατιέται σχετικά ψηλά γι’ αυτό και μόνο το λόγο.

Σε ένα άλλο επίπεδο φάρσας έφτασε η προεκλογική καμπάνια και είναι η πρώτη φορά που θυμάμαι διαφορά να μεγαλώνει μέσα στην προεκλογική περίοδο. Από τη μία υπήρχε μια κυβέρνηση που αρχικά επένδυσε στην τρομοκρατία των πολιτών, όπως και το 2012, αλλά όταν είδε ότι δεν έπιανε το δοκιμασμένο κόλπο αυτή τη φορά το γύρισε στην ακατάσχετη παροχολογία, όπως πάντα. Αυτή η πολιτική λογικής χλωρίνης Κλινέξ (αυτά ξέρουμε, αυτά εμπιστευόμαστε), θα έπρεπε να έχει ξεπεραστεί. Από το «που θα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ τα λεφτά», πήγε στο «θα βρέχει λεφτά απ’ την Ευρώπη και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κρατάει ομπρέλα». Και δεν τους συνέλαβε κανείς. Για το ΣΥΡΙΖΑ δεν έχω να πω πολλά. Πουλάει ελπίδα και λέει αρκετά πράγματα που θέλουν να ακούσουν οι ψηφοφόροι, κυρίως οι πρώην του ΠΑΣΟΚ. Επίσης κλασσικό πολιτικό παιχνίδι, απλώς ήταν συνεπές. Περισσότερο κράτος, περισσότερο έλεγχο και ρητορεία με αρκετή δόση Παπανδρεϊκού λαϊκισμού.

Εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν συνεπής ήταν με την παραδοσιακή αριστερή του βάση, εκείνη που ψήφιζε Συνασπισμό από παλιά. Έχει στρογγυλέψει αρκετά τις θέσεις του για να προσελκύσει πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Ενδεικτικό είναι οι θέσεις του για το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας που έχει πέσει στο επίπεδο του «εξορθολογισμού». Είναι ένα από τα ζητήματα που θα δούμε μετά τις εκλογές. Το πόσο ριζοσπαστικός θα είναι και πόσο αριστερά. Από την άλλη η ΝΔ των ημερών της ΠολΑν πήγε όσο δεξιά πήγαινε. Η μεταγραφές από το ΛΑΟΣ της έκαναν μεγάλο κακό που μάλλον θα αποτυπωθεί σε ένα αποτέλεσμα που θα αποτελεί ιστορικό χαμηλό για την παράταξη. Κατά τη γνώμη μου το μέλλον της ΝΔ θα εξασφαλιστεί μόνο αν πάει σε μεγαλύτερη φιλελευθεριοποίηση. Αν πάει σε ακραίο υποψήφιο θα εξαφανιστεί από το χάρτη. Μια μετάβαση όπως έγινε από την ΕΡΕ στη ΝΔ είναι αναγκαία για το δεξιό χώρο. Ακόμα και με κάποια παλιά πρόσωπα, αλλά με νέο όνομα, νέες θέσεις και άλλη οπτική. Οι Αμερικανοί Ρεπουμπλικανοί είναι καλό παράδειγμα. Όσο και αν κάνει φασαρία το Tea-party, ξέρουν ότι για να έχουν τύχει να κερδίσουν εθνικές εκλογές, πρέπει να κατεβάσουν πιο μετριοπαθή υποψήφιο.

Τέλος, σε αυτές τις εκλογές θα φανεί το πραγματικό ποσοστό της ΧΑ. Μετά από τόσες συλλήψεις, τέτοια δικογραφία και τόσα εγκλήματα, όσοι τους ψηφίσουν θα είναι πραγματικοί νέο-ναζί σκέτο. Ούτε πλανεμένοι, ούτε μπερδεμένοι. Για τους υπόλοιπους (Ποτάμι, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ) δε θα πω κάτι. Το ΚΚΕ είναι το ίδιο που ξέρουμε, το Ποτάμι είναι μια σφήνα λίγο χίπστερ που τελικά θα τραβήξει κόσμο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ περισσότερο απ’ ότι απ’ το ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ είναι ξοφλημένη, όπως και το ΠΑΣΟΚ και οι ΑΝΕΛ είναι η γνωστή μερίδα της δεξιάς, λίγο θρησκόληπτη και αρκετά συνωμοσιολάγνα. Για το ΓΑΠ δεν έχω λόγια, πραγματικά.

Ενδεχομένως αυτές οι εκλογές να είναι το κύκνειο άσμα της μεταπολίτευσης, όπως την είχαμε γνωρίσει ως τώρα. Από Δευτέρα (και όχι τη Δευτέρα) θα δούμε ποιοι θα είναι τα μεγαλύτερα θύματα των αλλαγών.