Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Συνεδρία 42: Δήμαρχος; Μπορεί και όχι


Για κάποιο μυστήριο λόγο, η εκλογική διαδικασία για επιλογή δημάρχων και περιφερειαρχών γίνεται εθνικό θέμα. Και αν για τους περιφερειάρχες υπάρχουν μερικά ελαφρυντικά που δίνουν το πάτημα για να ενδιαφέρουν όλον τον κόσμο, αυτό με τους δημάρχους είναι απλώς ακατανόητο. Ο δήμαρχος είναι υπεύθυνος και διαχειριστής μιας πόλης. Όσοι ζουν σε αυτήν την πόλη έχουν την υποχρέωση ως πολίτες να ενδιαφέρονται και να συμμετέχουν. Οι υπόλοιποι που ασχολούνται το κάνουν είτε από κομματικό οπαδισμό, είτε από κουτσομπολιό. Όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.

Το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον εστιάζει στις τοπικέ εκλογές, επειδή κάθε εκλογική διαδικασία αποτελεί το ύψιστο ηδονιστικό των δημοσιογράφων. Προβάλλουν και προσπαθούν μα πείσουν ότι οι εκλογές είναι κάτι πολύ σημαντικό για τη χώρα(;) και ακολουθούν τους υποψηφίους με το 70% της προσοχής να πέφτει στο Δήμο Αθηναίων. Εντάξει, στην Αθήνα μένει ο μισός πληθυσμός της χώρας, αλλά προσοχή εδώ: στο Λεκανοπέδιο, όχι στο Δήμο Αθηναίων. Ο βομβαρδισμός πληροφοριών για το δήμο που αφορά το 1/10 του πληθυσμού είναι ετεροβαρής, κατευθυνόμενη πληροφόρηση. Πλέον, το 2014 και με όσα έχουν συμβεί στη χώρα, δίνεται παραπάνω σημασία λόγω τριών λανθασμένων υποθέσεων:
1)      Ότι στις τοπικές εκλογές θα ισχύσει η κομματική πειθαρχία των υποψηφίων,
2)       Ότι στις τοπικές εκλογές θα λειτουργήσουν οι κομματικοί μηχανισμοί,
3)      Ότι οι ψηφοφόροι θα επιλέξουν τον κομματικό υποψήφιο.

Παρακάμπτονται όλα τα στοιχεία εκείνα που διαφοροποιούν τις τοπικές από τις εθνικές εκλογές. Οι προσωπικές σχέσεις, που ειδικά στην επαρχία είναι εξαιρετικά ισχυρό κίνητρο, η τοπική δημοφιλία κάποιου, η γνώση της περιοχής, το τι ομάδα υποστηρίζει (ειδικά στον Πειραιά αυτό είναι top of the list λόγος) και ένα σωρό άλλα πράγματα. Επίσης, μπαίνουν στην άκρη τα προγράμματα των υποψηφίων, όπως η γνώση που έχουν για την τοπική κοινωνία. Το κόμμα über alles.

Σε αυτές τις εκλογές, πάλι τα φώτα πέφτουν στην Αθήνα. Μια Αθήνα που δεν είναι μητροπολιτικός δήμος όπως το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι και γενικά όλες οι μεγάλες πόλεις του κόσμου. Στο δήμο Αθηναίων συγκεκριμένα, άντε και του Πειραιά, με ένα πασπάλισμα από Θεσσαλονίκη και είμαστε κομπλέ ως media. Θυμάμαι πόσο βαριόμουν όσο ζούσα στο Ηράκλειο με όλα αυτά, που με ενδιέφεραν ελάχιστα. Όταν πέρασα φοιτητής στην Αθήνα, με αφορούσε το τι γινόταν και εκεί. Τώρα που έφυγα πάλι αδιαφορώ. Ως πολιτικό επιστήμονα όμως με ιντριγκάρει το πως στήνεται το σκηνικό. Ειδικά με το new entry στα charts που λέγεται υποψηφιότητα Βαλλιανάτου.

Ο Βαλλιανάτος μέχρι στιγμής έχει πει ότι είναι ομοφυλόφιλος, πράγμα το οποίο δεν έχει κρύψει ποτέ, εδώ και χρόνια που κινείται στο δημόσιο χώρο, ότι είναι οροθετικός και ότι υπήρξε συνοδός. Είναι πραγματικά απόδειξη ειλικρίνειας το γεγονός ότι δεν έχει κρύψει τίποτα από όλα αυτά, όμως έχουν τόση σχέση με το δημαρχιακό αξίωμα όση και η Στέλλα Μπεζεντάκου με το τραγούδι.

Για να γίνω πιο κατανοητός θα σας πω για τον Klaus Wowereit.  Δήμαρχος του Βερολίνου από το 2001 διανύει την Τρίτη του θητεία. Αρχικά εκλέχτηκε ως υποψήφιος των Σοσιολοδημοκρατών, ενώ στις τελευταίες εκλογές κατέβηκε ως ακομμάτιστος υποψήφιος με ένα σχηματισμό που λεγόταν  ‘Κόμμα Πειρατών’. Ο Wowe είχε δηλώσει το 2001 ότι: ‘Είμαι gay, και αυτό είναι κάτι καλό’. Εκλέχτηκε όμως γι’ αυτό; Όχι ακριβώς. Με τον υποψήφιο των Χριστιανοδημοκράτων να κατηγορείται για συμμετοχή σε οικονομικά και τραπεζικά σκάνδαλα, ο Wowereit παρουσίασε μια πλατφόρμα που θα έδινε έμφαση στο Βερολίνο ως κέντρο πολιτισμού, κοσμοπολιτισμού και ανοχής. Ειδικά στο τελευταίο, φυσικά και έπαιξε ρόλο το ότι είναι ομοφυλόφιλος. Είχε όμως πει και μερικά άλλα πιο πρακτικά πράγματα.

‘Η πόλη μας οφείλει να ξαναβρεί τα τρία πράγματα που την έχτισαν: την τεχνολογία, το ταλέντο και την ανοχή’, δήλωνε. Εκλέχτηκε όμως γιατί στο οικονομικό του πλάνο για το δήμο θέλησε να μειώσει τα ενοίκια που πληρώνει ο δήμος σε κτήρια, τα επιδόματα που δίνονται στους δημοτικούς υπαλλήλους και τους μισθούς των δημοτικών υπαλλήλων. Πεζά λογιστικά δηλαδή. Με τα χρήματα που θα εξοικονομούσε ήθελε να αναβιώσει τη Biennale, να χτίσει μια νέα αστική οικονομία βασισμένη στην αρχιτεκτονική παράδοση των Γερμανών, που μετά τη σχολή του Bauhaus είχε χαθεί στη λήθη του χρόνου, τον πολιτικό/ιστορικό και συνεδριακό τουρισμό και να γίνει το Βερολίνο η Ευρωπαϊκή έδρα των χρηματοπιστωτικών οργανισμών που διακινούν το παγκόσμιο κεφάλαιο. Πέτυχε το πρώτο και το τρίτο, μερικώς το δεύτερο, ενώ απέτυχε στο τελευταίο, λέγοντας ότι ‘Δε φεύγουν οι τράπεζες από τη Φραγκφούρτη’. Το Βερολίνο έχει πλέον 17% ανεργία και €77 εκατομμύρια δημόσιο χρέος. Και τα δύο οφείλονται στην ολοκλήρωση του μεγαλύτερου προγράμματός του, την κατασκευή του νέου αεροδρομίου του Βερολίνου, που απασχολούσε 7.200 εργαζομένους στην κατασκευή. Το χρέος θα μειωθεί με τα έσοδα του αεροδρομίου.


Παράλληλα, το Βερολίνο είναι μια πολλή ανοιχτή και ανεκτική πόλη. Με μεγάλη κοινότητα ομοφυλοφίλων που δε χρειάζεται να κρύβει τη διαφορετικότητά της. Όμως αυτό είναι παράπλευρη ωφέλεια. Δεν ήταν το βασικό. Ήταν ένα από τα στοιχεία που ήθελα να προσδώσει στην πόλη του ο Wowereit και όχι η πολιτική του πλατφόρμα. Φτάνει η διαφορετικότητα να εκλεγείς δήμαρχος; Κανονικά όχι. Σήμερα θα πω, μπορεί και όχι

8 σχόλια:

  1. Το βερολίνο όταν το επισκέφτηκα το 2002 μπήκε στην πρώτη θέση των αγαπημένων πόλεων στην Ευρώπη, εκθρονίζοντας την Βαρκελώνη, κάτι που δεν θεωρούσα πιθανό πρωτύτερα. Ζωντανή πόλη, πραγματα συνέβαιναν παντού κα ήταν μία ανάσα από την μουντό και βαρύθυμο Βούπερταλ όπου έμενα.
    Τώρα για τις δημοτικές, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, αν καταφέρει το κόμμα να βγάλει δήμαρχο, αυτός θα μοιράσει την πίτα στα δικά μας παιδιά (από σκουπίδια ως νεκροταφεία), όπου μετά θα έχουμε προκριθεί για σταυρουλάκια στις βουλευτικές. Σύρμα πάνω, σύρμα κάτω. ¨Οπως σχεδόν όλα στην Ελλάδα, έχουμε διαστρεβλώσει και το νόημα του επιλέγω δήμαρχο. Από το μνημόνιο-αντιμνημόνιο του 10, στο σαμαράς-τσίπρας το 14. Αυθεντικά θέματα αυτοδιοίκησης.
    Το ακόμα πιο αστείο είναι το θέμα των Ευρωεκλογών. Δεν φαντάζομαι ότι αλλού στην Ευρώπη είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, άλλά τόσο ηχηρή απουσία οποιασδήποτε πολιτικής σκεψης για την Ευρώπη και απλή αντανάκλαση της εσωτερικής σκηνής σε τόνους χαλαρουίτας δεν νομίζω να υπάρχει.
    Όσο για την Αθήνα, θεωρώ ότι ο Κασσίδιας μπορεί να βγει πρώτος στον πρώτο γύρο και μετά από τα τρίσποντα ποτέ δεν ξέρεις. Θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές.
    Για τον τρομερό δήμαρχο ζαχάρως και τι θα παίξει εκεί, είναι κωμικοτραγικό, με έμφαση στο τραγικό, λόγω και ττων πυρκαγιών. Αν θέλει κανείς μπορεί και να σας γράψω ένα μικρό βιογραφικό και την λειτουργία του Μεγάλου, που ως έκπτωτος αποφασίζει ακόμα. Ντον επαρχιοδιαπλεκόμενος Κορλεόνε. Άγρια Δύση στην καρικατούρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. απ τις στιγμη που τα ιδια τα κομματα πλασαρουν τις ευρωεκλογες σαν γκαλοπ των βουλευτικων ειναι ουτοπια να περιμενεις πολιτικη σκεψη για την ευρωπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση. Τρέχω με διάφορα τελευταία.

    Αρχικά να πω ότι ο Kots έχει δίκιο. Όμως η ψήφος είναι πιο χαλαρή στις Ευρωεκλογές, γι αυτό και εκτός της μεγάλης αποχής αποκτούν δυναμική κάποια κόμματα, όπως οι Οικολόγοι, που στις εθνικές εκλογές μένουν πιο πίσω.

    Αταραξία, το Βερολίνο δεν το έχω επισκεφτεί, γενικότερα δεν έχω πάει Γερμανία, όμως η συμβία έχει περίπου την ίδια άποψη με εσένα. Το περίπου πάει ότι και για τους 2 μας η Βαρκελώνη αποτελεί την πόλη φαντασίωση. Βέβαια, είμαστε και οι 2 culés και βοηθάει, ενώ εσύ ως Athletic Bilbao δεν έχεις τέτοιο θέμα.

    Στο υπόλοιπο συμφωνώ. Δεν άλλαξαν όμως οι εποχές; Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει με την τοπική αυτοδιοίκηση αν ο δήμαρχος είναι μνημονιακός ή αντιμνημονιακός. Εξωτερική πολιτική θα κάνει; Εντάξει, πάντα 'οι δικοί' έπαιρναν το κάτι παραπάνω, το ζήτημα είναι το μέγεθος του κομματιού. Και δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Και στην Αγγλία πχ που ζω μια χαρά κλείνονται δουλειές με πρώην συνεργάτες, συναδέλφους, εργοδότες νυν δημάρχων.

    Στο Ηράκλειο τα ξεπεράσαμε αυτά με δυσκολία. Ο Κουράκης βγήκε για πρώτη φορά πριν 3 εκλογικές αναμετρήσεις οριακά. Μετά έκανε όσα έργα δεν είχαν γίνει στο Ηράκλειο από την εποχή του Καλοκαιρινού (1948-1956) σε 8 χρόνια. Τη δεύτερη φορά βγήκε με 70,6% και νομίζω ότι τώρα θα το σπάσει το ρεκόρ του. Ναι, υπάρχουν φήμες κτλ που λένε ότι τσεπώνει λεφτά, ναι έχει 1 συγκεκριμένο επιτελείο, όμως δίνει στην πόλη και αυτό δεν αλλάζει. Πολιτική είναι όχι μοναστήρι.

    Στην Αθήνα τώρα: Μπορεί η βάση των συντηρητικών ψηφοφόρων να είναι μεγάλη και η Αθήνα ως πόλη να είναι λιγότερη εξαρτημένη από την κομματική γραμμή, όμως 3 δεξιοί υποψήφιοι εγγυώνται μεγάλη διασπορά ψήφων. Συν την υποψηφιότητα Βαλλιανάτου που θα πάρει ψήφους κυρίως από αυτή τη δεξαμενή. Θεωρώ ότι το πιο πιθανό σενάριο (όσο ασφαλές είναι αυτό τόσους μήνες πριν) είναι 2ος γύρος με Κασσιδιάρη - Καμίνη. Και τον Καμίνη να παίρνει όλους τους 'δημοκρατικούς' ψηφοφόρους.

    Για πες για το δήμαρχο της Sugartown. Είναι ο ίδιος που είχε οργανώσει το ταξίδι στην Ουκρανία για τις νύφες; Α και ο παππούς μου έλεγε κάτι για τα πολιτικά παιχνίδια των κοινοταρχών ακόμα τότε: Θένε παιδί μου να παίξουνε την Άγρια Δύση στην παλιά τη βρύση.

    ΥΓ. Για την Ουκρανία νέο post αύριο ή τη Δευτέρα. Γίνονται πολλά με απρόβλεπτες συνέπειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λοιπόν...
    Ο λεγάμενος είναι ψηλός, ευθυτενής, με δυνατή φωνή, μποέμ τύπος, πολύ ευχάριστος στην παρέα αν δεν του ξεφύγουν διάφορες χοντράδες (ή τις αντιπαρέρχεται κανείς) και έχει πολυτάραχη προσωπική ζωή, η οποία βέβαια δεν μας ενδιαφέρει απλά το αναφέρω. Έφηβος ήταν από τους ελάχιστους-αν όχι ο μοναδικός- Ζαχαραίος που δεν υποτιμούσε τα χωριατόπαιδα που έρχονταν για το Γυμνάσιο, και μάλιστα έκανε παρέα, τους δάνειζε ποδήλατο κλπ, κάτι που έχει σημασία για την συνέχεια.
    Προχουντικά μπήκε στην Αστυνομία και επί χούντας κατέληξε δεσμοφύλακας στα ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου ανέπτυξε ιδιαίτερη σχέση (κάποιες κακές γλώσσες την χαρακτηρίζουν «ιππική», αν με αννοάτε) με τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, γνωστό από τότε και ως «η Βαγγέλα». Στην συνέχεια υπηρέτησε στο Α.Τ. Ομονοίας, στα Χαυτεία ντε, όπου άλλες κακεντρεχείς γλώσσες λένε ότι «μόνοιασε» με την υψηλή κοινωνία του τοπικού υποκόσμου, μαθαίνοντας όλες τις δουλειές, λουκουμόσκονη, δάνεια και εισπράξεις, ψυχαγωγία κ.α. Στην συνέχεια ο παλιόφιλος ο Βαγγέλης γίνεται Βουλευτής και Υπουργός με την πασοκάρα, θυμάται τον φύλακά του και ίσως λόγω συνδρόμου της Στοκχόλμης ή απλά επειδή είχαν περάσει καλά, τον παίρνει στην προσωπική του φρουρά και γίνεται το δεξί του χέρι. Έλυνε και έδενε η Βαγγέλα, του κόμπους τους έσιαζε το μπουμπούκι μας. Σε όλα τα υπουργεία που «υπηρέτησε» υπό τον λαοφιλή υπουργό εντύπωση και θυμηδία προκαλούσαν ιδιόχειρα ανορθόγραφα σημειώματά του για προσλήψεις ημετέρων με μισθό συνήθως διπλάσιο από τον προβλεπόμενο. Όλες οι χάρες του Βαγγέλη περνούσαν από τα χέρια του, και περνούσε και τις δικές του. Την εποχή που ο Βαγγέλας επισκεπτόταν μπροστά στις κάμερες τα «πολιτιστικά κέντρα», τα σκυλάδικα για όποιον δεν θυμάται, άλλες κακοηθέστατες γλώσσες λένε ότι αυτός στα παρασκήνια έπαιρνε τις μαύρες σακούλες με τα χρήματα της προστασίας, που παρείχε χρησιμοποιώντας το κράτος.
    Όταν η Βαγγέλα δεν είχε υπουργείο, την εποχή της πρωθυπουργίας της επάρατης δεξιάς, παράλλες φαρμακόγλωσσες λένε ότι το καμάρι μας ήταν στην ομάδα Μαυρίκη, αυτού ντε που έκανε τις απεντομώσεις, αφού φύτευε κοριούς. Λέγεται ότι έχει 500 κασέτες όπου λαλούν διάφοροι μεγαλοσχήμονες και λένε πιπεράτα ποιηματάκια, για αυτό και κρατάει πολλούς από τα φρύδια τους. Υπάρχει και η υπόνοια ότι ο καραφλομουστάκιας κρυβότανε στα μέρη μας όταν τον «έψαχνε» όλη η αστυνομία.
    Στη συνέχεια έχουμε την παλινόρθωση της πασοκάρας, όμως η βαγγέλα σιγά σιγά ρετάρει, και ψάχνουμε το επόμενο βήμα. Βάζει υποψηφιότητα για τον προκαποδιστριακό δήμο Ζαχαρως, όπου παρά ή λόγω της στήριξης του βαθέος πασοκ δεν καταφέρνει να βγει, καθότι η πόλη της Ζαχάρως μετά τις τρεις ήττες του ΔΣΕ στα περίχωρά της ήταν παραδοσιακά ισχυρό προπύργιο της δεξιάς στην Ηλεία. Όμως με τον Καποδίστρια μπαίνουν μέσα τα χωριά και μπορεί να εξαργυρώσει την καλοπροαίρετη αντιμετώπιση των χωριατόπουλων σαράντα χρόνια πριν. Πήγαινε στα πανηγύρια, στα βαφτίσια και στους γάμους, εμφανιζόταν στα καφενεία και οι χωριανοί γουστάρανε. Πως θα γίνει, θέλω να βλέπω τον δήμαρχό μου σου λέει ο άλλος και δίκιο έχει. Τότε είχαμε έρθει σε σύγκρουση, διότι ήμουν σε μια ομάδα που θέλαμε να δημιουργήσουμε δήμο ορεινών χωριών ώστε να έχουμε ομοειδείς ανάγκες και στοχεύσεις, και όχι να πέσουμε στον δήμο Κρεσταίνων οι μισοί και οι άλλοι στην Ζαχάρω και να μας έχουν από κοινού γραμμένους τους ορεινούς, όπως και έγινε. Πήγε καλά στην αρχή αλλά πολεμήθηκε αυτή η πρωτοβουλία και ο μάγκας ήταν από τους κύριους παράγοντες. Έβλεπε πως μόνο με τα χωριά θα έβγαινε δήμαρχος. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι σνόμπαραν τα χωριά, ο επί εικοσαετία και δήμαρχος ήταν πια ραμολί και ο δικός σου βγήκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επιστρέφει λοιπόν στην μητρόπολη του νότου μετά από 30 και χρόνια επιτυχημένης καριέρας στην πρωτεύουσα και είναι ομολογουμένως ο καλύτερος δήμαρχος για δεκαετίες. Ο προηγούμενος ήταν από άλλη κωμόπολη, παντελώς αδιάφορος για την Ζαχάρω, έβγαινε μόνο διότι ήταν δεξιός και τα ντόπια λαμόγια δεν συμφωνούσαν ή δεν βρίσκαν ποιον να βάλουν «καλύτερο». Βοηθούμενος από την ευμάρεια της εποχής και τους γνωστούς του στον κομματικοκρατικό μηχανισμο, οδηγούμενος από την οσμή του χρήματος, παίρνει χρηματοδοτήσεις και κάνει έργα και εργάκια με ημέτερους εργολάβους, δίνει μεροκαματάκια αριστερά δεξιά, φτιάχνει προφίλ, αλλάζει την εικόνα της πόλης που ήταν απλά παρατημένη και δίνει έναν τόνο ανανέωσης και αισιοδοξίας. Έχει όραμα για τον τόπο. Ζητάει να κάνει ΧΥΤΑ για την Ηλεία και την βορειοδυτική Μεσσηνία απέναντι από το χωριό μου και απέναντι από το ομηρικό κάστρο του Αίπυ, μάλιστα σε σημείο που παλαιότερα είχε σήραγγες για κάρβουνα. Το αποτρέψαμε. Ήθελε να φέρει τις φυλακές που έδιωχνε η Ανδρίτσαινα. Το αποτρέψαμε. Να σημειώσω ότι δεν είμαι από αυτούς που συλλήβδην απορρίπτουν προτάσεις, απλά ήμουν σίγουρος ότι στα χέρια του οτιδήποτε συνέβαινε θα γινόταν με τον χειρότερο τρόπο. Πχ γενικά μια σωστά χωροθετημένη και οργανωμένη υποδομή αποκομιδής, συλλογής, διαχωρισμού, επεξεργασίας και ανακύκλησης απορριμμάτων είναι μια καλή εξέλιξη για μία περιοχή. Το άλλο όραμα ήταν να γεμισει στο άσχετο φοίνικες την παραλία για να γίνουμε Μαϊάμι. Το έκανε, σαπίσανε πια. Από την άλλη για να τα λέμε όλα έφτιαξε με τον τσαμπουκά του και με το ζόρι σχεδόν κέντρο υγείας και ανασάνανε ο κόσμος. Κυνήγησε τους τσιγγάνους, Το καλύτερο από όλα όμως ήταν η φαεινή ιδέα να φέρει νύφες από την Ουκρανία. Το φοβερό αυτό φιάσκο έχει γίνει θέμα του ντοκυμαντέρ «Sugartown».
    Όμως συνεχίζω να λέω ότι ήταν ο καλύτερος δήμαρχος για χρόνια γιατί έκανε κάτι, εκεί που δεν γινόταν τίποτα. Αστείο ήταν ότι πριν τις δεύτερες εκλογές που ξαναβγήκε το 2006, μία βδομάδα πριν έβαλε φώτα να ενώνουν το χωριό μου με το ξωκλήσσι. Ήξερε ότι κινδύνευε να χάσει στο χωριό. Ξεβράκωμα. Αλλά κέρδισε οριακά την σχετική πλειοψηφία ενώ συνολικά πήρε ένα άνετο 60% από τον πρώτο γύρο. Σημειωτέον ότι πια ήταν «ανεξάρτητος».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και έρχονται οι φωτιές. Από εκεί και μετά έχουμε το μεγάλο φαγοπότι. Δεν θα επεκταθώ πολύ, διότι αν το μέχρι τότε, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο, η δημαρχία προξενούσε γέλιο, μετά ήταν για κλάμματα. Ούτε θα αναφερθώ για το χωριό μου ειδικά, που είναι θέμα άλλου πονήματος, αν και εφόσον. Ούτε για την προσωπική μου σχέση με δαύτον, όπου επειδή αγαπούσε τον πατέρα μου, μου έχει αδυναμία, παρόλο που του τα πρήζω. Είναι πολύ των προσωπικών σχέσεων, είναι αγαπησιάρης ο άτιμος. Στην διάρκεια των πυρκαγιών πρέπει να μην κοιμήθηκε καθόλου, πλακώθηκε με τον Βύρωνα τον Πολύδωρα, βρισκόταν παντού με το τζίπ του και έσωσε κυριολεκτικά κάποιους από την φωτιά, ανάμεσά τους και τον τότε πρόεδρο του χωριού μου. Επιγραμματικά, μοίρασε αβέρτα τριχίλιαρα και δεκαχίλιαρα σε κάθε πικραμένο, διαχειρίστηκε επικερδώς διάφορες προσφορές-χορηγίες, ανανέωσε-διεύρυνε τα κονέ του με την πρωτεύουσα, έχει πάνω από 1000 μηνύσεις σε βάρος του, την δωρεά του Αυστραλιανού Ερυθρού Σταυρού για το κέντρο υγείας την έκανε νέο δημαρχείο, πήγε να κόψει οικόπεδα να πουλήσει κοψοχρονιά, έπαιξε μεγάλη μπάλα.
    Στις επόμενες εκλογές, κρατώντας όλο τον κόσμο είτε με τα λεφτά, είτε με συνενοχή, είτε με απειλές και βία πήρε ποσόστά άνω του 70%, έχασε μόνο στην κομμουνιστοφωλιά τον Κακόβατο, στους Ταξιάρχες από όπου κατάγεται ανθυποψήφιός του και στο χωριό μου είχε ένα από τα πιο χαμηλά ποσόστα, κάτω του 45%.
    Όμως το παράκανε και άρχισαν τα όργανα. Ο Νοδάρος και ο Βαξεβάνης τον έχουν αναλάβει, για περισσότερες λεπτομέρειες σε αυτούς. Δίκες επί δικών, καταδίκες, αναστολή πολιτικών δικαιωμάτων, κηρύχτηκε έκπτωτος, κλείδωσε το δημαρχείο να μην ορκιστούν οι της αντιπολίτευσης και όταν ανοίξαν με δικαστική εντολή, έκλεισε το ρεύμα, οπότε η ορκωμοσία έγινε υπό το φως των κεριών. ¨εχει βάλει έναν μπροστινό για δήμαρχο, αλλά όταν ζητάς κάτι σου λένε, «κάτσε να το πω και στον Μεγάλο, αυτός αποφασίζει». Mafia? I don’t know this word!
    Τώρα σε αυτές πολύ φοβάμαι ότι έχιε καλές πιθανότητες να βγεί ο συνδυασμός του, που θα στηρίξει ανεπίσημα και θα συνεχίσει να κουντάρει. Ο βασικός αντίπαλός του είναι λίγο χλιαρός, πασόκος που πια είναι ισχυρό μειονέκτημα και ίσως πολύ «αστός» για να λερωθεί στις λάσπες των χωριών να τον νιώσει ο κοσμάκης. Ο άλλος σε αυτά είναι πρώτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εντελώς μεταξύ μας. Το δίχως άλλο....

    Ενδιαφέρουσα περίπτωση ο τύπος. Αρχέτυπο Νεοέλληνα νέο-ΠΑΣΟΚου. Ευχαριστούμε για το διαφωτιστικό κομμάτι. Μάλλον πρέπει να γράψω και για τον Κουράκη εγώ, αλλά πιο κοντά στις εκλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή