Συνεδρία 68: Η Συγκίνηση Χάνεται

Στις ενδιάμεσες εκλογές του Κογκρέσου που έγιναν χθες οι Ρεπουμπλικάνοι πήραν την πλειοψηφία από τους Δημοκρατικούς. Δεν έχω να αναλύσω τίποτα, διότι ο κάθε Γερουσιαστής εκπροσωπεί μια πολιτεία και αν δε γνωρίζεις καλά τις τοπικές εξελίξεις και τις ανάγκες κάθε πολιτείας δεν μπορείς να σχολιάσεις. Υπάρχει όμως μία είδηση που μου έκανε μεγάλη εντύπωση: ο Tim Scott, μαύρος υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών στη South Carolina κέρδισε την ψηφοφορία. Είναι μόλις ο πέμπτος μαύρος Γερουσιαστής στην ιστορία των ΗΠΑ και ο πρώτος που εκλέγεται στο Νότο μετά από το 1890!

Τη South Carolina οι περισσότεροι τη γνωρίζουμε από την κολεγιακή ομάδα μπάσκετ που έχει και η οποία έχει παράγει μεγάλους παίχτας, με κυριότερο το Michael Jordan. Η South Carolina όμως είναι μία από τις πρώτες 13 πολιτείες των ΗΠΑ. Από τον Αμερικανικό Εμφύλιο και μετά, κατά τον οποίο η πολιτεία συντάχθηκε με το Νότο, η πολιτεία με την οικονομία της κατεστραμμένη στράφηκε στην αγροτική παραγωγή. Η καλλιέργειες κυρίως βαμβακιού, καλαμποκιού και καπνών εκτός από το βασικό έσοδο της πολιτείας, διαιώνιζαν και το ρατσιστικό καθεστώς των λευκών ιδιοκτητών της γης και των μαύρων σκλάβων που δούλευαν στις φυτείες. Αν και στη South Carolina ο νόμος για τη δουλεία ήταν πολύ πιο σφικτός απ’ ότι σε Alabama και Mississippi, επιτρέποντας μόλις 1/10 των εργαζομένων να είναι σκλάβοι, αντίθετα με το 7/10 στις άλλες δύο πολιτείες, οι σκλάβοι υπήρχαν. Ο πληθυσμός της πολιτείας ήταν κατά 57% μαύρος στα τέλη του 19^ου αιώνα. Το υπόλοιπο 43% δεν ήταν αποκλειστικά λευκό, καθώς υπήρχαν 10% μιγάδες.

Στο Mississippi, στις εκλογές της Γερουσίας του 1890 εκλέχτηκε ο πρώτος μαύρος Γερουσιαστής με τους Ρεπουμπλικάνους πάλι ο Hiram Rhodes Revels. Ο Νότος τότε ήταν σχεδόν αποκλειστικά Δημοκρατικός και οι Δημοκρατικοί υποψήφιοι προσπάθησαν να μπλοκάρουν την εκλογή του, ισχυριζόμενοι ότι ο Revels δεν πληρούσε τις νομικές προϋποθέσεις της εκλογής. Ο Αμερικανικός νόμος, που δεν έχει αλλάξει από τότε, προβλέπει ο υποψήφιος να είναι Αμερικανός πολίτης τουλάχιστον επτά χρόνια. Οι μαύροι πήραν το δικαίωμα στην αμερικανική υπηκοότητα το 1868 στο Mississippi. Το Ανώτατο Δικαστήριο όμως ενέκρινε την εκλογή του διότι ο Revels είχε γεννηθεί σε αμερικανικό έδαφος και ήταν γιος σκλάβων.

Ο Tim Scott δεν εκφράζει το υπερσυντηρητικό κομμάτι των Ρεπουμπλικανών. Είναι βαθιά θρησκευόμενος προτεστάντης, όπως κάθε πολίτης του Νότου, είναι νέο-φιλελεύθερος, αλλά ως εκεί. Μέχρι στιγμής έχει αγωνιστεί για τα δικαιώματα των μαύρων και των άλλων μειωνοτήτων (Ισπανόφωνοι κυρίως) στην πολιτεία του. Αν και από την αντίπαλη πολιτική παράταξη, ο Scott είναι μια από τις παρακαταθήκες ίσως της προεδρίας Obama. Ο ρατσισμός κατά των μαύρων να περιοριστεί. Και ο ρατσισμός όπως απέδειξαν τα γεγονότα του Ferguson είναι βαθιά εμπεδωμένος στην αμερικανική κοινωνία, και όχι μόνο στο Νότο που έχει το όνομα.

Τα νούμερα είναι τραγικά για τη συμπεριφορά των αρχών ασφαλείας, δημοσίων και ιδιωτικών, κατά των μαύρων. Πολλές εκπομπές δημοσιογραφικές έχουν κάνει πολλά τεχνάσματα για να το τεστάρουν. Περίπου ένα μήνα πριν ο John Stewart έστειλε δύο εκπροσώπους στο Chrysler Building, ένα λευκό ντυμένο με σκισμένη φόρμα γυμναστικής και φούτερ heavy metal συγκροτήματος και έναν μαύρο κουστουμαρισμένο στην πένα. Μαντεύουμε όλοι ποιον έλεγξε η ασφάλεια έτσι;

Τα νούμερα είναι ενδεικτικά και σε μια χώρα όπως οι ΗΠΑ που αναπαριστούν τα πάντα με αριθμούς τα νούμερα έχουν μια παραπάνω σημασία. 1/3 μαύρους στη χώρα δηλώνει ότι έχει πέσει θύμα ρατσιστικής επίθεσης, ενώ 4/5 δηλώνουν ότι τους έχουν βρίσει ρατσιστικά τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους (από έρευνα του Κογκρέσου αυτό). Το Ανώτατο Δικαστήριο παρατηρεί ότι οι μαύροι κατηγορούμενοι τιμωρούνται κατά 16,3% με βαρύτερες ποινές για όμοια αδικήματα σε σχέση με τους λευκούς. Επίσης η αντιπροσώπευση των μαύρων στα υψηλά κλιμάκια εταιριών και δημοσίων αξιωμάτων είναι μόλις 3,5%, ενώ αντιπροσωπεύουν το 37% περίπου του πληθυσμού. Μελέτη του αμερικανικού Υπουργείου Παιδείας δείχνει ότι είναι 67% πιο δύσκολο για ένα μαύρο μαθητή να πάρει υποτροφία σε σχέση με ένα λευκό, με εξαίρεση τις αθλητικές υποτροφίες όπου και πάλι τα πράγματα είναι μοιρασμένα (51,3%-48,7%) και όχι υπέρ των μαύρων.

Το πιο αστείο είναι ο στρατός. Οι μαύροι αντιπροσωπεύουν το 35% των στρατεύσιμων στα χαμηλά στρώματα και μόλις το 2,5% των υψηλόβαθμων στελεχών. Μαύρους στρατηγούς βλέπουμε στις politically correct σειρές και ταινίες, αλλά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η εκλογή και επανεκλογή Obama, όπως και η εκλογή Scott τώρα είναι καλές ειδήσεις για μια χώρα που προσπαθεί να αποβάλει στερεότυπα και συντηρητισμό αιώνων έχοντας τον αέρα της παντοκράτειρας. Το πρόβλημα του ρατσισμού είναι ενδογενές και στις ΗΠΑ και έχει διαποτίσει τον κρατικό μηχανισμό σε εξωφρενικό για τον 21^ο αιώνα βαθμό. Πάντως, παρά την εκλογή Scott μετά από όλα αυτά τα στοιχεία η συγκίνηση χάνεται.