Συνεδρία 66: Σβήνοντας τη Φωτιά

Καθυστέρησα λίγο να γράψω τη συνέχεια του προηγούμενου κειμένου που υποσχέθηκα διότι ήθελα να παρακολουθήσω το τι λένε πλέον οι εκπρόσωποι Συντηρητικών, Εργατικών και Φιλελευθέρων στην Αγγλία για τις αρμοδιότητες που πρέπει να παραχωρηθούν στη Σκωτία. Το πολιτικό παιχνίδι πλέον θυμίζει και μοιάζει με προεκλογική περίοδο με τη Σκωτία στο φόντο και τη Βρετανία στο προσκήνιο. Τίποτα καινούριο δηλαδή, αλλά το κυβερνητικό στρατόπεδο παρουσιάζεται εξαιρετικά διχασμένο.

Στους κυβερνώντες συντηρητικούς την αρχική ανακούφιση ότι δεν έγιναν οι πρώτη κυβέρνηση μετά από 50 χρόνια που χάνει εδάφη, πόσο μάλλον η κυβέρνηση που θα έχανε κύρια εδάφη και όχι αποικιακά, τη διαδέχτηκε σκεπτικισμός. Η υπόσχεση που δόθηκε στους Σκωτσέζους ήταν για περισσότερες εξουσίες σε θέματα φορολογίας, υγείας και επιδομάτων. Επίσης θα διατηρούνταν η συμφωνία Barnett που δίνει περισσότερα χρήματα στη Σκωτία από τον προϋπολογισμό από το 8% της οικονομίας που εκπροσωπεί. Όμως ο Cameron έχει πολλά προβλήματα. Στο λόγο που εκφώνησε μετά το «Όχι» των Σκωτσέζων έξω από την πρωθυπουργική κατοικία συνέδεσε τις παραχωρήσεις προς τους Σκωτσέζους με μια γενικότερη αλλαγή διοίκησης της Βρετανίας. Θα έλεγε συνταγματική, αλλά η Βρετανία έχει άγραφο/εθιμικό σύνταγμα, οπότε αυτό δεν υφίσταται.

Το βασικότερο πρόβλημα του Cameron είναι το κόμμα του. Οι συντηρητικοί βουλευτές δε βλέπουν με καλό μάτι την παραχώρηση εξουσιών στο Holyrood καθότι οι Tories είναι παραδοσιακά φανατικά υπέρ της συγκέντρωσης εξουσιών στο Λονδίνο. Αρκετοί Tories βουλευτές απειλούν όχι μόνο ότι θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο παραχώρησης εξουσιών, αλλά ότι θα φύγουν από το κόμμα και θα πάνε στο Ukip. Αυτό με τη σειρά του ασκεί τρομακτικές εκλογικές πιέσεις στους συντηρητικούς. Το ζήτημα της Σκωτίας το ενίσχυσε και η αιμορραγία των συντηρητικών προς το Ukip τόσο σε ψηφοφόρους, όσο και σε στελέχη δεν έχει τελειωμό.

Το έτερο κυβερνητικό κόμμα οι φιλελεύθεροι του Nick Clegg ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει εκλογικά να μην τηρείς τις υποσχέσεις σου στη Βρετανία. Η βασική υπόσχεση τους πριν τις προηγούμενες εθνικές εκλογές ήταν το βέτο που θα έβαζαν στην αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια. Δεν το τήρησαν και από τότε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση βουτάνε πιο χαμηλά, με κίνδυνο πλέον να μην μπουν καν στην επόμενη βουλή το 2015. Οι φιλελεύθεροι θεωρούν ότι αν οι συντηρητικοί και το Ukip μπουν σε πλειστηριασμό παροχών ή μη παροχών θα καταστραφεί αυτό που προσπαθούσαν τόσο καιρό να διατηρήσουν υποστηρίζοντας το «Όχι», το Union.

Οι εργατικοί θεωρητικά βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα. Έτσι κι αλλιώς το πρόγραμμά τους υποστηρίζει την ανάσχεση των ιδιωτικοποιήσεων στο σύστημα υγείας και προτείνουν ένα νέο πιο κλιμακωτό σύστημα φορολόγησης. Όμως η παραχώρηση περισσότερων εξουσιών σε Σκωτία και Ουαλία που προτείνουν αφήνει έξω τους Βόρειο-Ιρλανδούς. Επίσης η αποκέντρωση εξουσιών αν δε συνοδευτεί με μιαν άλλη προσέγγιση στη γενικότερη διοίκηση της Βρετανίας θα οδηγήσει σε διοικητικό αδιέξοδο. Η Βρετανία αυτή τη στιγμή είναι ένα κεντροποιημένο κράτος. Αυτό που προτείνουν οι εργατικοί τη στρέφει προς την ομοσπονδιοποίηση, πράγμα που σημαίνει ότι θα χρειαστεί γενικότερη αναθεώρηση των πολιτικών και των δομών της Βρετανικής διοίκησης και του καταμερισμού των εξουσιών.

Σε κάθε περίσταση οι οποιεσδήποτε αλλαγές θα αργήσουν να έρθουν. Βάση του βρετανικού δικαίου μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος το Whitehall θα πρέπει να συντάξει όλες τις υποσχέσεις που έκανε προς τη Σκωτία σε σχέδιο νόμου και να τις υπερψηφίσει. Οφείλει να βγάλει και ένα χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή τους. Αυτό πρέπει να γίνει μετά από εκλογές οπότε είναι αναγκαίο να γίνουν οι εθνικές εκλογές στη Βρετανία το 2015 πρώτα. Έτσι οι εξουσίες στη Σκωτία θα παραχωρηθούν το νωρίτερο το 2016 που είναι η χρονιά στην οποία θα γίνουν τοπικές εκλογές εκεί. Ουσιαστικά δύο νέες κυβερνήσεις θα διαπραγματευτούν και θα εφαρμόσουν τις υποσχέσεις των προηγούμενων.

Τελικώς έτσι όπως πάνε τα πράγματα η πιο ζημιωμένη πλευρά είναι οι Άγγλοι. Το Λονδίνο προτείνει αυτοβούλως να χάνει εξουσίες και χρήματα. Σε δύο-τρία χρόνια τα βρετανικά κόμματα με τις προτάσεις τους για το Union, θα τρέχουν να το σώσουν σβήνοντας τη φωτιά που άναψαν.