Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Συνεδρία 15: Εικονογραφίες


Αυτός που είπε ότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις ήταν κοντόφθαλμος. Ξεκινάω αντιδραστικά για να ντριπλάρω τα αξιώματα του σχολικού κατεστημένου. Όχι ότι θα τασσόμουν με τους εικονομάχους, αλλά μια εικόνα με λέξεις μπορεί να σου πει πολλά περισσότερα. Ευτυχώς, κάτι αιώνες μετά κάποιος Αμερικανός ανακάλυψε τη δύναμη που μπορεί να έχει αυτό το πάντρεμα. Αρχικά η έννοια comics δεν υπήρχε. Περάστηκαν εικόνες και ασπρόμαυρα αρχικά σκίτσα σε κλασσικά δυτικά παραμύθια ώστε να γίνουν πιο ευχάριστα για τα παιδιά. Μεταξύ μας, ο θρύλος λέει και τον πιστεύω, ότι ο ταλαίπωρος Αμερικάνος ήθελε να απασχολήσει τα παιδιά του με κάτι για να αποσπάσει τη γυναίκα του από αυτά. Μεγάλε μαζί σου και στα δύο!

Επειδή όμως η εφεύρεση έλαβε χώρα στο US και όχι στο Βυζάντιο, κάποιος είδε τον εμπορικό αντίκτυπο αυτής. Μέχρι να γίνει το μεγάλο μπουμ με το Walt Disney έχει αρχίσει δειλά να αναπτύσσεται το είδος που έκανε τα παιδιά να μαζεύουν όλη τη βδομάδα το χαρτζιλίκι τους και μετά τον απαραίτητο στην προτεσταντική παράδοση κυριακάτικο εκκλησιασμό να το εναποθέτουν στο επόμενο τεύχος. Η νέα αυτή τέχνη περνάει τον Ατλαντικό και για καλή τύχη όλων εμάς των aficionados δεν καταλήγει στη Γριά Αλβιόνα, αλλά στη Γαλλία. Οι Γάλλοι δημιουργούν μια δική τους σχολή comics Πιο αρτιστική και λιγότερο παιδική. Τα comics περνάνε στην εφηβεία τους. Για καλύτερή μας τύχη η τέχνη αυτή παίρνει και την Panamericana και κατεβαίνει Νότια στην Αργεντινή. Οι Αργεντίνοι αρνούνται σθεναρά να προσθέσουν χρώμα, κυρίως γιατί οι καλλιτέχνες προσπαθούν να πουλήσουν τα σκίτσα και τις ιστορίες τους σε εφημερίδες.

Ο πόλεμος δίνει μια τεράστια ώθηση σε αυτό που πλέον ονομάζεται 9η τέχνη. Οι ιστορίες ενηλικιώνονται για να συντροφεύουν τους φαντάρους στο μέτωπο και για να ανεβάζουν το ηθικό στο homeland. Είναι η περίοδος που κάνουν την εμφάνισή του και τα πρώτα comics ‘για ενηλίκους’, εικονογραφημένες τσόντες δηλαδή. Στην Αμερική κυκλοφορούν για πρώτη φορά κάποιες ιστορίες σε συνέχειες με ήρωες που έχουν υπερφυσικές δυνάμεις. Μια μικρή εταιρία, η Detective Comics (DC) αρχίζει να παρουσιάζει το αμερικανικό όνειρο με ήρωα έναν εξωγήινο ντυμένο στα χρώματα της αστερόεσσας. Και αν ο Superman εκφράζει τη συντηρητική Αμερική, ένα χαροκαμένο πλουσιόπαιδο ήρθε να μας παρουσιάσει τη μαγευτική σκοτεινή πλευρά της. Το Gotham City είναι η πόλη που κανείς δε θα ήθελε να ζει. Ένα μέρος που ο θάνατος είναι φτηνός και οι κοινοί κλέφτες, βιαστές, δολοφόνοι είναι το καλύτερο που μπορεί να σου τύχει. Οι ‘κακοί’ της ιστορίας αν τους πεις απλώς διαταραγμένους μάλλον τους κολακεύεις. Μόλις στη δεύτερη ιστορία το Δεκέμβρη του 1939 μας παρουσιάζεται ο πιο εμβληματικός κακός στο εικονογραφημένο σύμπαν. Ο χαοτικός Joker είναι η συγκεντρωμένη παράνοια του Δυτικού πολιτισμού. Ό,τι φοβάται ο ‘απλός πολίτης’ ότι μπορεί να του συμβεί το ενσαρκώνει ένας χαρακτήρας.

Ξεκίνησα τη μαθητεία μου στα comics με τα κλασσικά εικονογραφημένα της Disney. Μου την έσπαγε ο Mickey, συμπαθούσα το χαζούλη Goofy και συνέπασχα με το μονίμως γκαντέμη Donald. Ο ζάπλουτος και τσιγκούνης Θείος με θύμωνε γιατί αντικατόπτριζε ότι δεν ήθελα να γίνω, αλλά χρόνια αργότερα, όταν διάβασα τις ιστορίες του Banks για το πώς απέκτησε την περιουσία του τον είδα με άλλο μάτι. Είναι ο εργασιομανής προτεστάντης που συγκεντρώνει πλούτο. Ένα μοντέλο που δεν ασπάζομαι, αλλά μπορώ να κατανοήσω. Αργότερα, στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού ανακάλυψα τους Γάλλους. Ο Astérix είναι με διαφορά ότι καλύτερο έχει βγάλει η Ευρώπη στο χώρο. Αυτό το μοναδικό πάντρεμα ιστορίας και μυθοπλασίας δοσμένο με πολύ χιούμορ, που σου πετάει μέσα στα μούτρα όλα τα στερεότυπα των κοινωνιών που οι δύο φίλοι και ήρωες επισκέπτονται. Όσοι γνωρίζετε Γαλλικά διαβάστε τα πρωτότυπα, πραγματικά έχουν άλλη χάρη και πολύ περισσότερο γέλιο. Από κοντά και ο Lucky Look. Ο πιο συμπαθής αγελαδάρης της υφηλίου.

Η τάση μου προς τις πολιτικές επιστήμες και την κοινωνιολογία βρήκε απόλυτη έκφραση στη δουλειά ενός Αργεντίνου και στην παρέα μια μικρής με αφάνα μαλλί. Η Mafalda είναι το πιο πολιτικοποιημένο comic, αλλά με τεράστια δόση παιδικής αθωότητας και ευφυΐας. Η έκδοση με τα άπαντα που κυκλοφορεί και στα Ελληνικά είναι εκ των ουκ άνευ κόσμημα για τους συλλέκτες.

Και φυσικά υπάρχουν και οι Έλληνες δημιουργοί. Ένας φίλος Αργεντίνος, καθηγητής Ελληνικών πια στο Buenos Aires, έμαθε Ελληνικά για να διαβάσει Αρκά. Να πω ότι δεν τον καταλαβαίνω θα πω ψέματα. Σπάνια περίπτωση δημιουργού που μπορεί να κανιβαλίσει στερεότυπα χρησιμοποιώντας γλωσσικά παίγνια απίστευτου επιπέδου. Ο Τριβιζάς στο πιο παιδικό και αρκετοί που έγραψαν πιο ‘ενήλικα’ πράγματα, όχι τσόντες.

Στο mama America οι υπερήρωες έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο κομμάτι του χώρου. Συμπαθείς ή αντιπαθείς παρουσιάζουν τον ίδιο κόσμο με άλλο μάτι. Πάντα είχα μια αδυναμία στο Batman. Όχι λόγω των ταινιών που είναι με διαφορά οι καλύτερες στο σύμπαν των υπερηρώων, αλλά διότι παρά τα λεφτά του είναι ο μόνος που δεν έχει υπερδυνάμεις και χρησιμοποιεί το μυαλό του πρωτίστως. Είναι ο καλύτερος ντετέκτιβ στον κόσμο και εκφράζει τη σκοτεινή μου πλευρά. Ακολουθεί το δικό του κώδικα τιμής, που δε συμβαδίζει με αυτόν της κοινωνίας του, εξ’ ου και το ‘Σκοτεινός Ιππότης’ (Dark Knight). Στην πόλη που ο θάνατος βρίσκεται παντού, ο ίδιος δε σκοτώνει ποτέ.

Η Marvel έχει κάνει τη μαγκιά να βάλει τους ήρωές της σε πραγματικές πόλεις. Και μπορεί ο Spiderman να κλέβει την παράσταση στο δικό της σύμπαν, αλλά το πιο ενδιαφέρον comic είναι οι X-men. Κεκαλυμμένη πολιτική κριτική με δύο στρατόπεδα που έχουν διαφορετική πολιτική προσέγγιση στο θέμα του ρατσισμού. Οι μεταλλαγμένοι βιώνουν το ρατσισμό των ανθρώπων και η μεν ομάδα του Professor X προσπαθεί να πείσει τους ανθρώπους ότι δεν αποτελούν κίνδυνο και μπορούν να συμβιώσουν, εκπαιδεύοντας παράλληλα τους μεταλλαγμένους να ελέγχουν τις δυνάμεις τους, ο δε Magneto ακολουθεί το fight fire with fire. Είναι ‘κακός’ με την κλασσική έννοια του όρου; Σε καμία περίπτωση. Αντιδρά με βία στη βία.

Τα τελευταία χρόνια έγινε μόδα η Ιαπωνική προοπτική της τέχνης. Το σκίτσο είναι πολύ καλύτερα δουλεμένο, υψηλότερης ποιότητας και οι ιστορίες πιο περίεργες έως και αρρωστημένες. Η μόδα των manga, αλλά και της πορνό έκδοσής της (hentai) έπεσε σα λαίλαπα. Απευθύνονται όμως σε πιο έμπειρους αναγνώστες και ίσως ελαφρώς πιο διεστραμμένους. Κανένα πρόβλημα με εμένα. Το μόνο τους πρόβλημα είναι ότι για να βγάζουν τεύχη βάζουν πολλές ιστορίες εκτός του κεντρικού storyline και κάπου χάνεται η ουσία.

Αφορμή για το post είναι η καταιγίδα των ταινιών με υπερήρωες. Εντελώς τυχαία αυτό συνέβη μετά την απεργία των σεναριογράφων στο Hollywood πριν πέντε χρόνια. Οι ταινίες για να είναι πιασάρικες και να κάνουν εισιτήρια απογυμνώνουν τα comics από όλα τα στοιχεία κοινωνικής κριτικής που έχουν. Έτσι για να είμαστε politically correct. Μεγαλύτερη απογοήτευση από όλες ήταν το Watchmen, θυμίζω το μοναδικό comic που έχει μπει σε λίστες με τα καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία όλων των εποχών. Για εμάς τους οπαδούς τους χώρου αυτό είναι τραγικό. Κάποιες ταινίες είναι εκπληκτικές όπως τα Batman, το Avengers, το Hellboy, το πρώτο X-men και κάποιες λίγες άλλες. Παράκληση του fan: μη βιάζεται τα comics είναι εξαιρετικά από μόνα τους. Μην τα χαλάτε!

Σκεφτόμουν ποιο τραγούδι να βάλω σαν κατακλείδα. Ας με συγχωρήσουν οι άλλοι, αλλά διάολε υπάρχει just one fucking superhero song!

14 σχόλια:

  1. μεχρι που βγηκε το σουπερ υπερδιαγαλαξιακο περιοδικο, η ΒΑΒΟΥΡΑ, και μας εστειλε ολους αδιαβαστους. αλωστε ενα περιοδικο με υποτιτλο "εβδομαδιαίο περιοδικό της πλάκας" μονο να το κοιτας με δεος μπορεις.

    οτι να΄ναι δηλαδη. κατι σαν τον παοκτση που κανει αμπαλαεα αφου πρωτα εχει πεταξει τουβλο σε παιχτη της ομαδας του και εχει τσακωθει με τον διπλανο του για το αν επρεπε να παρει στεφενς ή αγγελαρα αναστασιαδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η 'ΒΑΒΟΥΡΑ'και η 'ΒΑΒΕΛ' ήταν πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή τους. Νιώθω πραγματικά τυχερός που τα πρόλαβα. Αλλά τι να κάνω; Μου αρέσουν τα comics γενικά πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μια φορά είχα ξεχάσει τν τσάντα με τα βιβλία στο λεωφορείο και ήμουνα όλη μέρα στο σχολείο, τρίτη δημοτικού, με τον τόμο ΜΠΛΕΚ, μα τα χίλια ελάφια! Στο Μπλεκ ή στο Αγόρι ήταν η ιστορία ενός Τζίμμυ που έκανε ο,τι ήθελε με την μπάλα (εξωφρενικά "σφάλτσα") αλλά ποτέ δεν πανηγύριζε τα γκολ; Αργότερα μου άρεσε κα ιτο MAD, με παρωδίες των πάντων! Βαβέλ σπάνια έπαιρνα, και ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερος φαν των Μίκυ-Ντόναλντ, του λούκυ λουκ, του Ποπάυ, αν και διάβαζα. Δε΄ν έχω διαβάσει ποτέ Μαφάλντα, αλλά τα Αστερίξ με κάνουν να γελάω ασυγκράτητα. Το Βαβούρα ότι νά'ναι; Που σου έλεγε για μιά ιστορία συνεχίζεται... και δεν την ξαναέβλεπες ποτέ; Ή που η συνέχεια είχε μπει τρια τεύχη νωρίτερα; Μην το ξαναπείς! Πάντα ξεκίναγα με την πολυκατοικία Οδός Τρέλας 13, απίστευτος ο τύπος στην σοφίτα που δεν πλήρωνε ποτέ το ενοίκιο και χρωστούσε σε όλους, ενώ επίσης αγαπημένος ο "φίτσουλας". Δυστυχώς όλα τα τεύχη μου καταστράφηκαν από μια καταραμένη πλημμύρα, μαζί με 4Τροχούς, 2Τροχους, Πτήση&Διάστημα. Πένθησα πολύ, μεγάλη απώλεια.
    Όσο για τους σούπερ-ήρωες, από την αρχή και μέχρι τώρα με γοητεύει ο Σπάιντερμαν, διότι πάντα κινδύνευε σοβαρά και ενώ έτρωγε πολύ ξύλο είχε τις ψυχικές δυνάμεις να γυρίσει το ματς. Αργότερα εκτίμησα τον Μπάτμαν διότι δεν ήταν κανονικός σούπερ-ήρωας με σούπερ-ιδιότητα και όλη αυτή η μαυρίλα μου κούμπωσε. Να πω την αλήθεια ο σούπερμαν μου την έδινε στα νέυρα, ενώ δεν έχω ιδιαίτερη επαφή με κανέναν άλλον.
    Επίσης χρωστώ για πάντα χάρη σε έναν Κρητικό φίλο μου που με έβαλε με το ζόρι να δούμε ταινίες κιν. σχεδίων, που εγω σνόμπαρα. Είδαμε σε μία μέρα κολλητά Σρεκ, Monsters Inc., Nemo, Ice Age και Madagascar και έπαθα πλάκα. Από το Madagascar, το οποίο δεν μοθ άρεσε και ιδιαίτερα, ξεπετάχτηκαν οι τρομεροί πιγκουίνοι, που μου προσφέρουν ίδιο γέλιο με του Αστερίξ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή δε σε βλέπω ενημερωμένο επί του θέματος θα σου κάνω μερικές προτάσεις.

      Δεν προκαλούν γέλιο αλλά είναι απίστευτες ταινίες annimation τα: Akira και Το κινούμενο κάστρο. Νοίκιασέ της, κατέβασέ της δεν ξέρω, αλλά αξίζει να τις δεις.

      Υπάρχουν 2 ιστορίες του Batman που είναι εξαιρετικές και κομμάτια τους έχουν χρησιμοποιηθεί στις ταινίες. Το Long Halloween και το Hush. Επίσης το Killing Joke για το Joker. Για το Spiderman οτιδήποτε έχει γράψει ο Frank Miller γαμάει. Αν θες να μπεις πιο βαθιά στο Frank Miller αγόρασε όλα τα Sin City (εξαιρετική η μεταφορά τους στις ταινίες). Και φυσικά οπωσδήποτε πάρε το Watchmen. Η ταινία είναι χάλια, αλλά το comic είναι μια από τις καλύτερες κριτικές που έχουν γίνει στον Ψυχρό Πόλεμο.

      Ρε συ, ΔΕΝ έχεις διαβάσει Mafalda? Πηγαίνεις αύριο στην Πρωτοπορία αγοράζεις το hardcover που έχει όλες τις ιστορίες μέσα και δεν το ανοίγεις μέχρι να τελειώσεις τη δουλειά την Παρασκευή, εκτός αν είσαι σε άδεια, γιατί θα το διαβάσεις όλο μονορούφι. Σημείωση, αν τα ισπανικά σου είναι σε φόρμα ψάξε το πρωτότυπο. Είναι το μόνο πράγμα που αγόρασα στο Buenos Aires, μόλις είχε κυκλοφορήσει και είμαι περήφανος που το έχω από εκεί (μαζί με 1 φανέλα της Boca από το Bombonera).

      ΥΓ. Είμαι από τους ελάχιστους τυχερούς που η μάνα τους δε θεώρησε σαβούρα τη συλλογή των comics και μπόρεσα να τα σώσω. Όλοι οι φίλοι μου είχαν απώλειες που σου δημιουργούν τραύματα.

      Διαγραφή
    2. ντάξ' θα πάρω μαφάλντα. Πήγα gutenberg, έχει κλείσει! Θ ψάξω να το βρω αλλού στα ισπανικά. Να τα ξεσκουριάσω κιόλας.

      Διαγραφή
  4. Κάποτε γνώρισα μια Μάλντα σε μεγάλη παρέα. Της είπα ότι από το όνομα της κάτι λείπει για να αποκτήσει την απαραίτητη μουσικότητα ,αλλά όλοι επιβεβαίωσαν λίγο παραπάνω την πεποίθησή τους ότι είμαι ελαφρώς τρελός και μυστήριος τύπος γενικότερα χαχαχα. Από αυτά που λες τα έχω διαβάσει όλα πλην του Watchmen, το οποίο μιας και το προτείνεις θα πάω να το πάρω. Πιστεύω ότι για το αργυρό μετάλλιο κονταροχτυπιούνται Μαφάλντα και Αστερίξ, ενώ το χρυσό έχει καπαρώσει από τα αποδυτήρια ο Αρκάς. Στα συν του, το γεγονός ότι έχει άπειρες σειρές και χαρακτήρες με διαχρονικότητα καθώς και η συνέπειά του.
    Aπό ταινίες τώρα, μου άρεσε πολύ η τριλογία του Νόλαν στον Μπάτμαν, ενώ παλαιότερα μου είχε αρέσει και η ταινία Daredevil με τον Μπεν Άφλεκ, που βασίζεται κι αυτή σε κόμικ του Φρανκ Μίλερ. Γενικά όμως δεν τρελαίνομαι για ταινίες με κόμικς. Όσο για το Ακίρα, σιγουρα για την εποχη του είναι πολυ μπροστά.

    ΥΓ Πάνε οι γονείς μου ταξίδι στο Λονδίνο για λίγες μέρες. Μπορείς να μου πεις 3 μέρη που αξίζει να πας και 3 πράγματα που αξίζει να αγοράσεις (πχ ρούχα ,αξεσουάρ κα) για να θυμάσαι αυτό το ταξίδι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή τα λογοπαίγνια με τρελαίνουν ο Αρκάς με κέρδισε από τη αρχή. Ιστορίες όπως το 'ζωγράφισα ένα άσπρο περιστέρι', ο 'καλός ο λύκος' (μπε ρε μαλάκα, μπε), το ανεμιστηράκι με τις μπαταρίες του Μοντεκρίστο, οι 'αράχνες' της Λουκρητίας, το 'Ένα θάνατο τον έχουμε' με έχουν σημαδέψει. Έχεις δίκιο για το Daredevil, ήταν αρκετά καλό. Απλώς μωρέ οι ταινίες είναι συνήθως λίγες. Όπως έλεγε σε μια ιστορία ο Quino:
      Δασκάλα: Και πριν πάμε στις εξετάσεις μπορείτε να με ρωτήσετε ότι απορίες έχετε.
      Ο Μανολίτο σηκώνει το χέρι του.
      Δασκάλα: Πες μου Μανολίτο, τί δεν έχεις καταλάβει.
      Μανολίτο: Από το Σεπτέμβρη ως τώρα τίποτα κυρία!

      Διαγραφή
    2. ο αρκας αγγιζει τα ορια της ιδιοφυιας.

      Διαγραφή
    3. Λάθος Kots, o Αρκάς είναι ιδιοφυΐα.

      Διαγραφή
  5. Τώρα για το Λονδίνο εξαρτάται τι ενδιαφέρει τον καθένα, διότι ως πόλη σου προσφέρει τα πάντα. Θα προσπαθήσω να καλύψω όσο περισσότερα θέματα μπορώ σε θεματικές, αλλά αν έχεις πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις εδώ είμαστε.

    Αξιοθέατα: Βασικά διαλέγεις αν θες να δεις μουσεία ή να δεις εξωτερικά μνημεία. Σημείωση: τα δημόσια μουσεία είναι δωρεάν! Οπότε υποθέτω θα θέλουν να πάνε να δούνε τα κλεμμένα στο British, το οποίο είναι τεράστιο και θα φάνε όλη τη μέρα αν το δουν όλο. Πρόταση: Μάρμαρα Παρθενώνα και Roseta Stone και φύγαμε αν δεν έχουν χρόνο.

    Αν τους αρέσει η τεχνολογία, η μηχανική, οι εφευρέσεις κτλ το Science Museum είναι φανταστικό. Δίπλα είναι μια μεγάλη πινακοθήκη το Albert and Victoria Museum που συνδυάζεται με βόλτα στο Notting Hill.

    Η πινακοθήκη (National Gallery) στην Trafalgar έχει έργα Matisse & Van Gogh. Μπαίνει μέσα στρίβεις δεξιά και βλέπεις τα έργα από 17ο και μετά που αξίζουν.

    Σε αυτά που πληρώνεις τώρα: με 6,5 λίρες (8 ευρώ) βλέπεις το Sherlock Holmes Museum το οποίο βρίσκεται φυσικά στο 221Β Baker Street. Είναι εξαιρετική η δουλειά που έχουν κάνει. Το Madame Tussauds (38 λίρες) είναι πανάκριβο αλλά είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα μνημεία της πόλης. Ξαναλέω δεν ξέρω τι ψάχνουν οι άνθρωποι. Υποσημείωση: μπορείς να κερδίσεις έκπτωση αν κλείσεις ενιαία εισιτήρια για το Tussauds, London Eye & London Dungeon, αλλά πρέπει να τα κάνεις την ίδια μέρα. Για το Dungeon, είναι μια σειρά από διαδραστικά θεατρικά σκετς που αναδεικνύουν τη σκοτεινή πλευρά της πόλης. Αλλά ως θεατρικό τα Αγγλικά τους καλό θα ήταν να είναι αρκετά καλά, αλλιώς δε θα καταλάβουν και θα χάσουν όλη την πλάκα.

    Το London Tower (19 λίρες) είναι εξαιρετικό και οι συλλογές με τα βασιλικά κοσμήματα και τις βασιλικές πανοπλίες είναι πολύ ωραίες.

    Εδώ στο London τα δημόσια μουσεία είναι δωρεάν, αλλά στις εκκλησίες πληρώνεις. Δεν μπορώ να σου πόσο όμορφα είναι μέσα τα St. Pauls & Westminster Abbey γιατί αρνούμαι να πληρώσω για να μπω σε εκκλησίες που λειτουργούν!

    Για τα εξωτερικά μνημεία αξίζει η βόλτα σε όλο το κέντρο. Από το St. Paul μέχρι την Tafalgar, την Cinatown, την Piccadilly Square, Καταλήγοντας στο Buckingham. Περίπου 1,5 ώρα είναι αυτό σε κανονικό περπάτημα με τις στάσεις για φωτογραφίες υπολογισμένες.

    Επίσης αξίζει να περπατήσεις στο Notting Hill, όσο όμως ακόμα είναι μέρα για να είναι ανοικτά τα μαγαζιά, στο Southbank (νότια όχθη του Τάμεση), στο Soho-Covent Garden απόγευμα, βραδάκι να το δουν φωτισμένο και στο Camden, που είναι η μεγαλύτερη και φτηνότερη αγορά, μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι αγοράζεις? Θα το χωρίσω σε κατηγορίες πάλι:

    Για το σπίτι: Πολύ ωραία, αλλά όχι ιδιαίτερα φτηνά σετ τσαγιού από τα Whittards (πολλά καταστήματα, αλλά το πιο γραφικό στο Covent Garden) ή τα Twinnings (στη Strand στο κέντρο). Εξαιρετικά πράγματα θα βρουν στις υπαίθριες αγορές, αλλά τα πιο φτηνά είναι στο Camden, για όλα τα γούστα, από κιτς του κερατά, μέχρι αριστουργήματα.

    Ρούχα: Oxford Street για επώνυμα, αλλά... είναι 8 χιλιόμετρα. Σημ. Τα Harrolds είναι μακρυά από το κέντρο και πανάκριβα. Υπάρχουν όμως stock centres παντού που έχουν καλά ρούχα από 30-70% κάτω. 2 τέτοια στην αρχή της Oxford και πολλά στο Camden.

    Φαγητό: Εντάξει αν θέλουν τόσο πολύ να δοκιμάσουν τη βρετανική κουζίνα ας πάρουν fish & chips, burgers, ή mussels (πιο σκωτσέζικο αυτό). Να ξέρουν ότι στο κέντρο όλα είναι 3 με 4 λίρες πάνω, αλλά ως τις 5 έχουν lunch offers που μπορεί να είναι και μισή τιμή. Αλλιώς, ε, Λονδίνο είναι, ότι κουζίνα του κόσμου θέλεις μπορείς να βρεις. Αξίζει ινδικό, κινέζικο και γιαπωνέζικο γιατί εδώ θα βρουν καλό σε τιμές που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα.

    Διασκέδαση: Η καλύτερη θεατρική παράσταση είναι μια παρωδία του 39 steps και το καλύτερο Musical το Misérables. Αν τα Αγγλικά τους βοηθούν Λονδίνο=θέατρο άλλωστε. Αλλιώς πολλές Pub με καλές συλλογές μπύρας στο Euston και στο Southbank, αλλά εδώ είναι όλα 1 λίρα πάνω.

    Τέλος, απίστευτα second hand βιβλιοπωλεία στο Notting Hill, λίγο πιο πάνω από το σταθμό, και δισκάδικα εκεί και στο Camden.

    Και μην ξεχάσω, οπωσδήποτε να πάρουν 1 double decker και να κάτσουν πάνω για τη βόλτα. Οι καλύτερες διαδρομές είναι: 29 (Trafalgar-Camden), 19 (Islington-Chelsea) και 91 (Southbank, Islingon)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε ευχαριστούμε πολύ Ραμόν, να'σαι καλά. Τους κατατόπισες πλήρως,μπράβο ρε φίλε ευχαριστούμε για τον κόπο σου. Αν έχεις χρόνο γράψε συνοπτικά για κάποιες πλατείες που είναι δημοφιλείς, ίσως με υπαίθριες αγορές. Ξέρω ότι σε κούρασα! Θα βρω κάποιο τρόπο να στο ανταποδώσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πλατείες: Trafalgar, Russell, St Pauls, Westminster, Victoria

      Και υπάρχει και 1 πολύ ωραίο Bar μέσα στο Hyde Park πάνω στη λίμνη του πάρκου.

      Τίποτα. Αν ζεις 2 χρόνια σε μια πόλη τη μαθαίνεις

      Διαγραφή
    2. Ξέχασα τις υπαίθριες αγορές γιατί άρχιζε το 2ο ημίχρονο του ΜΠΑΟΚ. Λοιπόν Camden, Camden, Camden. Είναι η μεγαλύτερη, η καλύτερη και η φτηνότερη. Υπάρχει άλλη 1 σε σχετικά καλές τιμές κοντά στο Liverpool Street Station. Και μια πανάκριβη στο Southwark (London Bridge), αλλά εκεί έχει 1 πολύ ωραία εκκλησία και είναι τα μέρη που έγραφε ο Shakespeare (είναι και το θέατρο εκεί το Globe με 12 λίρες εισιτήριο, το ξέχασα στα παραπάνω).

      Τέλος, οπωσδήποτε περίπατος στο Southwark (Νότια πλευρά του Τάμεση), προτείνω από Ανατολικά (St. Paul) όλο το ποτάμι παράλληλα ως το Μεγάλο Μπεν (περίπου 1/2 ώρα). Αν το κάνουν Σ/Κ θα πετύχουν και εκεί πάγκους.

      Α και αν έχουν χρόνο το Greenwich είναι μια υπέροχη περιοχή και το αστεροσκοπείο 1 μέρος που αξίζει να επισκεφτείς. Απλώς επειδή η σύνδεσή του με το κεντρικό Λονδίνο είναι τραγική θα χάσουν πάνω από 5 ώρες εκεί με το πήγαινε έλα. Αν θέλουν να μπουν και στο Cutty Shark παραπάνω. Αλλά οι παραστάσεις στο αστεροσκοπείο αξίζουν το ταξίδι στο Λονδίνο από μόνες τους. Έχει και εκεί αγορά, αλλά πρέπει να είναι η πιο ακριβή στο Λονδίνο.

      Διαγραφή