Οι περισσότεροι θα πουν η πίεση όπως και αν μεταφράζεται αυτή και από όπου προέρχεται. Άλλοι θα πουν τα ξενύχτια με το βιβλίο μαξιλάρι. Εγώ λοιπόν δε θυμάμαι τίποτα από όλα αυτά σαν ειδικά προβλήματα. Ήταν προβλεπόμενες (παρ)ενέργειες. Είναι ανόητο να θεωρείς ότι πριν να παίξει τελικό Champions League δε θα έχεις πίεση και δε θα σκιστείς στις προπονήσεις. Εκείνο που με σκότωνε είναι ότι στα 17 με 18 σου χρόνια είχε πέσει ένα καθεστώς ερωτο-απαγόρευσης.
Ναι λοιπόν, στις πανελλήνιες τα 'καλά παιδιά και άριστοι μαθητές' δεν είχαν το δικαίωμα να κοιτάξουν το πρόσωπο ή το σώμα μιας συμμαθήτριάς τους, παρά μόνο το τετράδιό της. Και αν έβρισκες το ντεκολτέ της Μ. πιο ενδιαφέρον από τα ερμηνευτικά της σχόλια στον Επιτάφιο του Θουκυδίδη, είχες πάρεις το στραβό το δρόμο.
Ήταν όλοι τους μέσα στο κόλπο. Γονείς (Κοίτα τώρα στην τελική ευθεία μη σε ξεμυαλίσει καμία και δεν πιάσεις τη σχολή που θες), καθηγητές (Τα μαθήματά σας να κοιτάτε. Του χρόνου θα είστε πρωτοετείς και θα κάνετε ότι θέτε. Τώρα δουλειά), συγγενείς (Έλα τώρα μια χρονιά είναι, κάνε λίγο κράτη), και φυσικά το ίδιο το σύστημα που σε ευνούχιζε για να σε εντάξει στον προθάλαμο της ανεργίας (ναι για το πανεπιστήμιο λέω).
Το σύστημα που σε θεωρούσε πετυχημένο και έκανε και τους προαναφερθέντες παράγοντες να σε θεωρούν πετυχημένο με τη σειρά τους αν μάθαινες παπαγαλία τα κείμενα που σου πλάσαρε και τα έγραφες carbon. Σου σκότωνε το συναίσθημα και τη σκέψη για να σε μετατρέψει σε άβουλο φωτοτυπικό μηχάνημα.
Κακίες? Απωθημένα? Όχι. Δε με πείραζε που δεν ερωτεύθηκα τότε. Με σκότωνε το ότι δεν είχα το δικαίωμα να το κάνω. Το φυσιολογικό θεωρείτο παραφύσην. Μιαν αμαρτία που την πλήρωνες με 15 μεταφράσεις άγνωστου στα Αρχαία αντί για μετάνοιες, συμπληρωματικές ώρες σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Γιατί? Μα επειδή θα έχανες ΤΟ ΣΤΟΧΟ.
Αλήθεια σκέφτηκε κανείς από όλους αυτούς τι είναι ισορροπία? Πόσο μπορεί να με κρατήσει το tuli, όχι αυτό που δένουμε, ο αόριστος του fero στα Λατινικά, όταν το μυαλό μου είναι αλλού. Ότι για να διαβάσω θέλω κίνητρο προσωπικό. Κάποια να περιμένει μετά για ένα καφέ ή ένα ποτό.
Ποτό! Τι είπα τώρα. Και καλά εγώ ήθελα και είχα το χρόνο. Παρέα που να βρεις? Και φυσικά μη γνωρίσεις καμιά τσούπρα και χάσεις τη σειρά σου! Ο έρωτας ως πρόβλημα. Όλοι εστίαζαν στο πόσο πίσω θα μείνεις αν δεν πάει καλά, χωρίσεις και απογοητευτείς. Ανέραστοι υπάρχει και η άλλη πλευρά. Η δύναμη που θα πάρεις για να δουλέψεις. Να σκιστείς για να περάσεις και εσύ Αθήνα να είστε μαζί.
Αλλά από μια γενιά που θεωρούσε αξίωμα ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα δεν περίμενα κάτι καλύτερο. Κοιτούσαν εμάς και έβλεπαν τον καθρέπτη της ζωής τους. Μετά από x χρόνια γάμου, ξεθυμασμένων συναισθημάτων και ρουτίνας.
Στις πανελλήνιες ορκίστηκα κάτι στον εαυτό μου. Εγώ στην ηλικία τους δε θα είμαι έτσι. Μου το ψιθύρισε αργότερα και ο Σταμάτης:
Ο έρωτας ΔΕΝ πάει πανεπιστήμιο.
Καλή επιτυχία φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που άρχισες blog, επίσης χαίρομαι που τυχαίνει να γράφω το πρώτο σχόλιο ever επειδή ακριβώς στο είχα προτείνει σε σχόλιο στο blog του Αντώναρου πριν απο καιρό.
Για να δούμε πόσο γουρλής θα είμαι..
Άντε να δούμε πόσο γουρλής θα είσαι και εσύ!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πάντως
"Εγώ στην ηλικία τους δεν θα είμαι έτσι."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤεράστια κουβέντα μόλις 8 λέξεων. 1991 Πανελλήνιες, με το ενοχλητικά οικείο..."πέρασε στο Πανεπιστήμιο και όλα τα άλλα θα έρθουν εύκολα".
Η βιβλιοθήκη μου, φτιαγμένη από βαρύ ξύλο είχε ένα ράφι ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου, εκεί που έτρωγα ώρες και ώρες διαβάσματος. Όχι, η Αλέκα της Β' Λυκείου όσο όμορφα κι αν χαμογελάει δεν χωράει τώρα στο πλάνο. Πήρα ένα σουγιαδάκι και στο κάτω μέρος του ξύλου, εκεί που δεν μπορείς να κοιτάξεις, χάραξα μία λέξη. Και την ημερα, 26/03/1991.
21 χρόνια μετά, σπούδασα όπως έπρεπε, έπιασα δουλειά, δουλειές μάλλον όπως έπρεπε, παντρεύτηκα, έκανα ένα λατρεμένο παιδί, χώρισα και γύρισα πάλι στο παλιό μου γραφείο. Οι γονείς δεν είναι πια εδώ. Μόνος.
Κάποια στιγμή, δεν ξέρω πως μου ήρθε, θυμήθηκα και κοίταξα κάτω από το παλιό μου ράφι. Η ημερομηνία και η λεξούλα που χάραξα είναι εκεί λες και φτιάχτηκαν μόλις χθες.
"Κάποτε". Αυτή είναι η λέξη που διάλεξα στα 17 μου. Προσπαθώ να θυμηθώ τι σκεφτόμουν, τι ονειρευόμουν με αυτό το "κάποτε" και θέλησα να το σφραγίσω κάπου παντοτινά, αλλά δεν μπορώ. Την κοιτάω σήμερα και λέω στον εαυτό μου "τώρα! τώρα είναι το κάποτε!".
Και αυτό ελπίζω να μάθω στο γιο μου. Ότι κάθε ώρα και κάθε μέρα είναι το κάποτε που ψάχνει. Και ελπίζω, τώρα που νιώθω ότι λίγο-λίγο μεγαλώνω, να είμαι έτσι.
Καλή αρχή Ramon, εδώ είμαστε.
1991 ε? Καλός ήσουν εσύ. Εγώ έδωσα το 2002. Κάτι δεν είχαν υπολογίσει σωστά οι γονείς μου. Χρονιά Mundial, αυτού του ενοχλητικού στην Άπω Ανατολή με τους αγώνες να παίζουν τις 'παραγωγικές' ώρες. Τουλάχιστον οι εξετάσεις είχαν τελειώσει αφού είχαν παιχτεί μόνο τα πρώτα παιχνίδια των ομίλων.
ΔιαγραφήΠανελλήνιες δεν έδωσα ποτέ, αλλά σίγουρα αν μπλεχτείς με γυναίκα κάτι αλλάζει. Εμένα με παράτησε πρόσφατα η δικιά μου ας πούμε μετά από 5μιση χρόνια μαζί. Ο λόγος; Γιατί επέλεξα το καλό της σχέσης μας. Το καλό ήταν να μεταναστεύσω να ξεκινήσω και να έρθει μετά εκείνη να τα βρει έτοιμα και να μην ταλαιπωρηθεί όπως εγώ. Ήρθε έναν μήνα μετά το δικό μου ταξίδι. Με είδε, έφυγε και πριν περίπου έναν μήνα μου είπε πως με παρατάει γιατί κουράστηκε από την όλη φάση. Απλά πράματα για εκείνη. Εγώ φίλε είμαι ψυχολογικά γκρεμισμένος μετά από αυτό, δεν έχω συνέλθει, την βλέπω σχεδόν κάθε βράδυ στον ύπνο μου, και δεν είμαι καλά. Δεν έχει σχέση βέβαια αυτό που γράφω με το θέμα σου και με συγχωρείς για αυτό, αλλά φαντάσου τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα σε ένα μυαλό που πρέπει να συγκεντρωθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις ακριβώς αυτό είναι το σημείο που ποντάρουν όλοι όσοι λένε ότι όταν έχεις διάβασμα και εξετάσεις δεν πρέπει να μπλέξεις ερωτικά. Είναι δύσκολη στιγμή και φυσικά ο 'χρόνος αποθεραπείας' είναι ανάλογος με τη διάρκεια και την ένταση της σχέσης.
ΔιαγραφήΣε καταλαβαίνω γιατί με τη δικιά μου κάναμε μεταπτυχιακά σε διαφορετικές χώρες. Είχαμε όμως την άλλη πλευρά. Αυτή που λέει ότι έχεις κάτι όμορφο να περιμένεις. Από μήνα σε μήνα. Και αυτήν την πλευρά θέλω να τονίσω εγώ. Υπάρχει και μια πλευρά που σου δίνει δύναμη.
Στη δική σου περίπτωση θα έλεγα ότι δεν ήταν έτοιμη η γυναίκα. Να αφήσει τη ζωή της στην Ελλάδα για να έρθει να ζήσει μόνιμα αλλού. Δεν έκανες κάτι λάθος, απλώς η χημεία είναι μια επιστήμη στην οποία τα πειράματα δεν πετυχαίνουν πάντα. Με παρατήρηση και επανάληψη πετυχαίνεις το επιθυμητό αποτέλεσμα
Με παρατήρηση και επανάληψη πετυχαίνεις το επιθυμητό αποτέλεσμα
ΔιαγραφήΕπειδή αυτό δεν το έπιασα μπορείς να μου το εξηγήσεις λίγο καλύτερα;
Μπορώ.
ΔιαγραφήΓενικά στις θετικές επιστήμες ο δρόμος να βρεις κάτι καινούριο είναι ένας: αμφισβητείς την ήδη υπάρχουσα γνώση, παρατηρείς τα πράγματα που δεν ταιριάζουν, δημιουργείς μια υπόθεση για κάτι διαφορετικό και πειραματίζεσαι για να επαληθεύσεις την υπόθεσή σου (ή να την απορρίψεις).
Τώρα θα που πεις που κολλάει αυτό με τα ερωτικά. Οι πιθανότητες να πετύχεις αυτό που ζητάς στη ζωή σου από ένα ταίρι με την πρώτη είναι εξαιρετικά χαμηλές. Όσο καλά και αν περνάς με κάποια η σχέση δοκιμάζεται στη συμβίωση και σε κομβικές αποφάσεις όπως το 'Πού θα ζήσουμε'. Αν εκεί υπάρξει ρήξη πας για άλλα.
Σίγουρα τα πράγματα δε γίνονται αυτόματα. Μετά από ένα χωρισμό χρειάζεται χρόνος επαναπροσαρμογής. Όμως, το να αναλώνεσαι στο ίδιο πρόσωπο δεν έχει νόημα. Αφού δε δούλεψε μια φορά δε θα δουλέψει ξανά και μια άλλη. Το ίδιο πείραμα δεν μπορεί να έχει διαφορετικά αποτελέσματα. Είναι όμως η αφορμή για μια νέα υπόθεση. Τι θες διαφορετικό? Πρώτα απαντάς αυτό και μετά προχωράς στο επόμενο πείραμα. Με άλλη βοηθό
Τώρα κατάλαβα. Τώρα το παρακάτω δεν το βλέπω και πολύ αισιόδοξα. Όσο να 'ναι αν προδοθείς έτσι από κάποιον που σου έδωσε και του έδωσες πολλά, φοβάσαι τα επόμενα βήματα ειδικά στην περίπτωση την δική μου που είμαι και μοναχικός τύπος. Δεν νομίζω να έχω άδικο σε αυτό, αλλά ελπίζω να βγω λάθος
Διαγραφήεγω παλι το σωτηριο ετος 1994 την εζησα τη φαση απ την αναποδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατι τι πιθανοτητες μπορει να ειχα με την ειρηνη που τελικα μπηκε τριτη στην ιατρικη θεσσαλονικης? αν την εβλεπα πανω απο 12 δευτερολεπτα οταν γυρναγε απ το φροντιστηριο το θεωρουσα ραντεβου.
αλλα ισως ηταν για το καλο μου. αν τελικα καταλαβαινε οτι ημουν ο απολυτα σουπερ-υπερδιαγαλαξιακος αντρας της ζωης της, οχι γεωπονικη (που μπηκα τελικα) αλλα ουτε ΤΕΙ ιχθυοκαλλιεργιων στο καρλοβασι σαμου δε θα σταυρωνα.
υ.γ. ελπιζω η δευτερη αποστολη να ειναι επιτυχης για να καταλαβετε κι εσεις οτι ειμαι ο απολυτα σουπερ-υπερδιαγαλαξιακος σχολιαστης. οχι οπως η ειρηνη που κοντεψαν να της πεταχτουν τα ματια απ το διαβασμα.
Πραγματικά δε σε καταλαβαίνω. Γεωπονική με το φυτό μια χαρά συνδυάζονται!
ΔιαγραφήΦυτό, μιλάω και εγώ που έβγαλα 19,3! Αλλά έβγαινα για καφέ κάθε 2 μέρες και Σ/Κ για ποτό. Α! Όλα και όλα! Καλός μαθητής ήμουν, όχι βλαμμένος. Χρειαζόμουν καφεΐνη και αλκοόλη για να διαβάσω.
Καταραμένη Κρήτη...
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των πανελληνιών είναι οι ίδιες οι πανελλήνιες. Δεν είναι δυνατόν μια σειρά μαθημάτων να καθορίζουν τις επιλογές σου στον επαγγελματικό τομέα. Επίσης, αυτό το υπέροχο συστημα δεν έχει προετοιμάσει και δεν έχει δωσει στον υποψήφιο τη δυνατότητα να γνωρίσει για ποιο πράγμα είναι ικανός και για ποιο όχι. Αποτέλεσμα πολλοί υποψήφιοι να μπαίνουν σε σχολές και να μένουν αιώνιοι φοιτητές ή να τελειώνουν οποιαδήποτε σχολή και να ασχολούνται αργότερα με αυτό που πραγματικά τους αρέσει. Κατά την αποψή μου αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας, να βρει το κάθε ατομο αυτό που πραμγατικά γουστάρει να κάνει. Βέβαια στη Ελλάδα ακόμη και να το βρεις θα συναντησεις πολλά εμπόδια μέχρι να φτάσεις στην υλοποίηση του. Αυτή πιστεύω είναι μια σημαντική διαφορά με το εξωτερικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τους έρωτες κλπ, ένα έχω να πω : Ευχαριστώ τους γονείς μου που μου έδωσαν απο την πρώτη στιγμή την ελευθερία και το δικαιώμα να κάνω αυτό που θεωρούσα καλό για τον εαυτό μου. "Ξέρει το παιδί από μόνο του " έλεγε ο πατέρας μου μερικές φορές στη μάνα μου όταν την έπιανε αγχος. Όταν δε τα έφτιαξα με κοπέλα 4 μήνες τις πανελληνιες όσοι το ήξεραν και το έβλεπαν, ελέγαν "αυτός πάει για την καταστροφή". Το θυμάμαι και γελάω απλά. Ακομή και κοινοι καθηγητές με την κοπέλα, μας έλεγαν να μην χάσουμε το μυαλό μας. Ολοι μα όλοι απορόυσαν. Απορούσαν και στο τέλος όταν και οι δύο μας βγάλαμε 18 μιση χιλιάδες μόρια και πολλοί άλλοι, που έιχαν απομακρύνει όχι απλές φιλίες και σχέσεις αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό, απέτυχαν. Το μυστικό λοιπόν είναι να βρεις τι γουστάρεις και να το κυνηγήσεις με τον τρόπο που εσύ και μόνο εσύ ξέρεις, ούτε οι γονείς σου, ούτε οι θειοι σου , ούτε οι καθηγητές σου , ουτε κανείς αλλός.
Καλορίζικο αγαπητέ Ramon!!
Thryleon7 από gazzetta
ΥΓ: Σας παρακολουθώ συχνά αλλά δεν σχολιάζω. Ελπίζω να μην έχεις κ εσυ περιορισμό τους 1500χαρακτήρες.
Οι περιορισμοί υπάρχουν στην κεφαλίδα. Πέραν τούτου, ουδέν.
ΔιαγραφήΚαι ναι έχεις δίκιο. Αυτό θέλω να πω και εγώ ότι η ισορροπία είναι μια προσωπική υπόθεση. Όπως δουλεύει ο καθένας καλύτερα.
Εγώ χρειαζόμουν να βγω. Να πάω μια βόλτα, να πιω ένα ποτό κτλ. Ευτυχώς από τα 2 σχολεία που πήγα (άλλαξα από Γυμνάσιο σε Λύκειο) και τα διαφορετικά φροντιστήρια και ιδιαίτερα 1 ήταν συνήθως ελεύθερος.
Είσαι το παράδειγμά μου πάντως. Γι' αυτή τη δύναμη μιλούσα. Το κακό σενάριο το ξέρουμε. Αλλά διάολε, δεν μπορώ να μην είμαι χαιρέκακος με όσους 'Δεν πήγα στην πενθήμερη για να διαβάσω' και απέτυχαν. Και δεν είναι ο ρατσισμός του καλού μαθητή. Απορρίπτεις κάτι που μπορείς να το κάνεις 1 (μία ολογράφως) φορά στη ζωή σου με κάτι που (θα έπρεπε να) κάνεις 12 χρόνια! Και σου λένε και μπράβο μερικοί!
Μακάρι να υπήρχαν και άλλα παραδείγματα σαν τα δικά σου.
το μεγαλυτερο προβλημα των πανελληνιων ειναι
Διαγραφή1. με πρωτο κριτηριο να ειναι αδιαβλητες τους διεφυγε οτι τελικα ειναι αδικες.
2.υποχρεωνουν παιδια 18 χρονων να παρουν αποφασεις ζωης και στις περισσοτερες περιπτωσεις αυτα δεν εχουν ουτε την ωριμοτητα ουτε την ψυχραιμια να διαχειριστουν τετοιες καταστασεις.
εχω την εντυπωση οτι το αμερικανικο συστημα παιδειας ειναι το πιο δικαιο (τουλαχιστον για 'μενα). οποιος ξερει και εχει διαθεση να πει δυο λογια για το συστημα σε αλλες χωρες (ΗΠΑ, αγγλια, γερμανια)θα το εκτιμουσα
Kot s
ΔιαγραφήΘα γράψω αναλυτικά τότε σε ένα άλλο Post για Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία και ΗΠΑ που ξέρω. Θα εκτιμούσα αν κάποιος ξέρει το Γερμανικό ή τα Σκανδιναβικά συστήματα να με συμπληρώσει.
Μάλλον αύριο θα γίνει αυτό.
Το πρόβλημα με τις Πανελλήνιες είναι το πότε εμφανίζονται στην ζωή του κάθε έφηβου. Ουσιαστικά στα δεκάξι "πρέπει" να έχεις αποφασίσει κατά που θα την κάνεις, δέσμη, κύκλο, κατεύθυνση και ό,τι κέρατο σκαρφιστούνε. Προσωπικά αυτό με πείραξε. Πήγα τέταρτη δέσμη λόγω παρέας, μπήκα στα οικονομικά επειδή μπορούσα και τελείωσα την σχολή μόνο επειδή κάποια στιγμή είδα μπροστά μου το καροτάκι του Erasmus, μετά το οποίο έιχα αφήσει ενδιαφέροντα μαθήματα επιλογής. Μου άρεσε εν τέλει η οικονομική επιστήμη, αλλά αυτό είναι άσχετο. Θα προτιμούσα ένα λύκειο γενικής κατέυθυνσης, καπάκια ένα+ένα έτη στρατιωτική θητεία και κοινωνική υπηρεσία ή δύο κοινων. υπηρ. για αντιρρησίες, άντρες-γυναίκες, με ασφάλιση. Στην συνέχεια και αφού έχεις ψηθεί στο να εργάζεσαι, έχεις γίνεις είκοσι- είκοσι και, τότε ναι να διαλέξεις τι θες, αν θες να σπουδάσεις, να συνεχίσεις να εργάζεσαι ή ό,τι άλλο. Έχεις ζήσει ήδη τουλάχιστον 25% παραπάνω στην ζωή σου, κάτι παραπάνω μπορείς να καταλάβεις για το τι θες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Την πάτησα από αυτό που ακριβώς που περιγράφει ο Ραμόν. Η Σοφία είχε πειστεί ότι δεν πρέπει να μπλέξει με "έρωτες" μέσα στις Πανελλήνιες. Μετά ήταν άργα. Αγάπη ρε μ..νια!
Αταραξίας
Έλα ρε θηρίο το βρήκες πως δουλεύει? Ίσως να έχεις και δίκιο. Α και όχι τελίτσες και τέτοια αδερφίστικα. Ο admin είμαι εγώ και χρησιμοποιείται τις λεξούλες ολόκληρες. Θα κόβεστε μόνο αν προσβάλλουν προσωπικά κάποιον.
ΔιαγραφήΈρχεται το άλλο σε λίγο
Δεν τα πάω καλά με τις παγίδες! Ίσως επειδή δεν μου αρέσει ο ρόλος ούτε του θύτη αλλά σίγουρα ούτε του θυματος! Βέβαια έχω πιαστεί σε παρόμοια παγίδα με του Αταραξία σε erasmus party αλλά το πιωμα ήταν τέτοιο που δεν χωρούσαν λόγια. Έχω παίξει κ τον ρόλο του θύτη ελαχιστότατες φορές σαν φύσει εκδικητικό πλάσμα που ώρες ώρες τραβάει γραμμές εγωισμού και εγωκεντρισμού. Η αλήθεια είναι ότι εν μέρει το ευχαριστήθηκα δίοτι τα θύματα επέλεξαν μόνα τους το ρόλο τους. Είναι ένα διαφορετικό είδος παγίδας από αυτό που περιγράφεις Ramon. Οι παγίδες μου είναι κατι σαν τεστ όπου οι συμπεριφορές του υποψηφίου σκιαγραφούν χαρακτηριστικά του εαυτού του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην μεγαλύτερη παγίδα τη στηνει καθημερινά το σύστημα που υπηρετούμε. Θέλει να μας καθηλώσει να μας γονατίσει πνευματικά, να χάσουμε την ηθική, τη συνείδηση και να μέινει μόνο μια είδηση σαν αυτές των δελτίων των 8. Να φοβάσαι για το αυριο και να λυπάσαι για το σήμερα. Να νιώθεις και να συμπεριφέρεσαι σαν ένα δίκο τους play-mobile. Να play γτ θα είσαι το δικό τους παιχνίδι και να είσαι mobile δηλαδή μια εδώ μια εκεί, η κρητική σου ματιά θα έχει ταξιδέψει για την Κρήτη και θα σου μείνει μόνο μια ανούσια ματιά. Θα κλείνεις τα μάτια σου στην αλήθεια, δεν θα μπορέσεις να τη δεις γιατί θα έχεις ζήσει, μεγαλώσει έχοντας ένα δέρμα παχύ από ψεύμα ανήθικοτητα και ματαιόδοξια. Πλέον τα "θέλω" σου θα αποτελόυν μέρος της γλώσσας προγραμματισμού που θα σου έχουν εγκαταστήσει. Η λέξη ευτυχία θα είναι μια ανούσια λέξη στα ταγκς και τα τουιτς με μπόλικο περιτυλιγμα από τις εκάστοτε γιορτές. Αυτή η παγίδα είναι η πιο επικίνδυνη παγίδα. Το ξέρω ότι το τυράκι είναι αρκετά νόστιμο αλλά στο τέλος σου αφήνει μια πικρίλα χειρότερη και απο εκείνη του κλαρισιντ που επινα μικρός όταν αρρώσταινα. Ο δρόμος διαφυγής από την περίφημη παγίδα είναι ομοιος με εκείνον του Πλάτωνα στο μύθο του σπυλαίου. Σίγουρα θέλει αγώνα πνευματικό και σωματικό. Η εννοια της ευτυχίας συμπορεύεται με την εννοια της ελευθερίας.
Καλό κουραγιο στον αγώνα σας φίλοι μου!
"Η παγίδα στην οποία έπεσες είναι ότι έγινες εξαρτημένη μεταβλητή σε μια πρωινή εξίσωση που δεν μπορούσες ή/και δεν ήθελες να λύσεις."
Υποκλίνομαι...η μαγεία της γλώσσας μπορέι να πλάσει έργα τέχνης που μπορούν να κάνουν τον Πικάσο να κοκκινίσει από ντροπή!!!