Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Συνεδρία 10: Το ποτάμι της εξαπάτησης


Πηγαίνω σε ένα βιβλιοπωλείο στο κέντρο του Λονδίνου. Αγαπημένο και πολύ καλά ενημερωμένο, αναπτύσσεται σε τέσσερις ορόφους. Στη βιτρίνα λοιπόν από τα δέκα εκθέματα τα μισά ήταν το νέο βιβλίο του Dan Brown. Διάολε διαβάζω αρκετά είδη αλλά όλα οφείλουν να κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες. Είναι αυτές που έχω βάλλει και στο πλάι: επιστήμη και λογοτεχνία. Και ο Dan Brown δεν ανήκει σε καμία από αυτές. Είναι άλλο πράγμα η λογοτεχνία και άλλο πράγμα η μανιέρα του best seller. Να βάλουμε λίγο μυστήριο, λίγο αποκρυφισμό, λίγο περιπέτεια και να πουλήσουμε εκατομμύρια, άντε να κάνουμε και μια ταινία μετά και να τα αρπάξουμε. Το κέρατό μου αυτό είναι απάτη, αλλά με σωστό marketing προωθείται και πουλιέται αρκεί να είναι trendy.

Και φυσικά δεν είναι ο πρώτος. Ένας άλλος Βραζιλιάνος πήρε ένα παραδοσιακό Αραβικό παραμύθι, τον Αλχημιστή και το προώθησε σα φιλοσοφικό απόσταγμα. Ενδεχομένως να είναι για τις νοικοκυρές που δεν σπούδασαν και το διάβασαν, αλλά παραμένει παραμύθι που κάποιος το οικειοποιήθηκε. Και δεν έδωσε τίποτα στην κύρια πηγή. Προσπάθησε δε να γράψει ακριβώς την ίδια ιστορία σε τέσσερα – πέντε άλλα βιβλία, αλλά κάπου εκεί τον πήραν χαμπάρι. Μάλιστα οι συμπατριώτες του τον έχουν σε τόσο μεγάλη εκτίμηση που ζει στο Buenos Aires. Αλλά δε μας εξαπατάς πια.

Στην Αγγλία τα τελευταία δύο χρόνια είχε πουλήσει τα κέρατά της μια σαδομαζοχιστική τσόντα. Κάθε καταπιεσμένη Αγγλίδα, γιατί γυναίκες το αγόραζαν κατά 70%, που προφανώς δεν πήγε σε τίποτα Μάλια ή Φαληράκι να ξεχαρμανιάσει, πήρε το 50 Shades of Grey για να φαντασιωθεί ότι κυριεύεται. Και μάλιστα μετά οι πωλήσεις στα sex shop αυξήθηκαν κατά 46%. Η Guardian σε κάποια φάση προσπαθώντας να διακωμωδήσει το ‘φαινόμενο’ δημοσίευσε δύο σελίδες σχολιάζοντας τη γραφή και το περιεχόμενο. Είναι οι μόνες που διάβασα και μετά βγήκα βόλτα στο Soho να δω που πέφτει η 22 Acacia Avenue.

Τουλάχιστον ήρθαν οι Σκανδιναβοί να αναστήσουν το αστυνομικό μυθιστόρημα που είχε πέσει θύμα του τετριμμένου από τους Αγγλοσάξονες. Για το φιλοσοφικό μυθιστόρημα είμαι εξαιρετικά απαισιόδοξος. Αν οι Γάλλοι, οι Ρώσοι και οι Λατινοαμερικάνοι δεν το δουλέψουν λίγο παραπάνω το βλέπω να σβήνει. Όμως προσπαθώ να μπω στο μυαλό αυτών που παρασέρνονται από αυτήν την απάτη εξακολουθητικά. Μέσα στο βιβλιοπωλείο έρχεται μια τύπισσα και εκεί που κοίταζα τα αστυνομικά που πάνε με το καλοκαίρι μου δείχνει δύο βιβλία του Brown και με ρωτάει ‘Ποιο να πάρω;’. ‘Το όνομα του Ρόδου’ της απάντησα. Έφυγε και με άφησε στην ησυχία μου, αλλά με την απορία. Ειλικρινά πιστεύουν ότι κατεβαίνουν σε μια ‘καυτή κόλαση’;

Τώρα θα μου πείτε ‘Ρε Ramón η λογοτεχνία είναι το πρόβλημά σου; Εδώ απάτη υπάρχει παντού’. Και σωστά, αλλά είναι μια ενδεικτική κατάσταση. Κάποτε έκανε best seller o Steven King, που δεν είναι του γούστου μου όμως αναγνωρίζω ότι πρόκειται για λογοτεχνία, όχι ο κάθε τυχαίος που μαζεύει δυο παπάτζες και τις κάνει ‘μυθιστόρημα’. Φυσικά και υπάρχει μια κλιμάκωση της απάτης από την ψυχαγωγία όπως είναι η λογοτεχνία και το τραγούδι, μέχρι την πολιτική. Αντιλαμβάνεστε όμως ότι αν πουλιούνται εκατομμύρια βιβλία του Dan Brown ή πουλιούνται άλλα τόσο cd του Justin Bieber, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δομούν τον κοινωνικό ιστό και σχηματίζουν την πολιτική σύνθεση των κοινοβουλίων. Τους υπόλοιπους θα μας πάρειο άνεμος.

Έτσι λοιπόν έχεις ένα κοινωνικό σύνολο της μόδας. Πάει όπου το κατευθύνουν διαφημιστές, marketers και opinion makers. Και όπως έλεγε και ο Oscar Wilde η μόδα είναι κάτι τόσο απεχθές που πρέπει να το αλλάζουμε κάθε έξι μήνες. Δεν κινείται το χρήμα αλλιώς. Το χρήμα όμως ε! Τα άλλα οφείλουν να παραμένουν ως έχουν. Οι ίδιες εταιρίες κολοσσοί να διαφεντεύουν το οικονομικό γίγνεσθαι, οι ίδιοι κοινωνικοί κανόνες να ορίζουν τον τρόπο ζωής, άσχετα αν έχουν αλλάξει οι εποχές, τα ίδια κόμματα να κάνουν κουμάντο. Εδώ δεν επιδέχονται αλλαγές.


Αυτό που δυσκολεύομαι να χωνέψω είναι ότι το γαμημένο το μορφωτικό επίπεδο του κόσμου έχει ανέβει. Ναι το λέω και εγώ συχνά ότι άλλο μόρφωση άλλο παιδεία, αλλά έπρεπε να διαμορφώνονται διακριτές τάσεις. Και δε βάζω το γούστο σα μεταβλητή. Δεν πιστεύω ότι αν ακούς jazz είσαι κουλτουριάρης, ενώ αν ακούς λαϊκά μπασκλασαρία. Αλλά είναι διαφορετικό να σου αρέσει το λαϊκό τραγούδι και να ακούς Μητροπάνο και διαφορετικό να ακούς Ζαζόπουλο. Με τη διαβρωτική δύναμη των ΜΜΕ στην πολιτική, της κατάρας των playlist στη μουσική και της εμπορικής προώθησης που δίνει η ταμπέλα best seller στα βιβλία υφαίνεται μια καλοστημένη φάμπρικα από την οποία δε δείχνουν και πάρα πολλοί ιδιαίτερα πρόθυμοι να απεγκλωβιστούν. Η πλειοψηφία αφήνεται να την παρασύρει το ποτάμι της εξαπάτησης.              

11 σχόλια:

  1. πανω κατω ηθελα κι εγω να γραψω αυτα που ηδη ανελυσες. οτι ολα εκπορευονται απ το μαρκετινγκ και σε καθε τομες εκμεταλευονται την ταση του καταναλωτη προς την ευκολη λυση. ο νταν μπραουν ειναι πιο ευκολος απ τον εκο, ο μπιμπερ πιο ευκολος απ τον λουις αρμστρονγκ και "η μεγαλη των μπατσων σχολη" ευκολοτερη απ τη μπλε ταινια του κισλοφσκι.

    κι ετσι ικανοποιει κι ο καταναλωτης τη συνειδηση του οτι διαβαζει, ακουει, ενημερωνεται, ψυχαγωγειται.

    υ.γ. τωρα τελευταια επιασα κι εγω τα σκανδιναβικα αστυνομικα (τωρα που εγιναν μοδα ε? βαλε με κι εμενα σ αυτους που κραζεις) και μου αρεσουν γιατι ειναι πολυ καλα ψυχογραφηματα του μεσου σκανδιναβου. δεν ντρεπονται να βγαλουν τα ψυχολογικα απλυτα τους στη φορα και να διαλυσουν το στερεοτυπο του ροδομαγουλου ευτυχισμενου σκανδιναβου που ζει μεσα στην καλοκουρδισμενη και απολυτα λειτουργικη σκανδιναβικη κοινωνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όχι δεν μπορώ να σε βάλω σε αυτή την κατηγορία διότι πολύ απλά το Σκανδιναβικό αστυνομικό είναι λογοτεχνία. Γενικότερα το αστυνομικό είναι ένα παρεξηγημένο είδος, όμως οι Σκανδιναβοί έχουν καταφέρει να συνδέσουν το έγκλημα με τα κοινωνικά προβλήματα των χωρών τους. Αποδομούν περίτεχνα την εικόνα της τέλειας κοινωνίας που έχουμε στον υπόλοιπο κόσμο για αυτούς. Προσωπικά μου αρέσουν πάρα πολύ. Όταν θέλω να διαβάσω κάτι όχι για να προβληματιστώ, αλλά για να αδειάσει το μυαλό μου είναι η πρώτη μου επιλογή.

    Βέβαια έγιναν μόδα λόγω Sting Larsson. Συμφωνώ, βέβαια η ιστορία του άνοιξε το δρόμο για να μεταφραστούν και οι υπόλοιποι ώστε να γνωρίσουμε αυτόν τον κόσμο. Όταν περάσει όμως η πρώτη φούρια ξεχωρίζουν τα πρόβατα που ακολουθούν τη μόδα από τους aficionados.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το γαμημένο marketing. Άραγε τόσο σημαντικό ήταν πάντα, ή απλά τώρα ξέρουμε και τι είναι; Ίσως πάντα αν το σκεφτείς έπρεπε να βρεις "τι πουλάει" για να προωθήσεις τους - εν τέλει- εγωιστικούς σου στόχους για κατακτήσεις, χρήματα, αγάπη, δόξα, πολιτικη, πνευματική αναγνώριση και επιρροή ή πρωτοπορία, απελευθέρωση των μαζών και σωτηρία των ανθρώπων, ό,τι κέρατο βάλει ο νους του καθενού. Με τα μέσα κάθε εποχής βέβαια. ¨Ομως τώρα μου φαίνεται ότι γίνεται ασφυκτικό, πιο γρήγορο, αδυσώπητο. Γαμώτο, ακόμα και στις σχέσεις με το άλλο φύλο πρέπει να κάνεις μάρκετινγκ. "Αγάπη μου, δεν επικοινωνούμε", ξέρω γω, διότι διάβσα στο "κόσμο" εκείνα τα 10 πράγματα και δεν μου έχεις κάνει ούτε τα δύο. Ευτύχω΄ς δεν μου έχει συμβεί (να μου μου έρθει το "κόσμο" στο κεφάλι), αλλά τα'χουν παθεί γνωστοί μου. Χμμμ , μήπως να κάναμε μεταγραφή κανά κορίτσι δω μέσα; Ξέρω η γαζετοδεξαμενή είναι ακατάλληλη, αλλά ίσως να μην χρειάζεται να παραμείνει τζέντλμανς κλαμπ το μέρος.
    Το φαίνεσθαι πάνω από το είναι λοιπόν. Ή μήπως πάντα έτσι ήταν και εμείς απλά μπαίνουμε στην σειρά των κατα΄καιρούς γκρινιάρηδων;
    Προσωπικά, αν δεν το έχω ανακαλύψει πιο πριν, όταν κάτι επιπλεύσει στην πλημμυρίδα της μόδας, απλά το αγνοώ. Όταν έρθει η άμπωτη και είναι ακόμα εκει, τότε το προσέχω. Από την άλλη, με πιάνει ένας ηλίθιος ελιτισμός αν γίνει της μόδος κάτι που αγαπούσα από καιρό. Είχα φτάσει στο σημείο όταν ένιωθα νε πνίγομαι από τα τρε΄ντυ κοριτσάκια με τα μπουζάκια Νιρβάνα να κάνω γκράφιτι σε εμφανές σημείο του σχολείου Cobain is dead. Who gives a fuck? .Και να ακούω την αποστροφή για τον "μαλάκα που το έγραψε" και δεν σέβεται τον θεό, από τα ίδια κοριτσάκια που πριν από ένα μήνα τσιρίζαν για τον Ρουβά. Γιατί ρε μαλάκα ξενερώνεις; Δεν είναι καλύτερα να τσιρίζουν για τον Κέρτ, αντί για τον Σάκη; Έγινες και πρώτος γκόμενος ξαφνικά, που άκουγες Νιρβάνα από πριν. Ξέρω γω... δεν ξέρω.
    Ρε συ Ραμόν, πιο παραμύθι είναι αυτό; Η άμπωτη πήρε τον Κοέλιο και δεν τον έχω προσέξει. Είχα αγαπήσει παλιότερα ένα βιβλίο με παραμύθια του κόσμου, και τα αράβικα ήταν εξαίσια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χα, κι εμενα τα συναισθηματα μου οταν εξαπλωνεται κατι που το ειχα ανακαλυψει πιο πριν ειναι 1% "δικαιωθηκα" και 99% "τωρα τι κανουν εδω ολοι αυτοι?".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αταραξία έβαλες πολλά θέματα και δυστυχώς εγώ δεν είμαι τόσο λακωνικός όσο ο Kots.

    Αρχικά, υπάρχει μια διαφορά του κάνω κάτι με σκοπό να το πουλήσω και το κάνω κάτι για να πουλήσω. Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα των μελετητών του αρχαίου κόσμου ήταν η παρεμφερής γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι ιστορικοί. Κατέληξαν λοιπόν μετά από χρόνιες έρευνες σε αυτό που ονόμασαν 'Ομηρική παράδοση'. Οι συγγραφείς (Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ξενοφώντας, κτλ) έγραφαν με τέτοιο τρόπο ώστε η ιστορία να γίνει αφήγηση, τα κείμενά τους να αγοραστούν ή τα τους προσλάβουν οι πλούσιοι ως διδασκάλους, να τους καλέσουν σε κάποιο συμπόσιο να αναγνώσουν τα γραπτά τους και τα καθέκαστα. Marketing δηλαδή. Όμως ο κόσμος πήγαινε με πιο αργό ρυθμό. Τώρα, πρέπει να αυξήσουμε τα sales και τα υπόλοιπα να πάνε να γαμηθούν.

    Προφανώς και δεν έχω σχέση προσωπική (φιλική ή αισθηματική) με cosmo-γκόμενες. Έχω μια προτίμηση στις γυναίκες από τις γκόμενες και τη διαφορά δε νομίζω ότι χρειάζεται να την εξηγήσω. Αλλά και μόνο ότι κάποιος θα μπει στο τριπάκι να γίνει 'άντρας' όπως λέει ότι πρέπει να είναι το σερνικό ο Κωστόπουλος, ή ότι η γυναίκα πρέπει να κάνει τα πράγματα που λέει το cosmo σημαίνει ότι ο δείκτης αυτοεκτίμησης τείνει του μηδενός. Οι ετερόφωτοι άνθρωποι μου προξενούν ένα αίσθημα οίκτου αφ εαυτοί.

    Είμαι λίγο μικρότερος από εσένα και στη σειρά μου στο Λύκειο άκουγες το σκυλά να σου λέει ότι ακούει Ρέμο και Fear of the Dark. 'Μαλάκα έχουν κανένα άλλο καλό οι Maiden?'. Ναι ρε, έχουν! Αλλά πρόσεξε μην πας να τους ακούσεις και παραγγείλεις μπουκάλι Τζόννι και γαρύφαλλα τελεμέ! Ευτυχώς περνάει η μόδα κάποτε και μας αφήνουν στην ησυχία μας οι παράταιροι. Όσο πραγματικά γουστάρουν μένουν. Σημείωση: εμένα οι Nirvana δε μου άρεσαν ποτέ. Και αυτό είναι παραδοσιακός τσακωμός στο σπίτι.

    Τέλος, ο Coelho έκανε succé με ένα κείμενο που δεν ήταν δικό, αλλά δεν το είπε ποτέ. Το οικειοποιήθηκε και έδινε συνεντεύξεις αμπελοφιλοσοφίας. Μετά όταν έπρεπε να γράψει τα δικά του για να μείνει στο προσκήνιο φάνηκε η διαφορά ποιότητας. Δεν μπορείς να τους εξαπατάς όλους για πάντα. Και εμένα μου αρέσουν τα παραμύθια. Ειδικά τα Κέλτικα και τα Ασιατικά. Αλλά υπάρχει μια υπέροχη σειρά που τιτλοφορείται παραμύθια του κόσμου και δίνει τα του δημιουργού τω δημιουργώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αταραξία, δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε τι θα κάνουμε μέχρι τα 150 επειδή η δική μας η γενιά (30 something?) μάλλον δεν θα προλάβει επωφεληθεί. Τουλάχιστον σε αυτή την έκταση.
    Ραμόν, έχω περάσει απο το blog σου, για την ακρίβεια το πρώτο σχόλιο εκεί είναι δικό μου σε ένα steppenwolf(κάτι) λογαριασμό που έκανα στην aol επί τούτου και ούτε που θυμάμαι τώρα..
    Υπήρξα και εγώ διαβαστερό παιδί με ιδιαίτερη αγάπη στα μυθιστορήματα που περιέγραφαν δυστοπίες για αυτό μου έκανε εντύπωση που δεν είχα πάρει χαμπάρι ποτέ για το σπουδαίο Fahrenheit 451 το οποίο εσύ είχες αναφέρει και εξαιτιας αυτού του σχολίου είδα την ταινία του Τρυφώ και θέλω να διαβάσω και το βιβλίο σε μία to do λίστα.
    Για τα audio books καταλαβαίνω τη γενική αντιπάθεια αλλα σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ιδανικά. Στο γυμναστήριο για παράδειγμα, στην οδήγηση, σε περίπατους κλπ. Αλλάζουν την εμπειρία προς το καλύτερο. Αρκεί βέβαια να βοηθάει η δομή του βιβλίου (μικρά κεφάλαια και κάπως αυτοτελή) το diction και η χροιά της φωνής του αφηγητή / αφηγήτριας.
    Εφόσον αναφέρθηκε ο Dawkins και απο τον Αταραξία θα ήθελα να προτείνω και κάτι άλλο σε όσους ενδιαφέρονται. Αφορά την ομιλία ενός άλλου μέλους της λέσχης διανόησης που ανήκει ο Dawkins, του Sam Harris. Αυτός ο τύπος μπορεί να αποσαφηνίσει έννοιες και να προτείνει λύσεις με ένα τρόπο που προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορείτε νε δείτε την ομιλία του στο Ted με θέμα "Μπορεί η επιστήμη να απαντήσει σε ερωτήσεις ηθικής;" εκεί http://blog.ted.com/2010/03/22/science_can_ans/ . (23 mins) Υπάρχει και η μετάφραση στα ελληνικά στον player. Σε αυτή την ομιλία υπάρχει btw και μια αναφορά στην ρεαλιστική πιθανότητα να τριπλασιασθεί το προσδόκιμο ζωής μετά την αποκρυπτογράφσηση βιολογικών μηχανισμών.
    Βασικά υπάρχει στο youtube η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα (117 min) συζήτηση http://www.youtube.com/watch?v=uUg-1NCCowc στην οποία συμμετείχαν οι Dawkins, Harris, Hitchens και Dennett. Δυστυχώς δεν υπάρχει μετάφραση στα ελληνικά αλλά όσοι την παλεύετε με τα αγγλικά δοκιμάστε να το δείτε και αυτό αν έχετε τον χρόνο

    SteppenWolf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ πολύ ενδιαφέροντα τα όσα λες και όταν έχω χρόνο, μάλλον το Σ/Κ θα καθίσω να τα δω με την ησυχία μου. Όσο για τα audio books, το θέμα μου είναι ότι όταν διαβάζω περνάνε διάφορα από το μυαλό μου. Εικόνες, πιθανότητες, ερμηνείες και θέλω το ρυθμό να τον ορίζω εγώ. Είχα πάρει 1 audio book, στο οποίο μάλιστα αφηγητής ήταν ο Jeremy Irons, που καλύτερο δύσκολα βρίσκεις, και πάλι δεν. Με ταλαιπωρούσε το σταμάτα-ξεκίνα της αφήγησης για να έχω το χρόνο να σκεφτώ.

      Τώρα όσοι έχετε ευχέρεια στα Αγγλικά, υπάρχει ένας τύπος ο οποίος κάνει αποδόμηση φιλοσοφικών και κοινωνικών όρων. Τα κείμενά του είναι σε κανονικά Αγγλικά, παρόλο που είναι καθηγητής στο Berckeley, αλλά βαριά από πλευράς νοήματος. Rogers Brubaker λέγεται και αν ενδιαφέρεστε, στείλτε μου ένα mail στη διεύθυνση πάνω δεξιά και θα σας στείλω κάποια πράγματα που έχω σε pdf. Δυστυχώς νομίζω ότι δεν υπάρχει τίποτα ανοικτό και χρειάζεσαι ακαδημαϊκό κωδικό για να μπεις στις πλατφόρμες και να τα κατεβάσεις.

      Διαγραφή
    2. Διευκρίνιση: Το παραπάνω κείμενο δεν το περάσανε στο γκαζέτα και για αυτό το επικόλησα εδώ. Δεν το είχα ξεκαθαρίσει για αυτό μπορεί να φανεί out of context

      Βρήκα lectures του Berckeley youtube αλλά και pdf για download εκεί http://works.bepress.com/wrb/subject_areas.html το θέμα είναι ότι απο laptop είναι δύσκολο να διαβάζεις ebooks, τα ταμπλετ λογικά θα είναι ιδανικά και μπορούν να αλλάξουν ολοκληρωτικά την ανάγνωση βιβλίων στο κοντινό μέλλον.
      Btw και αφού το θέμα είναι τα βιβλία υπάρχει πλέον η δυνατότητα να κατεβάσεις χιλίαδες ηλεκτρονικά βιβλία απολύτως δωρεάν και απολύτως νόμιμα.
      Εάν έχουν περάσει 50 ή 70 χρόνια απο τον θάνατο του δημιουργού ή άλλα τόσα απο την πρώτη έκδοση (ανάλογα με το νομικό πειβάλλον κάθε χώρας) τότε οποιοδήποτε έργο παύει να έχει copyrite δικαιώματα και περνάει στο λεγόμενο public domain.
      Επιπλέον το γεγονός οτι το ηλεκτονικό βιβλίο δεν επιβαρύνεται καθόλου απο τα κόστη παραγωγής, διανομής κλπ όπως ένα φυσικό βίβλιο το κάνει απολύτως δωρεαν.
      Μπορείτε να κατεβάσετε πχ τα άπαντα του Ντοστογιέφσκι, Τολστόυ, Σεξπηρ, Χεμινγουέη, Βερν, Τουέην και λοιπών απο εκεί http://www.feedbooks.com/publicdomain. Στα αγγλικά βέβαια.

      SteppenWolf







      Διαγραφή
    3. Μιας και το ανέβασες να συμπληρώσω ότι υπάρχει ένα τεράστιο database βιβλίων, σε πάρα πολλές γλώσσες εδώ: http://www.gutenberg.org/

      Έχουν πάρει όλα τα δικαιώματα σε ότι υπάρχει στον κατάλογό τους και έχουν από κλασσικά εννοώντας Θουκυδίδη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Σενέκα κτλ μέχρι σύγχρονη λογοτεχνία και επιστήμη.

      Περιμένω τη στιγμή που θα πάρω 1 kindle. Ο μόνος λόγος που δεν το έχω κάνει ακόμα είναι ότι είμαι εξαρτημένος από τη μυρωδιά του βιβλίου και της μηχανικής κίνησης να το ξεφυλλίσω στα γρήγορα όταν το πρωτοπιάσω στα χέρια μου για να απελευθερωθούν όλα του τα αρώματα. Όταν κυκλοφορήσουν πανάκια με μικροΐνες και άρωμα 'βιβλίου' θα ενδώσω.

      Διαγραφή
  7. Το περίμενα αυτό... Κάποια στιγμή, κάποιος θα συνέχιζε, έτσι, χωρίς προείδοποίηση την συζήτηση από του Μάνου... στου Μάνου! Να μην σου πω ότι με ξενέρωσε η διευκρίνηση....Χα!
    Γαμώτο ρε παίδες...
    Καλοκαίρι είναι και θα με κλείσετε μέσα, πετύχατε το πρεζάκι της μάθησης...
    Αν και καταλαβαίνω ότι ο ραμόν μας εκδικείται που θα παραμείνει στην βροχερή Λόντρα το καλοκαίρι, εσύ ρε λύκε του... Θεού, τι ζόρι τραβάς;
    Πάντως όταν συνειδητοποιώ τι σταγόνες έχω διαβάσει και δει μπροστά στον ωκεανό της γνώσης, με παίρνει λίγο από κάτω. Ακριβώς το ίδιο με τα ταξίδια και τους τόπους που δεν έχω γνωρίζει. Ουφ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 'Το πανεπιστήμιο δε σου παρέχει γνώση. Αυτή βρίσκεται στις βιβλιοθήκες. Είναι εκεί κάθε στιγμή. Το πανεπιστήμιο σου μαθαίνει τη μέθοδο να την αξιοποιήσεις'.

    Έτσι είναι τα πράγματα. Όσο για το Λονδίνο, 10 μέρες τώρα έχει από 26-30 βαθμούς που μεταφράζεται στο να είσαι στην Αθήνα με 38-40. Και α) η θάλασσα είναι μακρυά, β) όπως έγραψα στο προηγούμενο post δεν καταδέχομαι να βουτήσω στα νερά της γριάς Αλβιόνας.

    Ευτυχώς υπάρχει αρκετή γνώση για 2 ζωές οπότε κάτι θα έχουμε να κάνουμε μέχρι τα γεράματα. Αν ζήσουμε μέχρι τότε. Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τις ψωνάρες που θέλουν να ταξιδέψουν στο διάστημα. Αυτός ο πλανήτης έχει πάρα πολλά μέρη να πας να γνωρίσεις και ακόμα περισσότερους ανθρώπους να συναναστραφείς. Αλλά κάπου εδώ είναι η διαφορά του τουρίστα με του ταξιδιώτη, την οποία δεσμεύομαι να αναλύσω σε ένα άλλο post.

    ΑπάντησηΔιαγραφή