Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

Συνεδρία 72: Αδέρφια στην Κόλαση


Ένα από τα θέματα της εβδομάδας που πέρασε, ίσως και το πιο σοβαρό είναι η ιστορία της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού. Επειδή η είδηση είναι γνωστή θα πω μόνο δύο διευκρινιστικά πράγματα πριν πάω σε αυτό που θέλω να πω. Ο Ρωμανός καταδικάστηκε για τη ληστεία στο Βελβεντό και όχι για τρομοκρατία, αλλά μετά την καταδίκη του μεταφέρθηκε στις νέες φυλακές τύπου Γ. Η συμμετοχή του στην οργάνωση Πυρήνες της Φωτιάς δε λήφθηκε υπόψη στην καταδίκη του, αλλά προσμετρήθηκε στις συνθήκες κράτησής του. Τέλος, ο Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας επειδή του αρνήθηκε η χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας που αιτήθηκε.

Σύμφωνα με το Σωφρονιστικό Κώδικα Νόμος Ν.2776/1999, η χορήγηση αδειών χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες α) τακτικές, β) έκτακτες, γ) εκπαιδευτικές. Η διαδικασία ορίζεται από το νόμο ως εξής: Αρχικά ο κρατούμενος καταθέτει αίτηση αδείας. Στη συνέχεια, η αίτηση εξετάζεται από μια τριμελή επιτροπή που ονομάζεται Τριμελές Πειθαρχικό Συμβούλιο και αποτελείται από το διευθυντή του σωφρονιστικού ιδρύματος, την κοινωνική λειτουργό και τον προεδρεύοντα Εισαγγελέα. Ο τελευταίος σύμφωνα με το άρθρο 20 παρ. 3 του Ν. 3772/2009 έχει δικαίωμα να ασκήσει βέτο στη χορήγηση της άδειας και να την παραπέμψει στο Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών ως Συμβούλιο, το οποίο αποφαίνεται αμετάκλητα. Οι προϋποθέσεις για την εκπαιδευτική άδεια είναι στην περιοχή φοίτησης να λειτουργεί αντίστοιχο προς την κατηγορία στην οποία ανήκουν οι ενδιαφερόμενοι κατάστημα κράτησης. Επίσης είναι στη δικαιοδοσία του Συμβουλίου να κρίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος κατά τη διάρκεια της άδειας τέλεσης νέων εγκλημάτων και ότι δεν υπάρχει κίνδυνος φυγής του κρατουμένου.

Σε όσα γράφουν οι δύο νόμοι που ρυθμίζουν το καθεστώς των αδειών να συμπληρώσουμε ότι οι κρατούμενοι στις φυλακές τύπου Γ έχουν περιορισμένα δικαιώματα τόσο όσον αφορά τις επισκέψεις που δέχονται, όσο και για τις άδειές τους. Από εκεί και πέρα έχει στηθεί ένα τεράστιο πανηγύρι από όλες τις πλευρές. Οι αντιφάσεις είναι τρομακτικές τόσο σε πρακτικό επίπεδο, όσο και σε ιδεολογικό-θεωρητικό.

Ας ξεκινήσουμε από το ίδιο το παιδί. Κανείς δεν είναι στο μυαλό του. Κανείς δεν μπορεί να ερμηνεύσει τα κίνητρά του. Κανείς δεν μπορεί να πει το τι πραγματικά θέλει εκτός από τον ίδιο. Είναι αστείο να λες ότι «σιγά μη θέλει να σπουδάσει», όσο και το να λες «διεκδικεί το δικαίωμα στην εκπαίδευση». Για οποιοδήποτε κίνητρο κι αν κάνει απεργία πείνας ο Ρωμανός σημαίνει ότι για αυτόν το διακύβευμα είναι τόσο σημαντικό που είναι διατεθειμένος να δώσει τη ζωή του. Εκεί τελειώνει. Οι ερμηνείες κινήτρων είναι αποτέλεσμα του opinion making και της παντογνωσίας που έχει προωθήσει η ελληνική δημοσιογραφία, οι ταξιτζήδες και οι Ελληνίδες μάνες. Δικαίωμα του παιδιού και μαγκιά του να κυνηγάει τα δικό του ιδανικό έτσι, αλλά μόνο δική του.

Η πλευρά του κράτους παλινωδεί. Η απόφαση άρνησης της εκπαιδευτικής άδειας είναι σύννομη με βάση τα παραπάνω. Σύννομη δε σημαίνει απαραίτητα ούτε δίκαιη όμως, ούτε ηθική. Ας πούμε στην περίπτωση του ίδιου κρατουμένου, καταδικάστηκε για ληστεία, αλλά κρατείται σε φυλακές τύπου Γ, πράγμα που δεν είναι σύννομο ακριβώς. Από τη στιγμή που τουλάχιστον δύο κριτήρια αφήνονται στην κρίση του Τριμελούς Πειθαρχικού Συμβουλίου οποιαδήποτε απόφαση μπορεί να κριθεί σύννομη. Η δικαιοσύνη είναι το ένα κομμάτι όμως. Αρνείται, ο κρατούμενος προσφεύγει στο ύστατο μέτρο πίεσης και διεξάγεται μια διελκυστίνδα, παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, που μπορεί να έχει ένα μόνο νικητή.

Από εκεί και πέρα η εμπλοκή κυβέρνησης & αντιπολίτευσης προκαλεί γέλιο τουλάχιστον. Η κυβέρνηση δηλώνει αναρμόδια, τα Υπουργείο Δικαιοσύνης και Παιδείας μαζί. Αυτό θα ήταν θεωρητικά σωστό, αν η Δικαιοσύνη ήταν πραγματικά ανεξάρτητη (μη γελάτε). Σε μιαν άλλη χώρα, σε μιαν άλλη ζωή ίσως. Ακόμα και σε χώρες που η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη όμως η Πολιτεία έχει την υποχρέωση να ψάξει, ακόμα και αν δε βρει, εναλλακτικές λύσεις. Στην Ελλάδα όχι όμως, πόσο μάλλον όταν ο μισανθρωπισμός μερικών στελεχών χτυπάει επίπεδα τσολιαδόμετρου στις νίκες της εθνικής. Η αντιπολίτευση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί δημαγωγικά και εκλογικά την απεργία πείνας του Ρωμανού. Επίσης γελοίο, αλλά οι οπαδοί θα τσιμπήσουν. Ελπίζω απλώς οι οπαδοί των κομμάτων να έχουν μειωθεί δραματικά.

Τέλος υπάρχει και ο αναρχικός χώρος. Αναγνωρίζω ότι ο χώρος προβάλει τις περιπτώσεις όλων τω απεργών πείνας, στην περίπτωση Ρωμανού όμως υπάρχει μια παραπάνω ευαισθησία επειδή τον θεωρούν δικό τους παιδί. Το παραπάνω φαίνεται από την κινητοποίηση τόσο στα social media, όσο και στις πορείες αλληλεγγύης που οργανώνονται, αλλά και τις  «παρεμβάσεις», δηλαδή να γράφουν με σπρέυ σε τοίχους, αγάλματα, σταθμούς, κτλ διάφορα συνθήματα υπέρ του Ρωμανού. Ψυχολογικά μπορεί να μετράει, επί του πρακτέου βέβαια το αποτέλεσμα είναι μηδέν.

Αντίθετα το κείμενο που εξέδωσαν οι γιατροί του «Γεννηματάς» για την ικανοποίηση του αιτήματος του Ρωμανού μπορεί να έχει κάποιο πρακτικό αντίκρισμα. Όπως πρακτική λύση είναι και αυτή της τηλεδιάσκεψης που προτάθηκε, και είναι θέμα του ίδιου του Ρωμανού αν το δεχτεί. Πρακτική λύση θα ήταν επίσης το τμήμα στο οποίο είναι εγγεγραμμένος ο Ρωμανός να βγάλει μια ανακοίνωση ότι επιθυμεί το παιδί να παρακολουθήσει τα μαθήματα και να δώσει τις εξετάσεις. Ας σταφούν εκεί όσοι θέλουν να πιέσουν. Ας προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν και τη μεταφορά του Ρωμανού από και προς τα ΤΕΙ.

Σε θεωρητικό επίπεδο η άρνηση της παροχής άδειας έρχεται σε αντίθεση με τη λογική του σωφρονιστικού συστήματος. Αν ο στόχος της φυλάκισης κάποιου είναι η σταδιακή επανένταξή του στην κοινωνία, τότε η άρνηση του δικαιώματος φοίτησης στερείται λογικής. Αν το ποινικό σύστημα είναι σύστημα τιμωρίας, τότε να του αλλάξουν όνομα. Είτε το κίνητρο του Ρωμανού είναι να δοκιμάσει το σύστημα, στο οποίο ο ίδιος έχει έγγραφα πει ότι δεν πιστεύει, είτε ειλικρινά να θεμελιώσει το δικαίωμά του στην εκπαίδευση είναι αδιάφορο και το ξέρει μόνο ο ίδιος. Δε θα κρίνω τα δικά του κίνητρα, δεν τα ξέρω και δεν μπορώ να το κάνω.


Το οτιδήποτε γίνει από εδώ και κάτω είναι θέμα χειρισμών. Το ζήτημα είναι πολιτικό διότι πρέπει να ζυγιστούν οι επιλογές και οι συνέπειες που θα έχουν. Αν όμως ο Ρωμανός πεθάνει οι αντιδράσεις πιθανότατα θα ξεπεράσουν εκείνες του Δεκέμβρη του 2008. Και τότε θα γίνουν πολλοί αδέρφια στην κόλαση.

2 σχόλια:

  1. Η ιστορία του Ρωμανού μου προξενεί πολλή θλίψη. Ένα παιδί που πριν να καταλάβει την ζωή ένιωσε τον θάνατο με πολλή σκληράδα. Ο φίλος του ξεψύχησε στα χέρια του από απρόκλητη σφαίρα οργάνου της τάξεως, αυτής που ανεχόμαστε να μας επιβάλλεται. Ένα παιδί από μία τραυματισμένη και αντιφατική οικογένεια, μεγαλοαστισμός και ελιτισμός σε συνδυασμό με αριστερές ανησυχίες και μπόλικη διανόηση. Έφτασε το παλληκάρι μας να είναι μία διαρκώς εκρηγνυόμενη βόμβα εναντίον της τάξης και της τάξης του, σε ό,τι του προκάλεσε τόσο πόνο. Τουλάχιστον έτσι το έχω πιάσει εγώ. Έχω μεγάλη διαφωνία με τον τρόπο αντίδρασής του, αλλά ξέρω πως μικρότερος τον θεωρούσα εύλογο και θεμιτό και ίσως να μετρούσα τον εαυτό μου ( βρίσκοντάς τον λειψό) για να τον ακολουθήσω. Αυτό ενάντια στο οποίο αντιδρά είναι και απέναντί μου και οι λόγοι του Ρωμανού είναι εν πολλοίς και δικοί μου. Μακάρι να το σκεφτόταν αλλιώς και να καταλάβαινε ότι μόνο ζωντανός μπορείς να συνεχίσεις να πολεμάς, άλλος ένας νεκρός μας αποδυναμώνει. Θα υπάρξει η έκρηξη οργής, που θα παρακολουθώ από κοντά, να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται που λέμε, ανήμπορος να πείσω ότι πάει στα χαμένα. Περιμένω πολλά από Ρωμανό στο μέλλον, διότι με έχει κερδίσει με το παρόν του. Φοβάμαι όμως ότι θα μιλάνε στο όνομά του και δεν θα μιλάει ο ίδιος.
    Όσο για το τεχνικό κομμάτι, δεν περιμένω κάτι καλύτερο από το καθεστώς της Νέο-οθωμανικής Κληρονομικής Κλεπτοκρατίας του τόπου μας και τους κατσαπλιάδες του. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα του έδινα άδεια αν ήμουν σαν του λόγου τους. Θα βγει και θα μου μαγαρίσει και άλλους, άσε που μπορεί να μου την κάνει και ποιος με ξεπλένει μετά. Οι νόμοι είναι πρόφαση και επιβεβαίωση της επιβολής της ισχύος του εκάστοτε καθεστώτος. Και αυτό το καθεστώς θα καταπατήσει και τους νόμους τους για την επιβολή του. Πρώτη φορά ή τελευταία άλλωστε; Και συγγνώμη αλλά η από απόσταση παρακολούθηση δεν θα μπορέσει να του δώσει πτυχίο καθότι απαιτείται παρακολούθηση εργαστηρίων, τεχνικά μιλώντας πάλι. Όμως και από την πλευρά του Νικόλα, με την απόρριψη της αίτησης αποδεικνύει την ανακολουθία του καθεστώτος, άρα πως δίνεις την ζωή σου για μία επίφαση ελευθερίας απαιτώντας εφαρμογή του αστικού νόμου που απορρίπτεις εν γένει; Όντως παίγνιο, απλά χάνουμε όλοι.
    ΥΓ: Το «σωφρονιστικό» μας σύστημα συνήθως είναι τιμωρητικό για τους ανυπότακτους, προστατευτικό για τους δικούς μας, ισοπεδωτικό για τους άτυχους ουδέτερους, πανεπιστήμιο για την παρανομία. Σπάνια σωφρονίζει.
    ΥΓ2: Η Αγιά Βαρβάρα βαρβαρώνει, ο Άη-Σάββας σαβανώνει κι ο Άη-Νικόλας παραχώνει. Λέει μια παροιμία στο χωριό μου, και αλλού φαντάζομαι, και μιλάει για το κρύο και τα χιόνια. Ελπίζω να μην ταιριάξει με την ζωή του Νικόλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειλικρινά δεν μπορώ να σχολιάσω κάτι παραπάνω. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι το παιδί χρειαζόταν επαγγελματική βοήθεια από τη δολοφονία του φίλου του και μετά. Πλέον είναι τελείως δυσδιάκριτο το που μιλάει ο αναρχικός και που το τραύμα του εφήβου.
    Ναι και ναι στα ΥΓ

    ΑπάντησηΔιαγραφή