9 Οκτωβρίου 1967, ένας αλκοολικός λοχίας του Βολιβιανού
στρατού, ο Mario Terán, εκτελεί με εννέα σφαίρες τον Ernesto Ché Guevara. Ήταν το τέλος μιας πορείας γεμάτης, πλήρους και που
ενέπνευσε πολλούς ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Ο Αργεντίνος γιατρός είχε όλο το
πακέτο. Ήταν μορφωμένος, μετανοημένος αστός μετά από προσωπικές εμπειρίες, ήταν ωραίος, ήταν ηγέτης. Το
όνειρο του κάθε Ρώσου στη Σοβιετική νομενκλατούρα. Αλλά ήταν απείθαρχος. Πνεύμα
άτακτο και ανήσυχο, με ένα όραμα σαφές: την ενοποίηση της Λατινικής Αμερικής.
Δε θα αναλωθώ σε ιστορικά στοιχεία, όποιος θέλει τα βρίσκει.
Θα παρουσιάσω μόνο δύο ιστορίες:
1. Αργεντινή,
Buenos
Aires, Απρίλης
2005. Μιλάω με έναν Αργεντίνο φίλο, αριστερό κάτω από την Casa Rosada. Τον ρωτάω πώς βλέπουν οι Αργεντίνοι
την παγκόσμια εικόνα του Ché.
Μου απαντάει: ‘Ξέρεις εμείς εδώ έχουμε ένα αστείο. Όπως η Eva Perón είχε πει «Θα επιστρέψω και θα είμαι
εκατομμύρια», ο Ché έπρεπε να
είχε πει «Θα επιστρέψω και θα είμαι μπλουζάκια». Οι άνθρωποι στη Λατινική Αμερική
μπορούμε να καταλάβουμε το όραμα του Ernesto. Το όραμα για ένωση των λαών, μακριά από τους λακέδες των
διορισμένων κυβερνήσεων. Να μάθουμε ότι είμαστε το ίδιο. Οι απέξω νομίζουν ότι
συμβολίζει την αιώνια μάχη. Αυτό είναι λάθος. Αυτό που έκανε ο Ernesto ήταν
μια πράξη αγάπης και όχι μίσους. Το μίσος είναι για τους φασίστες’.
2. Βαρκελώνη,
Ιανουάριος 2007 μιλάω με έναν Κουβανό 65άρη. Είχε έρθει στην Ισπανία για να
συμμετάσχει σε ένα συνέδριο, όπως και εγώ άλλωστε. Πηγαίναμε στο γήπεδο και τον
ρωτάω τι διαφορά είχε ο Ernesto από το Fidel.
‘Τη διαφορά που έχει ένας επαναστάτης από ένα γραφειοκράτη’. Βλέποντας ότι τον
κοιτούσα αποβλακωμένος συμπληρώνει: ‘Κοίτα μικρέ, ανέλυσε τις πορείες τους. Ο ένας
ήταν παγκόσμιος. Έκοψε βόλτα όλη τη Λατινική Αμερική, αρχικά παρατηρώντας, μετά
πολεμώντας. Πήγε αντιπρόσωπος της Κούβας στον ΟΗΕ, στην Κίνα, στην ΕΣΣΔ, στην
Αίγυπτο, παντού. Μετά ξαναπολέμησε στο Κογκό και αλλού στην Αφρική. Ο άλλος έφυγε
από την Κούβα εξόριστος και μετά επέστρεψε για να τη διοικήσει. Ο Ché όταν του έδωσαν αξιώματα δεν
άντεξε. Ήταν πνεύμα ελεύθερο που κυνηγούσε ένα ιδεώδες. Η πολιτική τον
απογοήτευσε γιατί είναι παιχνίδι συμβιβασμών’.
Ένας Αργεντίνος ενέπνευσε και εμπνέει ακόμα. Νέους σε όλον
τον κόσμο που έχουν οράματα και ιδανικά για ένα άλλο κόσμο. Κόσμο πιο δίκαιο,
πιο αλληλέγγυο. Η ενασχόλησή του με την πολίτικη του έδειξε κάτι. Ότι η λύση
βρίσκεται πιο κάτω, στο να ενώσεις τους λαούς. Δεν ενδιαφέρει αν είχε δίκιο,
μαγεύει ότι πολέμησε για αυτό μέχρι την τελευταία στιγμή.
Και δεν είναι μόνο η Λατινική Αμερική Ernesto. Οι διακρίσεις και ο μαριονετισμός
υπάρχουν παντού. Εσένα σε είπαν Ché
λόγω της προφοράς σου. Στοιχείο που πρόδιδε την καταγωγή σου, εκείνο που σε
διέκρινε. Στη σημερινή Ευρώπη τα κεφάλια βάζουν τον κόσμο να μισήσει ο ένας τον
άλλο. Ώστε να υπάρχουν διοικητές και διοικούμενοι. Να μην μπορέσουν οι άνθρωποι
να ενωθούν και να τους θίξουν την εξουσία. Αλλά πάντα αυτό που πίστευες θα
υπάρχει. Hasta Siempre Comandante.
Είναι μυθική μορφή. Τον θαύμασα και τον ζήλεψα έτσι, χωρίς πολλά-πολλά όταν πρωτομάθαινα για αυτόν. Με τα χρόνια και την αναζήτηση που επέφερε διαφωνία με διάφορες θέσεις του και την (απαραίτητη;) απομυθοποίηση, μάλλον τελικά τον αγάπησα. Τόσο αληθινός χαρακτήρας, τόσο ζωντανός άνθρωπος, πότης, γυναικας, βωμολόχος, πνευματώδης. Κάτι τέτοιοι σπρώχνουν το κάρο της Ανθρωπότητας μπροστά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμ έτσι είναι αυτά. Κάποιοι νομίζουν ότι κάνοντας αγιογραφίες σε μερικές προσωπικότητες που άλλαξαν τον κόσμο τους μετατρέπεις σε πιο ισχυρά πρότυπα. Εγώ πάντα ήμουν με τον Ευριπίδη. Αν καταδείξεις τους ήρωες όπως υπήρξαν στην πραγματικότητα, ανθρώπους με καθημερινά πάθη και ατέλειες, τότε τους κάνεις πιο αληθινούς και πιο εύκολα παραδείγματα στο να ταυτιστεί κάποιος άλλος μαζί τους. Είναι η αληθινή προσωπικότητα, σε αυτή τη ζωή που εμπνέει και όχι ο ημίθεος. Ο άνθρωπος που είχε κάτι το ξεχωριστό και πήγε τον κόσμο ένα βήμα παραπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή