Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Συνεδρία 50 (β): Ολόκληρο το Φεγγάρι


Το νέο είδος σταυροφόρου που ευδοκιμεί στη Δύση μετά το 1990 είναι του αρνητή του Ισλάμ. Μάλιστα, όσοι αρνούνται το Ισλάμ στο σύνολό του, το κάνουν αντιπαραβάλλοντας χριστιανικές αξίες. Αυτό έδωσε τροφή για να γραφτούν βιβλία όπως ‘Η Σύγκρουση των Πολιτισμών’ και να δημιουργηθεί ένας κλάδος στις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες. Υπάρχουν όμως αρκετά λάθη σε αυτήν την προσέγγιση. Επειδή όμως το αρχικό ζήτημα είναι το πρόβλημα της αριστερής ανάλυσης και κριτικής του Ισλάμ, για να καταλήξω εκεί οφείλω να κάνω κάποιες διακρίσεις.

Κατ’ αρχάς, η προσέγγιση του Ισλάμ ως ένα όλον είναι εσφαλμένη. Το Ισλάμ χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες: στο θρησκευτικό και το πολιτικό, σε Σιΐτες και Σουνίτες, σε ακραίο και κοσμικό. Όλες αυτές οι διακρίσεις έχουν διαφορετικά επίπεδα εφαρμογής και υλοποίησης. Πράγματα δύσκολα για να γίνουν κατανοήσιμα από το ευρύ κοινό. Οπότε αυτό που παρουσιάστηκε και πουλήθηκε πολιτικά ήταν η συνολική στόχευση του δόγματος του Ισλάμ ως απειλητικού για το Δυτικό κόσμο. Επελέγησαν φράξιες και φανατικές ομάδες ώστε να στιγματιστούν ολόκληροι πληθυσμοί. Μουσουλμανικοί πληθυσμοί ζούσαν σε Ευρωπαϊκά, κυρίως, εδάφη πολλούς αιώνες χωρίς προβλήματα, ακόμα και τις περιόδους της δημιουργίας των εθνών-κρατών. Η στοχοποίησή τους είναι κάτι που συνέβη τα τελευταία 20-25 χρόνια. Και αυτό ήταν μια πολιτική τοποθέτηση ενός κομματιού της Δυτικής δεξιάς.

Πάλι εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι αυτή η συνολική στοχοποίηση του Ισλάμ δεν έγινε αρχικά από όλες τις πολιτικές εκφάνσεις της Δεξιάς. Η φιλελεύθερη δεξιά ακόμα και σήμερα έχει σοβαρό πρόβλημα αρχών στο να κατηγορεί την οποιαδήποτε διαφορετικότητα, αφού αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης σε όλους και κρίνει τις επιδόσεις τους. Η Χριστιανοδημοκρατική έχει ζήτημα όμως. Εντούτοις, ενώ βλέπει από πρόβλημα ως εχθρό το Ισλάμ συνολικά η προσέγγισή της εμπεριέχει πολλές αντιφάσεις. Αρχικά, ως θρησκευτικοπολιτική έκφραση, η Χριστιανοδημοκρατία δεν υιοθετεί διαφορετική λογική από το πολιτικό Ισλάμ. Στηρίζει τα θρησκευτικά σχολεία, έχει σχέσεις με τον ανώτερο κλήρο, στη θεωρία οι δράσεις της ακολουθούν τις διδαχές των δικών της ιερών κειμένων, κτλ. Το Ισλάμ κατηγορείται, και κατά συνέπεια ολόκληροι πληθυσμοί, επειδή είναι ‘το άλλο’, το ψευδές δόγμα. Ο διαχωρισμός αυτός δε διαφέρει από τις εθνικές διακρίσεις και καταλήγει ρατσιστικός, λόγω του τσουβαλιάσματος που γίνεται. Επίσης, σε πολιτικό επίπεδο οι διακρατικές σχέσεις κινούνται στον άξονα του συμφέροντος και η θρησκεία δεν ενδιαφέρει. Ο θρησκευτικός ολοκληρωτισμός της Σαουδικής Αραβίας είναι αποδεκτός, καθώς αυτή είναι σύμμαχος, αλλά του Ιράν όχι.

Η ατζέντα στη Δύση κατά του Ισλάμ δομήθηκε και αναπτύχθηκε από αυτό το κομμάτι της δεξιάς. Άλλα τμήματα της δεξιάς υποστήριξαν με τον καιρό τη γενικευμένη κατά του Ισλάμ άποψη. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να κάνω την αναφορά για την ακροδεξιά καν. Η αριστερά σε αυτό αντέδρασε με τη μέθοδο της άρνησης. Σε οτιδήποτε έλεγε η Χριστιανική αρχικά και στη συνέχεια η ευρύτερη λαϊκή δεξιά ήταν -αντί-. Η οποιαδήποτε αναφορά στο Ισλάμ άναβε την ταμπέλα του ‘Ισλαμοφοβικού’. Η μέθοδος του -αντί- όμως  είναι επιφανειακή και έρχεται σε αντίθεση με την ανάλυση που οφείλει να έχει κάθε αριστερά. Έτσι προκύπτουν αντιφάσεις αντίστοιχες με εκείνες της δεξιάς. Η αριστερά πχ να υποστηρίζει τους Αφγανούς Ταλιμπάν επειδή πολεμούν κατά των ΗΠΑ. Να υποστηρίζει το θεοκρατικό Ιράν επειδή είναι αντίπαλος του Ισραήλ και των ΗΠΑ απομακρυνόμενη από δύο πυλώνες της αριστερής θεωρίας, την κοσμικότητα και τον ανθρωποκεντρισμό.

Η αριστερά έχει ένα πρόβλημα με την κοινωνική ανάλυση των θρησκειών που εδράζεται στα εργαλεία της. Σε όλες της τις πτυχές θεωρεί τη θρησκεία ως κάτι από αναγκαία υπαρκτό έως ναρκωτικό των λαών (όπιο συγκεκριμένα). Ο διαχωρισμός της κοινωνίας βάση των κοινωνικών τάξεων δεν αφήνει χώρο στη θρησκεία. Τα Μαρξιστικά εργαλεία με βάση την οικονομία και με την πάλη των τάξεων η βασική εξελικτική δυναμική της ιστορίας αφήνουν τη θρησκεία κάπου στο εποικοδόμημα. Ναι, η θρησκειά, τόσο ως θεσμός, όσο και ως πολιτική δύναμη, χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλες τις ιστορικές περιόδους από την άρχουσα τάξη. Ο Μαρξισμός όμως υποβιβάζει το ρόλο της θρησκείας σε αυτό το επίπεδο, σε εργαλείο της άρχουσας τάξης στην προσπάθεια καθυπόταξης των υπόλοιπων.

Η πιο δομιστική (στρουκτουραλιστική) αριστερά φτάνει ως το σημείο να θεωρεί τη θρησκεία ως απαραίτητο στοιχείο του συστήματος και ως εκεί. Μόνο ο Foucault είχε αναρωτηθεί αν ο κόσμος έχει αποκοπεί ποτέ από την ποιμενική του δομή. Η σοσιαλδημοκρατία την αντιμετωπίζει όπως κάθε άλλο θεσμό, ως κοινωνικό συνομιλητή. Μάλιστα, προκρίνει την επίσημη εκκλησία σε αυτήν τη διαπραγμάτευση. Η Αναρχική πλευρά της αριστεράς, προφανώς είναι ενάντια σε κάθε μορφή αρχής (επίσημη – πολιτική θρησκεία ως θεσμός), αλλά και προσωπικής εξάρτησης, δηλαδή την προσωπική πίστη του κάθε ατόμου σε κάτι ανώτερο.

Η διαφορά του Ισλάμ με τις υπόλοιπες θρησκείες είναι ο μιλιταρισμός που εμπεριέχεται στο φανατικό, ακραίο κομμάτι του. Οι ατομικές ακραίες εκδηλώσεις πίστης από φανατικούς στον χριστιανικό κόσμο είναι περιπτώσεις κλινικής ψυχασθένειας. Στον Ισλαμικό κόσμο σε κάποια κράτη είναι η επικρατούσα ιδεολογία. Ομαδοποιημένο στο χριστιανικό κόσμο στρεφόταν και στρέφεται έναντι ενός χριστιανικού ‘άλλου’. Ειδικά μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών έχει χυθεί πολύ αίμα, είτε σε επίσημους πολέμους, είτε σε τρομοκρατικές ενέργειες. Για το μιλιταριστικό ισλαμικό κομμάτι ο ‘άλλος’ είναι παγκόσμιος. Ρεαλιστικά όμως, πρόβλημα για την ασφάλεια είναι κάποιες συγκεκριμένες ομάδες. Όχι ολόκληροι πληθυσμοί που απλώς πιστεύουν στον Αλλάχ. Ούτε όμως κανένας.


Για να καταλήξω στο αρχικό ερώτημα, η κριτική που γίνεται στο Ισλάμ από την αριστερά πάσχει σε δύο σημεία: ότι δεν έχει καθορίσει την ατζέντα η ίδια και αντιδρά στις απόψεις που εκφράζονται από την άλλη πλευρά και ότι τα εργαλεία ανάλυσής της δυσκολεύουν την κοινωνική ανάλυση κάθε θρησκείας. Από εκεί και πέρα είναι επιλογή. Είναι επιλογή να μην προβάλλεται η ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, η θεοκρατία, η έλλειψη του κοσμικού κράτους και ουμανισμού. Και αυτό βασίζεται πάνω σε μια πολύ ελαστική εφαρμογή της ιδέας της αποδοχής του πολιτισμού του άλλου. Η ανοχή αυτή, επίσης ενδογενής στην αριστερά έχει αποδεχτεί τις φράξιες των φανατικά θρησκευόμενων μουσουλμάνων ως πολιτιστικό στοιχείο. Η αντίδραση στην ατζέντα που θέτει η δεξιά και πλέον η άκρα δεξιά είναι ολιστική. Οποιαδήποτε κριτική χαρακτηρίζεται ως ρατσιστική και Ισλαμοφοβική, χωρίς να γίνεται ποιοτική ανάλυση. Ή έστω ανάλυση κάθε περίστασης ξεχωριστά. Και επειδή γίνεται επιφανειακή προσέγγιση και από τις δύο πλευρές, καλό θα ήταν να μην κοιτάμε μόνο την ημισέληνο, αλλά ολόκληρο το φεγγάρι.

19 σχόλια:

  1. Έχουν μπει πάρα πολλά πράγματα στο τραπέζι, και δεν ξερω απο που να αρχίσω.
    Όχι ξέρω! Θα αρχίσω απο τον Χάντιγκτον! Λοιπόν "η σύγκρουση των πολιτισμών" γράφτηκε λίγο πολύ ως αντίβαρο στο βιβλίο του Φουκουγιάμα "το τέλος της ιστορίας". Ο Φουκουγιάμα (φοιτητής του Χάντιγκτον) υποστήριζε οτι όλες οι χώρες θα υποκύψουν κάποια στιγμή στο φιλελεύθερο καπιταλισμό σαν μορφή διακυβέρνησης. Αυτό btw θυμίζει κάπως την περίπτωση του Niall Fergunson την οποία εσύ ανέφερες σε σχόλιο-απάντηση στον Αταραξία στις 18 Απρίλη. Η διαφορά του φιλελεύθερου Fergunson με τον φιλελεύθερο Φουκουγιάμα απο ότι καταλαβαίνω ήταν διαφορά εκτίμησης με τον Fergunson να φαίνεται να έχει δίκιο. Όπως και ο Χάντιγκτον φαίνεται να δικαιώνεται.

    Το Ισλάμ είναι αυτό ακριβώς που περιγράφεται απο τα θεολογικά βιβλία του. Αν το ακολουθήσεις κατα γράμμα καταλήγεις σε θεοκρατική μορφή διακυβέρνησης όπως στη Σαουδική Αραβία, το Ιράν, την Υεμένη κοκ. Αν απομακρυνθείς απο αυτό μπορεί να επιτύχεις μια κοσμική (έστω και flawded ή hybrid) δημοκρατία, όπως είναι η περίπτωση στη Τουρκία, την Τυνησία, την Βοσνία κοκ.
    Πάντως δεν υπάρχει κοσμικό ισλάμ ρε παιδιά, υπάρχει; Για να ζει ένας μουσουλμάνος σε μια κοινωνία σχετικά ανεκτική θα πρέπει να έχει προηγηθεί ένας Ατατούρκ, ένας κομμουνισμός, μια κάποια σχέση με τον εμπόριο με άλλες περιοχές, κάτι τελοσπάντων
    ώστε να αποκλίνει την κοινωνία απο τα ισλαμικά κείμενα.

    πολλά περισσότερα αύριο γιατί έχει έρθει το φαγητό τώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συγγνώμη για το καθυστερημένο των απαντήσεων αλλά ήμουν εκτός. Έχω ξαναπεί τις ενστάσεις μου για τον Huntington να μην τα ξαναλέω.

      Επίσης, έχω μια απορία: αν ακολουθήσει κάποιος πιστά το οποιοδήποτε ιερό βιβλίο στη ζωή του, πώς είναι συμβατή αυτή η ζωή με τη δημοκρατία και την κοσμικότητα; Άλλωστε η έννοια της κοσμικότητα ξεκίνησε ως αντίβαρο στη χριστιανική θεοκρατία. Το πρόβλημα με το Ισλάμ είναι ότι περνάει τώρα τη σύγκρουση που πέρασε ο χριστιανισμός τον 16ο αιώνα, σε μιαν εποχή με μέσα και διασπορά ειδήσεων πολύ μεγαλύτερη.

      Αυτό που γίνεται είναι να έχεις μια κοσμική κυβέρνηση σε ένα μουσουλμανικό κράτος, αλλά όχι μία μουσουλμανική κυβέρνηση. Είχε πει ο Γκιουλ κάποτε 'Πώς γίνεται να υπάρχουν Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα και να μην υπάρχουν Ισλαμοδημοκρατικά'. Αυτό μένει στον Ισλαμικό κόσμο να το απαντήσει.

      Διαγραφή
    2. Θα απαντούσα στην απορία σου ως εξής, Υπάρχει θρησκεία και ιερό βιβλίο στο οποίο είναι συμβατή η ζωή στη δημοκρατία και την κοσμικότητα, ο τζαινισμός της οποίας το σύντομο ιερό κείμενο "Do not injure, abuse, oppress, enslave, insult, torment, torture, or kill any creature or living being." υπερτερεί σε ηθική απο το σύνολο των ιερών κειμένων όλων των άλλων θρησκειών που προηγήθηκαν.
      Το πρόβλημα όμως με τις πασιφιστικές κουλτούρες είναι το εξής, είναι πολύ επιρρεπείς σε εξωτερικές απειλές για τις οποίες δεν είναι προετοιμασμένοι (εξαιτίας ακριβώς του πασιφισμού) να αντιμετωπίσουν.
      Το ισλάμ πχ θριάμβευσε στις περιοχές αυτές, σήμερα αριθμεί περίπου 1 δισεκατομμύριο πιστούς σε αυτά τα μέρη, οι οποίοι είναι απόγονοι εκείνων των πληθυσμών που δεν ήταν προετοιμασμένοι να αντισταθούν.
      Υπάρχει βέβαια και περίπτωση το ηθικού παράδειγμα της μη βίας να γοητεύσει, να εμπνεύσει και να προκαλέσει συνειδησιακή σύγκρουση. Αυτή ξεκάθαρα ήταν η περίπτωση του αγώνα Γκάντι vs Βρετανική Αυτοκρατορία, τον οποίο ο Γκάντι κέρδισε.

      Αυτό ελπίζω και εγώ, να απομυθοποιηθεί το ισλάμ μέσω της επανάστασης του ίντερνετ.

      Διαγραφή
  2. Οι σταυροφορίες γενικώς ήταν πόλεμοι για την ανακατάληψη εδαφών τα οποία είχαν προσαρτήσει με πόλεμο οι μουσουλμάνοι. οι χριστιανοί που ζούσαν σε αυτά τα εδάφη μετά την κατάληψη απο τους μουσουλμάνους είχαν τρεις επιλογές α. ισλαμοποίηση β. θάνατος γ. κατάσταση ντιμι. Ντίμις ήταν οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας οι οποίοι δεν είχαν ουσιαστικά δικαιώματα, οι Έλληνες για παράδειγμα ήμασταν έτσι επί οθωμανισμού.
    Φυσικά έγιναν σφαγές (και αμάχων) στις σταυροφορίες.

    Στη σημερινή εποχή υπάρχει μια αλήθεια για τα πιστεύω των μουσουλμάνων για την οποία προτιμούμε να μην μιλάμε για διάφορους λόγους (συμπεριλαμβανομένου και του φόβου). Αντιθέτως κοροϊδευόμαστε με ευφημισμούς και ευχολόγια. Το πρόβλημα μεγαλώνει όμως. Στις δυτικές χώρες η νέα γενιά μουσουλμάνων είναι πιο φανατισμένη απο τις προηγούμενες, (όπως αποτυπώνεται σε έρευνες τις pew research για παράδειγμα). Ενα παράδειγμα απο την Αγγλία που ζεις, ο οργανισμός μουσουλμάνων φοιτητών ζήτησε επίσημα segregation στα πανεπιστήμια, δηλαδή διαχωρισμό ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες φοιτητές σε μαθήματα ισλαμικού ενδιαφέροντος, αυτό το αίτημα έγινε αρχικά δεκτό αλλά μόνο όταν ξέσπασε θέμα (με αφορμή μία διάλεξη του Lawrence Krauss) απερρίφθη. Ο πρόεδρος της μουσουλμάνικης φοιτητικής κοινότητας μίλησε για προσβολή κατά των μουσουλμάνων. Όπως πάντα. Ακόμα και ελίτ δείγματα όπως οι φοιτητές δηλαδή συνεχίζουν την ίδια πρακτική. Ένα άλλο παράδειγμα πάλι απο την Αγγλία είναι η ατιμωρησία της κλειτοριδεκτομής, περίπου 3000 κορίτσια το χρόνο χειρουργούνται εντός uk και ενώ η τιμωρία για ένα τέτοιο έγκλημα είναι περίπου 20 χρόνια. οι δράστες δεν διώκονται με την δικαιολογία της μη διατάραξης των σχέσεων ανάμεσα στις κοινότητες ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων.. Δηλαδή wtf! Ποιός θα προστατεύσει και θα υπερασπιστεί τα κορίτσια αυτά στα πλαίσια μια δημοκρατίας; Το ερώτημα ειναι πραγματικό και μένει αναπάντητο, όπως και πολλά άλλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ πάμε στα δύσκολα. Κατ αρχάς να πω ότι σφαγές γίνονται σε όλους τους πολέμους. Όπως και βιασμοί και καταστροφές σπιτιών και χωραφιών. Απλώς μέχρι τη συνθήκη της Γενεύης αυτό δεν ήταν παράνομο. Στις σταυροφορίες οι σφαγές από τους σταυροφόρους ήταν περισσότερες διότι τα εδάφη ήταν μουσουλμανοκρατούμενα και για κανένα άλλο λόγο. Όταν πχ ο Σουλεϊμάν πήγαινε προς τη Βιέννη τις σφαγές τις έκαναν οι μουσουλμάνοι. Βέβαια η κατάσταση ντίμι δεν ήταν μια δυνατότητα που έδινα οι χριστιανοί όταν προσηλύτισαν τη Σκανδιναβία, την Ανατολική Ευρώπη και κυρίως τη Λατινική Αμερική.

      Έχω ζήσει τις μουσουλμανικές κοινότητες σε Γαλλία και Αγγλία και υπάρχουν διαφορές. Εκείνο που είναι κοινό πάντα και παντού είναι ότι μια ελίτ να κινήσει θέματα, ιδεολογίες και διαδικασίες καθίσταται απαραίτητη. Η ελίτ μπορεί να είναι θρησκευτική, ακαδημαϊκή, πολιτική, οικονομική, οτιδήποτε. Αλλά υπάρχει πάντα. Το ζήτημα με το Ισλάμ στην Ευρώπη είναι ότι οι άνθρωποι που ήρθαν έγιναν κοινότητα με στοιχεία γκέτο γύρω από τα τζαμιά. Έτσι το φονταμενταλιστικό στοιχείο ενισχύθηκε. Και εδώ φταίνε τα Δυτικά κράτη το πως τους απορρόφησαν στην αρχή. Τώρα πλέον είναι πολύ αργά και διεκδικούν πολιτικά τις θέσεις τους. Όπως το segregation που λες. Στο τέλος θα σου γράψω και μια ιστορία από τη γειτονιά μου στο Βόρειο Λονδίνο.

      Όσο για την κλειτοριδεκτομή, δεν είναι πρακτική μόνο των μουσουλμάνων, αλλά όλων όσων προέρχονται από Σομαλία, Τσαντ ή Σουδάν. Παραμένει βέβαια τραγικό ότι δεν υπάρχει νομοθετική ρύθμιση. Υπάρχουν πολλές οργανώσεις, πλέον και κόμματα που αντιδρούν σε αυτό. Όμως όταν οι εργατικοί προσπάθησαν να περάσουν ρύθμιση το 2002 για το θέμα αντέδρασε η Εβραϊκή κοινότητα, διότι ο νόμος έγραφε για 'ακρωτηριασμό σε παιδική ηλικία των γεννητικών οργάνων'. Το συνέκριναν με την περιτομή και πέτυχαν μη ψήφιση. Άσχετα με το γεγονός ότι η περιτομή δε στερεί σεξουαλική απόλαυση, ενώ η κλειτοριδεκτομή είναι πραγματικός ακρωτηριασμός.

      Διαγραφή
    2. Αν ο Σουλειμάν πήγαινε στη Βιέννη για να απελευθερώσει τους μουσουλμάνους που σκλαβώθηκαν απο τους χριστιανούς ένα δίκιο θα το είχε εδώ που τα λέμε.
      Btw τη μάχη της Βιέννης την κέρδισε ο στρατός του στρατηγού Σομπιέσκι (ο οποίος θεωρείται ήρωας στην Πολωνία,) και αυτό ήταν η αρχή του τέλος της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το γεγονός ότι έγινε μία 11η Σεπτεμβρίου έδωσε αφορμή σε κάποιους να ισχυριστούν πως οι επιθέσεις στους δίδυμους πύργους τόσους αιώνες σχεδιάστηκαν να γίνουν αυτή τη μέρα για να σηματοδοτήσουν το τέλος της μουσουλμανικής εσωστρέφειας. Προσωπικά πιστεύω πως είναι σύμπτωση.
      Το παράδειγμα ενός ελίτ δημογραφικού δείγματος, δηλαδή των μορφωμένων και νέων μουσουλμάνων το έγραψα σαν κακό μαντάτο επειδή διεκδικούν κάτι τόσο αναχρονιστικό αντί να προωθούν κάτι συμβατό με τον 21ο αιώνα, (ή έστω το 20ο).
      Δεν νομίζω πως φταίνε τα δυτικά κράτη τα οποία δέχονται μετανάστες απο όλο τον κόσμο αλλά έχουν "ειδικά" προβλήματα μόνο με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
      Η κλειτοριδεκτομή είναι προισλαμική παράδοση, αλλά έτσι είναι οι θρησκείες δανείζονται στοιχεία απο κουλτούρες και άλλες θρησκείες που προϋπήρχαν. Τι ρύθμιση πήγαν να περάσουν οι εργατικοί; Δεν υπήρχε δηλαδή νόμος; Εγώ ξέρω ότι υπήρχε και δεν εφαρμοζόταν, η Εβραική κοινότητα όπως και όσες άλλες είναι υπέρ του ακρωτηριασμού για θρησκευτικούς λόγους (ακόμα και της περιτομής που συμφωνώ δεν είναι το ίδιο) πρέπει να περάσουν απο δίκη.
      Αρκετά με την ανοχή τέτοιων πρακτικών λόγω της θρησκείας. Το ίδρυμα του Ντώκινς πχ ήθελε να περάσει από δίκη τον προηγούμενο Πάπα εξαιτίας της συγκάλυψης του σκανδάλου της παιδεραστίας απο το Βατικανό. Χρειαζόμαστε more of that.

      Διαγραφή
    3. Ναι μωρέ τυχαίο είναι με την ημερομηνία, αλλά δώσε τέτοια στους συνωμοσιολόγους και πάρ' τους την ψυχή.

      Και ποιος σου είπε ότι οι ελίτ δεν έχουν τα δικά τους συμφέροντα; Ειδικά οι εκκλησιαστικές ελίτ είναι δεδομένα υπερσυντηρητικές.

      Ο νόμος για τον ακρωτηριασμό στην Αγγλία, αλλά και τις άλλες δυτικές χώρες είναι λίγο περίεργος στο πως αναζητεί τα στοιχεία.Αν δεν πιαστεί ο δράστης επ' αυτοφόρω πρέπει να στοιχειοθετηθεί με μαρτυρίες. Και τα κορίτσια είναι πολύ μικρά για να το κάνουν και οι γονείς είναι αυτοί που φέρνουν τις 'θείες' από τη Σομαλία (κυρίως) για να κάνει την τομή. Αυτό πήγαν να αλλάξουν οι Εργατικοί, αλλά προσέκρουσαν στο εβραϊκό lobby.

      Πέρα του ότι η συμμαχία είναι οξύμωρη per se, τον όρο τον χρησιμοποιώ στην κυριολεξία του. Εβραϊκές ομάδες πολιτικής πίεσης στο Whitehall ακύρωσαν την ψήφιση του νόμου.

      Για το τελευταίο που λες, θα πω ότι χρειαζόμαστε only that. Νομίζω ότι έφτασε ο καιρός η εκκλησία ως θεσμός να γίνει obsolete. Η πίστη να είναι προσωπική και να μη χρειάζονται κοινωνοί και καθοδηγητές της.

      Διαγραφή
    4. Αυτοί που ψήφιζαν στο white hall ήταν κότες, κότες λυράτες, το γνωστό είδος που ευδοκιμεί στα κοινοβούλια.
      Ίσως φταίει που ανήκουν (ανήκουμε) σε μια γενιά που δεν χρειάστηκε να πολεμήσουμε για τίποτα και τα παραχωρούμε λίγα λίγα. https://www.youtube.com/watch?v=9DqK2PkFgtw

      Διαγραφή
    5. Ω ναι! Για να μη νομίζουμε ότι τέτοιοι τύποι υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα. Είναι το πρόβλημα που δημιουργήθηκε μετά το 1970 και τους 'επαγγελματίες πολιτικούς'. Και για να το κάνω λιανά:

      http://tsoutsouneros.arvanitis.eu/wp-content/uploads/%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%97%CE%9D%CE%91%CE%A3-%CE%92%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%97%CE%A3-220x165.jpg

      Διαγραφή
  3. Η στάση της αριστεράς απέναντι στις πρακτικές του ισλάμ ήταν πολύ προβληματική κατά τη γνώμη μου, αυτή ακριβώς έστρωσε με ροδοπέταλα το δρόμο στην ακροδεξιά που σαρώνει τώρα ανά την Ευρώπη.
    Όταν για παράδειγμα όπως είπες σε προηγούμενο ποστ σε χαρακτήρισαν ισλαμόφοβο (ένας νεολογισμός που δημιουργήθηκε για να προκαλεί αυτολογοκρισία) επειδή κατέκρινες τις φασιστικού τύπου θεωρίες και πρακτικές του ισλάμ φαντάζομαι ότι προβληματίστηκες στη βάση του "κάτι δεν πάει καλά εδώ"..

    Μόλις τώρα τελευταία η αριστερά φαίνεται να αλλάζει λίγο στάση, αν κρίνει κανείς πχ από τη ναυαρχίδα που λέγεται guardian. Ίσως πάλι να κάνω λάθος αλλά ελπίζω να μην κάνω.

    Τα δημογραφικά στοιχεία δείχνουν αλματώδη άνοδο του μουσουλμανικού πληθυσμού λόγω υψηλού αριθμού γεννήσεων και ρυθμού μετανάστευσης στις χώρες τις δυτικής Ευρώπης και μείωση του γηγενούς πληθυσμού λόγω ολοένα μικρότερου αριθμού γεννήσεων του γηγενούς πληθυσμού και της μετανάστευσης των λευκών (white flight). Δηλαδή όλο και περισσότερες περιοχές θα μοιάζουν με το ανατολικό Λονδίνο και το Λούτον και αυτό - το λέω ευθέως- δεν είναι καλό για κάποιον που είναι υπέρ της ελευθερίας του λόγου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας κλπ.
    Μπορεί και άλλες κοινότητες εντός δυτικών κοινωνιών να είναι οπισθοδρομικές και καταπιεστικές και βεβαίως θα πρέπει να κριτικάρονται και να βρίσκονται υπό την ίδια δικαιοσύνη για τους ίδιους λόγους. Να μην εξαιρείται κανείς.


    Θα γράψω και κάτι άλλο αύριο σχετικά με τον ΟΗΕ και ισλαμικό μπλοκ 57 χωρών που προσπαθεί να περάσει ψήφισμα υπέρ της λογοκρισίας και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εμάς αν περάσει, δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αλλά εσύ Ραμόν μάλλον θα ξέρεις και θα μας πεις.

    Επίσης θα αναφέρω και κάποια θετικά που πάνε να γίνουν στον μουσουλμανικό κόσμο (για να μην χαρακτηριστώ ισλαμοφοβος!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Guardian είναι η ναυαρχίδα του παραδοσιακού φιλελευθερισμού. Δεν είναι ναυαρχίδα της αριστεράς όπως είναι πχ η Libération. Πέρα από αυτό γίνεται κριτική από αρκετούς σοσιαλιστές στις ισλαμικές πρακτικές, κυρίως στην Ολλανδία και γι αυτό κατάφεραν να μειώσουν τα ποσοστά της ακροδεξιάς εκεί. Ιδίως στο ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν εφημερίδες όπως η guardian πια είναι να περάσουν το μήνυμα ότι μπορεί κάποιος να ζει σε ένα κοσμικό κράτος και να έχει την προσωπική του πίστη. Όμως οι νόμοι του κράτους είναι για όλους, ενώ οι νόμοι του δόγματος είναι προσωπικό θέμα αν θα ακολουθηθούν.

      Συνεχίζω από πριν, τα δημογραφικά στοιχεία δε θα ήταν πρόβλημα αν δεν ήταν τόσο απομονωμένοι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Στους πολέμους στην Ασία από το Αφγανιστάν και μετά, το 20% των μουσουλμάνων μαχομένων προέρχεται από την Ευρώπη. Το 12% αυτού έχει λάβει ανώτερη μόρφωση. Εκεί είναι το ζήτημα. Ότι άφησαν τα δυτικά κράτη να δημιουργηθούν θρησκευτικές κοινότητες που διαπαιδαγωγούν τους μουσουλμάνους της Δύσης με την πιο αυστηρή ερμηνεία του Κορανιού. Έχω ξαναγράψει ότι το πρόβλημα δεν είναι τα ιερά κείμενα, αλλά οι άνθρωποι που τα ερμηνεύουν.

      Το Ανατολικό Λονδίνο και το Lutton έγιναν επικίνδυνα. Πιο παλιά ήταν οι συμμορίες λευκών hooligans στο elephant & castle, queens park & millwall. Και έγιναν επικίνδυνα διότι όλοι που μαζεύτηκαν εκεί βρήκαν καταφύγιο και εκπαιδεύτηκαν από τους μουλάδες των τζαμιών. Μένω πολύ κοντά στο τζαμί του Βορείου Λονδίνου, όμως ο μουσουλμανικός πληθυσμός εδώ δεν είναι τόσο γκετοποιημένος όσο στα Ανατολικά και στα Νότια. Στα μαγαζιά τους βλέπεις κίνηση από όλους τους λαούς (ενώ πχ οι Κινέζοι είναι πιο γκετοποιημένοι εδώ) και τα παιδιά τους πάνε σε δημόσια Αγγλικά σχολεία, και όχι ισλαμικά υπό την εποπτεία του τζαμιού, όπως στις άλλες δύο περιοχές. Αυτή η ενσωμάτωση κάνει καλό και μειώνει τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό.

      Διαγραφή
  4. Εν συντομία, οι 57 μουσουλμανικές χώρες με απόλυτη συνέπεια ψήφισαν υπέρ ενός νόμου που περιορίζει την ελευθερία της έκφρασης, ποινικοποιώντας την δυσφήμηση της θρησκείας. Οι άλλες χώρες ψήφισαν κατά αλλά επειδή οι μουσουλμανικές χώρες επιμένουν, (το έχουν φέρει για ψήφισμα πάνω απο δέκα φορές) και κάποια στιγμή περάσει, τι μπορεί να σημαίνει για εμάς; Δεν θα μπορούμε να πούμε τίποτα στο τέλος..
    Επιπλέον που είναι οι "προοδευτικές" μουσουλμανικές χώρες σε αυτή την περίπτωση; Γιατί δεν διαφοροποιήθηκαν;
    ορίστε ένα βίντεο για το θέμα https://www.youtube.com/watch?v=mIn3uTYy7eA

    Ελπίδα υπάρχει, ωστόσο απο τους ακτιβιστές και κυρίως τις ακτιβίστριες υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις μουσουλμανικές χώρες.
    Αυτοί οι άνθρωποι σηκώνουν ένα απίστευτο βάρος και είναι μόνοι τους επειδή οι προγκρέσιβς της Δύσης αντί να υποστηρίζουν αυτούς υποστηρίζουν τον ..σεβασμό στη θρησκεία.
    Ένα χαρακτηριστικό (από τα αρκετά πλέον) παράδειγμα μουσουλμάνας που παραμένοντας μουσουλμάνα προσπαθεί να φέρει το ισλάμ στον 21 αιώνα είναι η Ιρσχάντ Μάνζι τα βιβλία της οποίας είναι δημοφιλή μέσω ίντερνετ καθώς τα διαθέτει ελεύθερα σε πολλές γλώσσες.
    Ίσως αυτός να είναι ο τρόπος, η διευκόλυνση της γνώσης μέσω του διαδυκτύου και κάποια στιγμή να δώσει το έναυσμα για μια πραγματική μουσουλμανική άνοιξη.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά, αυτό προσπαθούν να πετύχουν και, παραδόξως, το ρεπορτάζ του CNN είναι εντελώς unbiased. Δε θα το πετύχουν όμως πιστεύω. 57/198 είναι πολύ λίγο, αρκεί να βοηθήσουν και άλλοι σε άλλους τομείς.

      Για παράδειγμα, είσαι η Real Madrid, πας να φτιάξεις θεματικό πάρκο στο Ντουμπάι και αφαιρείς από τη σήμα σου το σταυρό 'για να μη θίξουμε ευαισθησίες'; Είμαστε σοβαροί;

      Ο ακτιβισμός είναι ο ορθολογισμός του 20ου αιώνα & πλέον του 21ου. Είναι λίγοι όμως, ανοργάνωτοι και χωρίς κοινή στόχευση. Εδώ πάλι χρειάζονται μια ελίτ για να τους οργανώσει. Και για να μην παρεξηγηθώ οι ελίτ λειτουργούν με 2 τρόπους:
      1) Top-down approach: δημιουργούν μια θεωρία που προασπίζει τα συμφέροντά τους και προσηλυτίζουν το κοινό σε αυτή.
      2) Bottom-up approach: συλλέγουν το αίσθημα και τα θέλω του πληθυσμού και τα μορφοποιούν σε ένα πλαίσιο που να δώσει συγκεκριμένη στόχευση.

      Μακάρι η Μάνζι να βρει μιμητές, να δημιουργηθεί μια σχολή και να τραβήξει τα παιδιά μακρυά από τη διδασκαλία των μουλάδων. Την ιστορία δεν προλαβαίνω τώρα. Θα στη γράψω αύριο.

      Διαγραφή
  5. Υπάρχει τεράστιο ζήτημα. Προσωπικά ως αγνωστικιστής ισχυρά κλίνων προς τον αθεϊσμό, έχω απέναντί μου όλους όσους επιθυμούν την υιοθέτηση των νόμων των θρησκευτικών ιδρυμάτων στο νομικό πλαίσιο της Πολιτείας. Για την θρησκεία το μόνο που χρειάζεται είναι ο αλληλοσεβασμός ως προς τα πιστεύω ή μη όλων. Δυστυχώς οι τρεις Αβρααμικές θρησκείες είναι στο γράμμα τους προσυλιτιστικές, αδιάλλακτες, δεν επιτρέπεουν αλληλοσεβασμό παρά μόνο επιβάλλουν διαχωρισμό ή υποταγή και αδύνατον να συνυπάρξουν με μία φιλελευθερη κοινωνία. Μόνο αν κρατήσουν κάποια στοιχεία της πνευματικής, ουμανιστικής πλευράς τους που όντως υπάρχει σε ένα βαθμό, μπορούν να γίνουν κομμάτια μιας τέτοιας κοινωνίας. Οι άλλες κύριες θρησκείες σε κάποιο βαθμό έχουν αντίστοιχα προβλήματα, αν και βουδισμός και σία είναι πιο πολυ φιλοσοφικά συστήματα και δεν δημιουργούν μισαλλοδοξία.
    Όσον αφορά τον ισλαμισμό στην Δύση, θεωρώ ότι έχετε εξηγήσει πολύ ωραία το πρόβλημα της μη ενσωμάτωσης και ροπης προς τα άκρα των κοινοτήτων των μουσουλμάνων. Από επιλογή της χριστιανόπληκτης δεξιάς και αδυναμία της αταβιστικής αριστεράς, ενω το θολό παλαντζάρισμα της σοσιαλδημοκρατίας απλά δεν χειροτέρευσε τα πράγματα. Υπάρχει πολύ λεπτή ισορροπία ανάμεσα στον σεβασμό των θρησκευτικών δικαιωμάτων και την οικοδόμηση κοινωνίας ελευθερίας και σεβασμού που δεν την έχουμε καν πλησιάσει. Οι χριστιανο-εβραιό-μουσουλμανικό-βάλε ότι θες-φονταμελιστές πρέπει να απομονωθούν πάντως και να κάνουμε χωριό όλοι οι υπόλοιποι. Δύσκολα πράγματα. Δυσκολότερο και από το άλλο κοιμισμένο όνειρό μου να απομονώσουμε όλοι τους κάφρους και να δημιουργήσουμε ένα οπαδικό κίνημα με αρχές που θα επιτρέπει σε όλους να χαίρονται τον αθλητισμό και να εκδηλώνουν την τρέλα για την ομάδα τους. Χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η βασική διαφορά των Αβρααμικών θρησκειών με τις Ανατολικές κυρίως είναι ότι η θέωση γίνεται με κάθοδο του Θείου στον άνθρωπο, ενώ στις Ανατολικές θρησκείες είναι ο άνθρωπος που προσπαθεί να ανέλθει στην ανώτερη διάσταση, Έτσι λοιπόν, αν περιμένεις το Θεό να έρθει να σε σώσει ΠΡΕΠΕΙ να πιστεύεις στον ένα, μοναδικό, Αληθινό Θεό. Και κάπου εδώ μπαίνουν τα προβλήματα μισαλλοδοξίας. Αντίθετα στην Ανατολή, ο καθένας τραβάει το δικό του δρόμο. Ο διαλογισμός είναι γενική πρακτική πχ και το τι σκέφτεται ο καθένας όταν συγκεντρώνεται είναι εξαιρετικά προσωπικό.

    Για το ζήτημα των οπαδών μάλλον η λύση είναι η αυτο-οργάνωση. Και αν φαντάζει ουτοπικό δες κάτι που έγραψα στο sombrero πριν λίγο καιρό: http://www.sombrero.gr/2014/04/%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85/

    Κάποτε, και για πολλά χρόνια οι τρεις θρησκείες συνυπήρχαν αρμονικά σε μεγάλη γεωγραφική έκταση. Μέχρι την εμφάνιση των νέο-φονταμενταλιστών.. Ο τρόπος εξομάλυνσης είναι δύσκολος και για μένα μοναδικός. Μακρυά από τις επίσημες εκκλησίες. Οι πιστοί, όσοι είναι μεταξύ τους. Είναι πιο εύκολο. Α, και μακρυά από κάθε θεσμό που κάνει πολιτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ramon sorry κιόλας αλλά ποτέ δεν συνυπήρξαν ειρηνικά.
      Μπορεί να το δει κανείς από την διασπορά των μαχών ανά τους αιώνες ανάμεσα στους θρησκευτικούς πληθυσμούς. Επίσης από τις συνθήκες ζωής των θρησκευτικών μειονοτήτων ανά τους αιώνες.
      Αταραξία αν έπρεπε να βγει ένα συμπέρασμα από όλη αυτή την κουβέντα θα ήταν η ισχυροποίηση των νόμων του κοσμικού κράτους έναντι των πάσης φύσεως θρησκευτικών πιέσεων.
      Επίσης Αταραξία, προσάπτεις αποκλειστικά την ευθύνη της μη ενσωμάτωσης των μουσουλμανικών πληθυσμών στη πολιτική βεντάλια της χώρας υποδοχής. Αν και όλοι αυτοί έχουν λίγο πολύ ευθύνες, την μεγαλύτερη την έχει η επιρροή της ίδιας της ισλαμικής θεολογίας στους πιστούς της που προσπαθεί να κάνει την ενσωμάτωση αδύνατη. Όσο μεγαλύτερη η επιρροή τόσο δυσκολότερη η ενσωμάτωση.

      Διαγραφή
    2. Το 'ποτέ' δεν ισχύει. Ειδικά στη Βόρεια Αφρική, όπου υπήρχαν χριστιανικά μοναστήρια στο Μαγκρέμπ είχαν εξαιρετικές σχέσεις με τα αντίστοιχα μουσουλμανικά μέχρι τον πόλεμο της Αλγερίας. Υπήρξαν περίπου δύο αιώνες που τα θρησκευτικά πάθη είχαν καταλαγιάσει, όταν είχαν αναδυθεί τα εθνικά.

      Συμφωνώ για το συμπέρασμα ;)

      Ναι και Αταραξίας να συμπληρώσω ότι αυτό που λέω και εγώ και ο λύκος είναι δισυπόστατο. Από τη μία είναι το πόσο μη δεκτικές ήταν οι δυτικές κοινωνίες, από την άλλη ότι οι μουσουλμάνοι της Ευρώπης ενώθηκαν και συγκεντρώθηκαν γύρω από τους μούφτηδες και τα τζαμιά, ενισχύοντας το φονταμενταλισμό.

      ΥΓ. Πάλι έγραψα κάτι που δε μου άρεσε, θα το αλλάξω και θα το ανεβάσω ή το βράδυ ή αύριο.

      Διαγραφή
    3. Συμφωνώ για το δισυπόστατο μάγκες, αλλά επιμένω στην ευθύνη των δυτικών κοινωνιών πρώτον διότι είμαι από την πλευρά τους και ξεκινάω συνήθως με αυτοκριτική, και δεύτερον διότι είχαν το πάνω χέρι να χειριστούν τους εισερχόμενους, όλο το δικαίωμα και τις δυνατότητες να καθορίσουν το τι θα γίνει. Η επιρροή του τζαμιού ξεθωριάζει με την ουσιαστική ενσωμάτωση στην ντόπια κοινότητα. Ο σκοταδισμός του ισλάμ δεν φωτίστηκε τόσο από τις αντανακλάσεις του Διαφωτισμού στην Δύση, απλά μάλλον ήρθε σε αντιπαράθεση με τον εκλεπτυσμένο μεν, όντως σκοταδισμό δε του χριστιανισμού και αλληλοτραφήκανε. Η κοινωνία μας έπρεπε να προτάξει τον Διαφωτισμό. Προφανώς τα λέω χοντρικά, ούτε τον Διαφωτισμό θεωρώ πανάκεια, ούτε μόνο σκοταδισμό έχουν να προσφέρουν οι θρησκείες.

      Διαγραφή
  7. Και τώρα η ιστορία που είχα υποσχεθεί. Τρία τετράγωνα πιο πάνω από το σπίτι μου στο Βόρειο Λονδίνο είναι ένα γυμνάσιο. Το τζαμί του Βορείου Λονδίνου είναι πολύ κοντά. Το συγκεκριμένο σχολείο, όπως τα περισσότερα στην Αγγλία, έχει την αηδία με τις στολές. Η μουσουλμανική κοινότητα ζήτησε μέσω των γονέων των παιδιών τα κορίτσια τους να φορούν πιο μακριές φούστες και να έχουν το δικαίωμα να φορούν μαντήλα. Το αίτημα έγινε δεκτό.

    Μετά από αυτό, ζήτησαν οι μουσουλμάνοι γονείς τα κορίτσια τους να μη συμμετάσχουν στη γυμναστική, επειδή η στολή ήταν κολλητή και διαγραφόταν το σώμα τους. Επειδή το σχολείο είναι μεικτό το αίτημα έγινε πάλι δεκτό από τη διεύθυνση και τα κορίτσια των μουσουλμάνων τα έβαλαν σε μιαν άλλη δραστηριότητα, νομίζω καλλιτεχνικά, εκείνες τις ώρες. Αυτό έγινε πρόπερσι.

    Πέρυσι, ο σύλλογος μουσουλμάνων γονέων ζήτησε να καταργηθεί το μάθημα της γυμναστικής από το σχολείο επειδή τα δικά τους παιδιά δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν και έτσι ήταν αντικείμενα διάκρισης!!! Η διεύθυνση παρουσίασε όλο το ιστορικό στο δικαστικό λειτουργό και δεν κατήργησε το μάθημα. Είπε στους μουσουλμάνους γονείς αν νιώθουν ότι αδικούνται μετά από δικό τους αίτημα, να στείλουν τα παιδιά τους σε ισλαμικό σχολείο. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή