Συνεδρία 57: Το ταξίδι

Μετά από δύο χρόνια, έφτασα η στιγμή να ταξιδέψω πίσω Ελλάδα. Από τη μία το ήθελα πάρα πολύ. Να δω τους γονείς μου, τον αδερφό μου, τους γονείς της συμβίας, τους φίλους μας σε Κρήτη και Αθήνα. Από την άλλη με τρομάζει. Δύο χρόνια είναι πολύς καιρός. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω πραγματικά «μετανάστης». Όχι από το πως μου φέρονται στην Αγγλία, αλλά από το πόσο έχω απομακρυνθεί εγώ από την Ελλάδα.

Ζω πέντε χρόνια συνεχόμενα πια στο εξωτερικό, δύο στη Γαλλία και τρία στην Αγγλία. Είναι η πρώτη φορά που κάνω τόσο καιρό να κατέβω Ελλάδα. Δεν έχω χάσει επαφή και με όσα διαβάζω ο τρόμος μου για το τι θα συναντήσω μεγαλώνει περισσότερο. Φοβάμαι για το χάσιμο που θα έχω στην Αθήνα στην οποία έζησα εφτά χρόνια και στο Ηράκλειο που έζησα δεκαοχτώ. Ντρέπομαι να μην ξέρω που να πάω, ποια μαγαζιά υπάρχουν ακόμα και ποια έχουν κλείσει. Ένα από τα μεγαλύτερά μου άγχη παλαιότερα ήταν να μη γίνω σαν τον πατέρα μου που όταν σου λέει που να πας στο κέντρο του Ηρακλείου χρησιμοποιεί ως σημεία αναγνώρισης μαγαζιά που μπορεί να έχουν κλείσει εδώ και είκοσι χρόνια. Έχω την εντύπωση ότι βαδίζω προς τα εκεί.

Επίσης, δεν είμαι σίγουρος ότι θα την παλέψω να οδηγήσω σαν άνθρωπος. Μετά από τρία χρόνια στην ανάποδη Αγγλία, παρόλο που δεν έχω αυτοκίνητο εδώ, δεν ξέρω αν δε θα οδηγώ σαν Άγγλος τουρίστας στα Μάλια. Η συμβία μου λέει ότι υπερβάλλω. Μακάρι. Σε κάθε περίσταση, θα είμαι Ελλάδα και το επόμενο, κανονικό post θα ανέβει από εκεί. Ενδεχομένως, όταν δω το πότε θα είμαι Αθήνα και πότε Κρήτη να κανονίσουμε να βρεθούμε για ένα ποτό.

Μέχρι τότε, να σκέφτομαι ότι αυτό είναι το ταξίδι.

Συνεδρία 56: Το Κατώφλι της Μετάλλαξης

Πήρα μια βδομάδα κενό για να μπορέσω να ερευνήσω λίγο περισσότερο αυτό που συμβαίνει στο Ιράκ. Χωρίς να είναι ο τομέας μου ακριβώς, η εξέλιξη και οι πρακτικές του ISIS είναι εντυπωσιακές. Από μία φράξια της Αλ Κάιντα, έγιναν μέρος της Συριακής αντίστασης κατά του Ασσάντ, σημαντικός παίχτης σε αυτήν και πλέον εκείνοι που προσπαθούν να καλύψουν το κενό ισχύος στο Ιράκ. Η ταχύτητα της προέλασής τους από τη στιγμή που μπήκαν στο Ιράκ θυμίζει εκείνη των Αμερικανών και συμμάχων το 2003, μόνο που οι τελευταίοι είχαν και βοήθεια από αέρα. Το ISIS καλπάζει από ξηρά και μόνο.

Ας πάρω τα πράγματα σε μια λογική σειρά. Το σημερινό του όνομα είναι ISIS (Islamic State in Iraq and Al-Sham), όπου Al-Sham είναι το Λεβάντε. Με αυτό το όνομα κυκλοφορεί από το Απρίλη του 2013. Πριν υπήρχε ως Jama'at al-Tawhid wal-Jihad (Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ). Οι αλλαγές στο όνομα δεν είναι απλές κοσμητικές επεμβάσεις, αλλά καταδεικνύουν τις εσωτερικές αλλαγές στην οργάνωση. Αρχικά επεδίωκε να κυριαρχήσει και να επιβάλει τη Σαρία στο Ιράκ. Όσο βρισκόταν εκεί ο Αμερικανικός στρατός ήταν ελεγχόμενη η δράση του. Με την αποχώρηση των Αμερικανών και το ξέσπασμα του εμφυλίου στη Συρία, αναθεώρησε και επέκτεινε τους στρατηγικούς του στόχους σε όλη τη Μέση Ανατολή. Η Συρία το βοήθησε να αποκτήσει τεράστια κεφάλαια, κυρίως από άμεση χρηματοδότηση, και να στρατολογήσει πολλούς νέους φανατικούς Ισλαμιστές που δεν ήξεραν με ποιον να πολεμήσουν.

Πλέον ελέγχει μια περιοχή ακτίνας 500 χιλιομέτρων, από τη Ράγκα της Βόρειας Συρίας μέχρι τα προάστια της Βαγδάτης. Οι περιοχές που στόχευσε και κατέλαβε παράγουν το 75% του πετρελαίου των δύο χωρών, άρα το επιχείρημα ότι είναι κάτι φανατικοί που δεν έχουν στρατηγικό πλάνο είναι έωλο. Τα πετρέλαια αποτελούν και έναν από τους τρεις πυλώνες χρηματοδότησής του ISIS. Όταν καταλαμβάνει μια πετρελαιοπαραγωγό περιοχή πουλάει το πετρέλαιο σε τιμές πολύ χαμηλότερες της αγοράς σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο. Το λαθρεμπόριο πετρελαίου σε συνδυασμό με τα $475 εκατομμύρια που έκλεψαν από το θησαυροφυλάκιο της Μοσούλης και τις δωρεές πλουσίων οπαδών της Σαρίας από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ του έχουν χτίσει ένα κεφάλαιο που η CIA υπολογίζει ότι ανέρχεται στα $2 δις.

Οι πολεμικές του δυνατότητες προέρχονταν αρχικά από λαθρεμπόριο όπλων και ελαφρών οχημάτων. Όταν κατέκτησαν όμως τα Κουρδικά εδάφη πήραν προίκα ότι είχαν αφήσει εκεί οι Αμερικανοί: τεθωρακισμένα, άρματα μεταφοράς προσωπικού, οπλοπολυβόλα και ένα ελικόπτερο Black Hawk. Διαφέρει από την Αλ Κάιντα και σε αυτό το σημείο.

Πέρα από την πίστη στην πιο ακραία μορφή του Σουνιτικού Ισλάμ, οι δύο οργανώσεις δεν έχουν πια καμία σχέση. Η Αλ Κάιντα αποτελούσε ένα χαλαρά διακλαδωμένο παγκόσμιο δίκτυο που ασκούσε τρομοκρατία με την παραδοσιακή της μορφή. Μεμονωμένα συμβολικά χτυπήματα, ανάληψη ευθύνης, προειδοποίηση νέων χτυπημάτων και δυτικούς στόχους. Ο χώρος δράσης της ήταν παγκόσμιος και ο στόχος της να επηρεάσει με τα χτυπήματά της τη δυτική πολιτική. Είχε κέντρα εκπαίδευσης για να εκπαιδεύσει τους μαχητές της. Το ISIS δρα σε συγκεκριμένο γεωγραφικό πλαίσιο, στοχεύει στην κατάκτηση και διοίκηση εδαφών με την επιβολή της Σαρίας. Σκοτώνει όποιον αλλόπιστο βρίσκεται στο δρόμο του και δεν κάνει μεμονωμένα χτυπήματα. Δεν έχει κέντρα εκπαίδευσης και δίνει σε όσους στρατολογεί εμπειρία μάχης μέσα από τους πολέμους που διεξάγει. Διαθέτει σφιχτή, κάθετη οργάνωση και λειτουργεί περισσότερο ως πολιτοφυλακή παρά ως τρομοκρατική οργάνωση. Η θρησκευτική του φιλοσοφία αγγίζει τα όρια του νιχιλισμού.

Αυτή τη στιγμή έχει αποκτήσει τεράστιο έρεισμα στην περιοχή. Οι Σουνίτες που έχασαν τις διοικητικές τους θέσεις στη μετά Σαντάμ εποχή τάσσονται υπέρ του, καθότι αντικαταστάθηκαν από Σιίτες. Τα συχνότατα φαινόμενα αυτομόλησης Ιρακινών στρατιωτών και άρνησης να προβάλουν αντίσταση στο ISIS συνδέονται και με αυτό, πέρα από την ελλειπή τους εκπαίδευση και το φόβο. Η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ, τώρα τρέχουν να μαζέψουν ένα πρόβλημα που σε μεγάλο βαθμό δημιούργησαν οι ίδιοι. Προφανώς και δεν είναι λύση οι 300 σύμβουλοι που έστειλε ο Obama στον Ιρακινό στρατό. Χρειάζονται μονάδες εδάφους, υποστήριξη από αέρα, τακτικό και στρατηγικό πλάνο.

Οι ΗΠΑ και δεν επιθυμούν και δεν μπορούν να στείλουν στρατό ξηράς, κυρίως για οικονομικούς λόγους και λόγους συνέπειας πολιτικής από τους Δημοκρατικούς. Αν βρεθεί κάποιος πρόθυμος να στείλει στρατό ξηράς υποστηρίζουν από αέρα. Η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ που είναι οι σταθεροί σύμμαχοι στην περιοχή αποκλείονται καθώς οι ολιγάρχες που διοικούν αυτά τα κράτη στηρίζουν έμμεσα τους άλλους. Έτσι προέκυψε η προσέγγιση με το Ιράν. Τώρα προσοχή: όσο και αν διαφημίζεται αυτό ως αφορμή να έρθουν πιο κοντά δύο εδώ και 30 χρόνια εχθροί, από στρατηγικής πλευράς είναι είτε κίνηση απελπισίας, είτε έγκλημα βλακείας. Αν δεχτούμε το πρώτο, τότε είναι καλύτερα να περιμένουν οι ΗΠΑ να δουν ποιοι είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν έμπρακτα το Ιράκ σε διπλωματικό επίπεδο. Να φτιάξουν μια διεθνή συμμαχία, με υποχρεωτική συμμετοχή Ρωσίας και Κίνας και να πορευτούν μαζί. Το δεύτερο είναι να μην έχουν υπολογίσει τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει ένας γενικευμένος πόλεμος Σουνιτών-Σιιτών στη Μέση Ανατολή. Η ισχύς του ISIS και η υποστήριξή του πηγάζει από τη Σιητική διοίκηση στο Ιράκ εις βάρος του πολυπληθέστερου Σουνιτικού πληθυσμού. Φέρνοντας στον πόλεμο το κράτος σύμβολο των Σιητών Ιράν και με τη Συρία ακόμα σε εμφύλια κατάσταση, τα γεγονότα θα ξεφύγουν από κάθε έλεγχο.

Μέσα στην όλη ιστορία το Ισραήλ είναι εκκωφαντικά σιωπηλό. Δεν θα είχε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα να σκοτωθούν μεταξύ τους οι Μουσουλμάνοι της περιοχής, αλλά σε οργανωμένους πολέμους. Τα αντάρτικα χτυπούν άσχημες μελωδίες στο Τελ Αβίβ και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντέξει ένα γενικευμένο πόλεμο Σουνιτώ-Σιητών που θα λαμβάνει χώρα σε όλη τη Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ έχει κάνει πόλεμο στο παρελθόν για μικρότερους στρατηγικούς κινδύνους από το να δει εκατομμύρια φανατικούς μουσουλμάνους να εισβάλουν στα εδάφη του με σκοπό να σκοτώσουν και τον τελευταίο Εβραίο που θα βρουν μπροστά τους.  Έτσι όπως προχωράει η προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να τερματίσει το inception και να δούμε το Ιράν και το Ισραήλ να πολεμούν με την ίδια πλευρά. Αυτή τη φορά, πραγματικά όμως, η Μέση Ανατολή βρίσκεται στο κατώφλι της μετάλλαξης.

Συνεδρία 55: Ισχύς

Είχα υποσχεθεί να γράψω κάτι για το ρόλο των ελίτ και αν και η επικαιρότητα τρέχει (να πω και εγώ κάτι πρωτότυπο) νομίζω ότι είναι καλύτερο να κλείσω αυτό το θέμα πρώτα. Οι ανθρώπινες κοινωνίες πάντα δημιουργούσαν ελίτ. Από τα προϊστορικά χρόνια κάποιοι ξεχώριζαν και τοποθετούνταν αρχηγοί/φύλαρχοι/μάγοι/σαμάνοι, πείτε το όπως θέλετε. Με αυτόν τον τρόπο, σε μορφή πυραμίδας δηλαδή, χτίστηκαν όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες από τους Ινδιάνους της Αμερικής, μέχρι τους Μαορί της Νέας Ζηλανδίας και τους Αβορίγινες της Αυστραλίας. Οι ελίτ ηγούνται, νομοθετούν, κρίνουν και τιμωρούν, αλλά οι διεργασίες που τις γεννούν δεν είναι όμοιες.

Στις προϊστορικές και πρωτοϊστορικές κοινωνίες δεν υπήρχε η έννοια του κοινωνικού αποκλεισμού, για τους άντρες πάντα, διότι οι γυναίκες είχαν ήδη υποβιβαστεί σε κοινωνίες όπου το κυρίαρχο χαρακτηριστικό ήταν η σωματική δύναμη και ρώμη. Ο πιο δυνατός γινόταν αρχηγός της φυλής ή του χωριού ή του οικισμού και όταν πέθαινε γινόταν νέος διαγωνισμός δύναμης/κυνηγιού ή κάτι παρόμοιο. Όσοι είχαν κάποιο ταλέντο ή ξέφευγαν από τη γραμμική κοινή σκέψη έπαιρναν αξιώματα μάγου/σαμάνου ή κάτι συναφές που είχε να κάνει με μυστικιστικές τέχνες. Αυτές υπήρξαν και οι πρώτες ελίτ.

Η πρώτη μεγάλη κοινωνική αλλαγή έρχεται με την υιοθέτηση της λογικής της κληρονομικότητας. Όταν δημιουργήθηκε η αντίληψη ότι κληροδοτούνται όχι μόνο το φυσικά χαρακτηριστικά, αλλά και οι τίτλοι, το δίκαιο του αίματος είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη του κοινωνικού αποκλεισμού. Οι πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες δεν ήταν ακριβώς αταξικές, καθώς υπήρχε σαφής διάκριση μεταξύ πολεμιστών, αρχηγών και ιερέων, αλλά επέτρεπαν αυτό που σήμερα ονομάζουμε κοινωνική κινητικότητα. Ο οποιοσδήποτε μπορούσε να γίνει το οτιδήποτε, κάτι που άλλαξε με το δίκαιο του αίματος. Όταν δε το τελευταίο συνδυάστηκε με την έννοια της ιδιοκτησίας, τότε μεγάλα μέρη του πληθυσμού αποκλείστηκαν από πάρα πολλά αξιώματα και παροχές.

Η ιδιοκτησία προηγείται ως έννοια της εφεύρεσης του χρήματος. Όταν στην Αρχαία Φοινίκη κόπηκαν τα πρώτα χρήματα η κοινωνίες της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης είχαν ήδη βασιλείς και ευγενείς. Φυσικά, ως αποτέλεσμα είχαν δημιουργήσει υπηρέτες και σκλάβους. Οι ελίτ πια μορφοποιούνται και αναπαράγονται γραμμικά: Βασιλείς, ευγενείς, ανώτατος κλήρος (ανεξαρτήτου θρησκείας) και έμποροι. Η γραμμικότητα διαφοροποιείται μόνο μέσω πολέμων που διεξάγουν οι ίδιες οι ελίτ μεταξύ τους για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους, τα οποία συχνά είναι αντικρουόμενα. Σημείωση: η τάξη των εμπόρων για πολλά χρόνια εξαφανίζεται ως ελίτ. Από το τέλος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, μέχρι το 14^ο αιώνα οι έμποροι που υπάρχουν είναι μικροί, η δράση τους τοπική και δεν αποκτούν οικονομική ισχύ. Το μεγάλο εμπόριο είναι αποκλειστικό δικαίωμα των ευγενών. Από το 14^ο αιώνα και μετά το σκηνικό αλλάζει για να εμπεδωθεί μέχρι το 16^ο και τη δημιουργία της ανώτερης αστικής τάξης.

Η ισχύς έχει τρεις μορφές: πολιτική, την οποία κρατούν οι βασιλείς και επηρεάζουν οι ευγενείς, οικονομική, την οποία κρατούν οι ευγενείς και απολαμβάνουν οι βασιλείς και πνευματική την οποία κατέχει ο κλήρος (ανεξαρτήτου θρησκεύματος). Η άνοδος της αστικής τάξης των εμπόρων επηρεάζει αυτή τη διαδικασία και γεννάει συγκρούσεις, που με τη σειρά τους οδηγούν σε ανακατατάξεις και διαμοιρασμό των εξουσιών και της ισχύος. Στο όριο του μοντερνισμού, τη Γαλλική Επανάσταση δηλαδή, η αλλαγή του κοινωνικού γίγνεσθαι που είχε ξεκινήσει στην Αναγέννηση ολοκληρώνεται. Η πολιτική ισχύς αφαιρείται από τα χέρια των βασιλέων και μόνο, η οικονομική σπάει μεταξύ ευγενών και αστών και η πνευματική παύει να αποτελεί αποκλειστικότητα του κλήρου. Καταλύτες σε όλες αυτές τις διαδικασίες, είναι πάλι ελίτ.

Κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι ή ομάδες που επεδίωκαν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα, ή οραματιζόντουσαν έναν άλλο κόσμο ενέπνευσαν, συγκέντρωσαν, ενημέρωσαν και καθοδήγησαν τον υπόλοιπο πληθυσμό. Δεν υπάρχει στην ιστορία της ανθρωπότητας κανένα παράδειγμα ξεσηκωμού από κάτω προς τα πάνω, παρά τις ονειρώξεις και τις ουτοπίες των θεωριών. Ο εθνικισμός χρειάστηκε το Ναπολέοντα και ο κουμμουνισμός το Λένιν για να γίνει δημοφιλής και να εμπνεύσει ανθρώπους να πολεμήσουν και να πεθάνουν για τις αντίστοιχες ιδέες.

Για τις σημερινές ελίτ δε νομίζω ότι χρειάζεται να μιλήσω. Πέρα από την αγαπημένη θεωρία συνωμοσίας ότι μια ομάδα 20 ανθρώπων εξουσιάζει τον κόσμο, υπάρχουν και άλλες με τραπεζίτες, εργολάβους, Εβραίους (διαχρονικό hit), μυστικές αδελφότητες και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Το βασικό όμως που πάντα παραλείπεται είναι ότι οι ελίτ από καταβολής κόσμου έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα. Δε γίνεται 20 να κάνουν κουμάντο γιατί πολύ απλά αυτοί οι 20 θέλουν το ίδιο πράγμα και δε γίνεται να το έχουν όλοι. Δύο Παγκόσμιου Πόλεμοι και ένας Ψυχρός τον τελευταίο αιώνα, πέρα από τα υπόλοιπα είναι μια πρωταρχική απόδειξη ότι οι ελίτ έχουν συγκρουσιακή σχέση.

Δεν είναι κακό πράγμα η ύπαρξή τους, αλλά αναγκαίο. Και πάντα υπάρχουν και γεννούνται από συμφέροντα ή οράματα. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να επιλέξει το τι του ταιριάζει. Να γίνει πρόβατο που ακολουθεί, στρατιώτης που μάχεται, συμμέτοχος ή αντίπαλος σε μιαν ελίτ. Αυτές όμως, μάχονται πάντα για την ισχύ. 

Συνεδρία 54: Μανιφέστο Zapatista

25 Μαΐου 2005

‘Don Massimo,

Λάβαμε ένα γράμμα σας στο οποίο μας ενημερώνετε ότι  η ποδοσφαιρική σας ομάδα, Internazionale F.C., αποδέχτηκε την αδερφική πρόκληση που σας κάναμε. Εκτιμούμε την καλοσύνη και την ειλικρίνεια της απάντησής σας. Μάθαμε μέσω των ΜΜΕ τις δηλώσεις στελεχών, προπονητών και παιχτών. Είναι απλώς περισσότερα παραδείγματα της ευγένειας της καρδιάς σας. Να γνωρίζετε ότι είμαστε απίστευτα ευτυχισμένοι που σας συναντήσαμε στο δρόμο μας και είναι τιμή μας που είμαστε μέρος της γέφυρας που ενώνει δύο λαμπρές χώρες: την Ιταλία και το Μεξικό.

Σας ενημερώνω ότι εκτός από το ότι είμαι ο εκπρόσωπος τύπου των Zapatistas, τοποθετήθηκα μετά από ομόφωνη απόφαση πρώτος προπονητής και επικεφαλής των Διαγαλαξιακών Σχέσεων της ποδοσφαιρικής ομάδας των Zapatistas (βασικά, στην πραγματικότητα κανείς άλλος δεν ήθελε τη δουλειά). Με αυτήν την ιδιότητα πρέπει, μάλλον, να χρησιμοποιήσω αυτό το γράμμα ώστε να κανονίσω τις λεπτομέρειες για το παιχνίδι.

Ίσως, για παράδειγμα, να προτείνω ότι αντί του να περιοριστούμε σε ένα παιχνίδι, να γίνουν δύο. Ένα στο Μεξικό και ένα άλλο στην Ιταλία ή ένα εντός και ένα εκτός έδρας. Και να παίξουμε για το τρόπαιο που θα γίνει γνωστό στον κόσμο ως ‘Το Pozol (σσ. Παραδοσιακό κιούπι των Αζτέκων) της Λάσπης’.

Και ενδεχομένως θα πρότεινα σε εσάς το παιχνίδι το οποίο θα παιχτεί στο Μεξικό και θα είστε φιλοξενούμενοι, να διεξαχθεί στο Ολυμπιακό στάδιο του ’68 του Μεξικού, στην ομοσπονδιακή περιοχή της Cuauila και τα έσοδα από τα εισιτήρια να δοθούν στους παραστρατιωτικούς στο Los Altos του Chiapas που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Παρόλο που στη συνέχεια, προφανώς, οφείλω να στείλω ένα γράμμα στην πανεπιστημιακή κοινότητα του UNAM (φοιτητές, καθηγητές, ερευνητές, εργάτες και υπαλλήλους) ζητώντας τους να μας παραχωρήσουν το στάδιο, όχι χωρίς να τους έχω υποσχεθεί επίσημα από πριν ότι δε θα τους ζητήσουμε να παραμείνουν σιωπηλοί... και μετά να εφαρμόσουμε το λόγο του Don Porfirio πάνω τους. Και ίσως να συμφωνήσουμε, δεδομένου του ότι θα είστε ήδη στο Μεξικό, να διοργανώσουμε ένα δεύτερο παιχνίδι στη Guadalajara και τα έσοδα να διατεθούν ώστε να παραχθεί νομική υποστήριξη στους alter-mundistas, άδικα φυλακισμένους στις φυλακές αυτής της επαρχίας του Μεξικού και στους πολιτικούς κρατούμενους σε όλη τη χώρα. Η μετακίνηση δε θα είναι πρόβλημα, καθώς διάβασα ότι κάποιος εδώ στο Μεξικό, γενναιόδωρος για ακόμη μία φορά, προσέφερε τη βοήθειά του.

Και ίσως, αν συμφωνείτε, για τους αγώνες στο Μεξικό οι Zapatistas να απευθυνθούν στο Diego Armando Maradona και να του ζητήσουν να είναι διαιτητής, στους Javier El Vasco Aguirre και Jorge Valdano για να είναι βοηθοί (ή επόπτες) και στο Sócrates, μέσο από τη Βραζιλία, να είναι τέταρτος. Ενδεχομένως να καλέσουμε και δύο διαγαλαξιακούς που ταξιδεύουν με Ουρουγουανικό διαβατήριο: Eduardo Galeano και Mario Benedetti να κάνουν φάση με φάση σχολιασμό για τη Διαγαλαξιακή Τηλεόραση του Συστήματος των Zapatistas (‘η μόνη τηλεόραση που διαβάζεται’). Στην Ιταλία ο Gianni Mina και ο Pedro Luis Sullo μπορούν να είναι σχολιαστές.

Και ίσως, για να διαφοροποιηθούμε από τη χρήση της γυναίκας ως αντικείμενο που προωθείται στα ποδοσφαιρικά παιχνίδια και στις διαφημίσεις, οι Zapatistas θα ζητήσουν από την εθνική κοινότητα γκέυ και λεσβιών και ειδικά από τραβεστί και τρανσέξουαλ, να οργανωθούν και να διασκεδάσουν τους ‘σεβάσμιους’ με πιρουέτες ομογενών κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών στο Μεξικό. Με αυτόν τον τρόπο, πέρα από το να παρακινήσουμε την τηλεοπτική λογοκρισία, να σκανδαλίσουμε την ακροδεξιά και να διαταράξουμε τις γραμμές της Inter, θα ενισχύσουμε το ηθικό των παιχτών μας. Δεν υπάρχουν μόνο δύο φύλα και δεν υπάρχει μόνο ένας κόσμος, και είναι πάντα φρόνιμο για όσους διώκονται για τις διαφορές τους να μπορούν να μοιράζονται τη χαρά και την υποστήριξη χωρίς να παύουν να είναι διαφορετικοί.

Τώρα βιάζομαι να πάω παρακάτω, μπορούμε να παίξουμε άλλο ένα παιχνίδι στο Los Ángeles της California, στις ΗΠΑ, εκεί που ο κυβερνήτης της (που αντικαθιστά με στεροειδή την έλλειψη νευρώνων) διεξάγει μιαν εγκληματική πολιτική κατά των Λατίνων μεταναστών. Τα έσοδα από το παιχνίδι θα κατευθυνθούν στη νομική υποστήριξη όσων δεν έχουν χαρτιά στις ΗΠΑ και για να καταδικαστούν οι αλήτες του ‘Minuteman Project´. Επίσης, η ‘Zapatistas dream team’ θα κρατάει ένα λάβαρο που θα γράφει ‘Λευτεριά για τον Mumia Abou Jamal και το Léonard Peltier’.

Είναι πολύ πιθανό ο Bush να μην επιτρέψει το μοντέλο άνοιξη-καλοκαίρι των μασκών μας για το σκι να κάνει αίσθηση στο Holywood, οπότε η συνάντηση μπορεί να μεταφερθεί στο τιμημένο Κουβανικό έδαφος, μπροστά από την βάση την οποία η κυβέρνηση των ΗΠΑ διατηρεί παράνομα και παράτυπα, στο Guadánamo. Σε αυτήν την περίπτωση οι αντιπροσωπίες (της Inter και της Ezeta) θα δεσμευτούν να κρατούν ένα κιλό φαγητό και φάρμακα για καθένα μέλος της αποστολής τους, ως σύμβολο διαμαρτυρίας για το εμπάργκο που υποφέρει ο Κουβανικός λαός.

Και ίσως να πρότεινα οι επαναληπτικοί να γίνουν στην Ιταλία, με εσάς ως γηπεδούχους (και εμάς φυσικά, καθώς είναι γνωστό ότι το ιταλικό αίσθημα είναι κατά βάση υπέρ των Zapatistas). Το ένα θα γίνει στο Μιλάνο, στο στάδιό σας, και το άλλο οπουδήποτε αποφασίσετε (θα μπορούσε να γίνει στη Ρώμη αφού ‘όλα τα παιχνίδια οδηγούν στη Ρώμη’ ή είναι ‘όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη;’... καλά, το ίδιο είναι). Κάποια από τα έσοδα μπορούν να διατεθούν για να βοηθηθούν μετανάστες από διαφορετικές εθνικότητες που ποινικοποιούνται από της κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα υπόλοιπα οπουδήποτε αποφασίσετε εσείς. Αλλά θα χρειαστούμε τουλάχιστον μία μέρα να ταξιδέψουμε στη Γένοβα για να ζωγραφίσουμε caracolitos στο άγαλμα του Κολόμβου (σημείωση: οι πιθανές μικρές ζημιές στο μνημείο θα καλυφτούν από την Inter) και για να καταθέσουμε ένα λουλούδι στο μνημείο όπου έπεσε ο altermundi αγωνιστής Carlo Giuliani (σημείωση: το λουλούδι το αναλαμβάνουμε εμείς).

Και αφού θα είμαστε ήδη στας Ευρώπας, θα μπορούσαμε να παίξουμε ένα παιχνίδι στο Euskal Herría στη χώρα των Βάσκων. Αν ‘Μια Ευκαιρία για το Λόγο’ δεν μπορεί να συμβεί, τότε να δοκιμάζαμε ‘Μια Ευκαιρία για την Κλοτσιά’. Μπορούμε να καταδείξουμε μπροστά από τα κεντρικά γραφεία των ρατσιστών της BBVA-Bancomer που προσπαθούν να ποινικοποιήσουν την ανθρωπιστική βοήθεια που λαμβάνουν οι αυτόχθονες κοινότητες (ενδεχομένως για να στρέψουν την προσοχή αλλού από τις ποινικές διεργασίες εναντίον τους για ‘φοροδιαφυγή, μυστικούς λογαριασμούς, παράνομα συνταξιοδοτικά κονδύλια, μυστικές χρηματοδοτήσεις πολιτικών υποψηφίων, δωροδοκίες για την εξαγορά τραπεζών στη Λατινική Αμερική και σφετερισμό υλικών αγαθών’). Χμ, μάλλον δείχνει ότι θα παίξουμε 7 παιχνίδια τώρα (που δεν είναι άσχημα, διότι έτσι θα συμπληρώσουμε τα παιχνίδια προκριματικών για το Euro, το Libertadores και το Mundiál). Η ομάδα που θα κερδίσει τα 4 από τα 7 παιχνίδια θα σηκώσει το ‘Pozol της λάσπης’ (σημείωση: αν η ομάδα των Zapatistas χάσει 3 παιχνίδια το τουρνουά θα ακυρωθεί).

Πάρα πολλά; Εντάξει Don Massimo, έχετε δίκιο, ίσως να είναι καλύτερα να το αφήσουμε στα δύο παιχνίδια (ένα στο Μεξικό και ένα άλλο στην Ιταλία), επειδή δε θέλουμε να αμαυρώσουμε το μητρώο της Inter τόσο πολύ με τις συγκεκριμένες ήττες που προτείνουμε.

Ίσως για να ισορροπήσουμε το εμφανές μειονέκτημά σας κάπως, θα σας δώσω μερικές μυστικές πληροφορίες. Για παράδειγμα η ομάδα των Zapatistas θα είναι μεικτή (δηλαδή, θα υπάρχουν άντρες και γυναίκες), παίζουμε με τις αποκαλούμενες ‘μπότες του ανθρακωρύχου’ (έχουν ατσάλι στα δάχτυλα, γι αυτό τρυπούν τις μπάλες). Σύμφωνα με τους κανόνες και τα έθιμά μας το παιχνίδι τελειώνει μόνο εάν δε μείνει κανένας όρθιος από οποιαδήποτε ομάδα (δηλαδή έχουν πολύ μεγάλη αντοχή). Η ομάδα των Zapatistas μπορεί να ενισχυθεί κατά το δοκούν (δηλαδή, οι Μεξικανοί ‘Bofo’ Bautista και Maribel ‘Marigól’ Domínguez μπορούν να εμφανιστούν στην ενδεκάδα... αν το δεχτούν). Έχουμε σχεδιάσει στολές χαμαιλέοντα (αν χάνουμε, μαύρες και μπλε ρίγες εμφανίζονται στις φανέλες μπερδεύοντας αντιπάλους, διαιτητή... και τους οπαδούς). Επίσης εξασκούμαστε, με σχετική επιτυχία, σε δύο νέα συστήματα: τη maquiña avanti fortiori (σημείωση: μεταφρασμένη σε γαστριμαργικούς όρους θα ήταν κάτι μεταξύ πίτσας και σάντουιτς γουακαμόλε) και τη ‘maquiña caracoliña con variante intensa’ (σημείωση: ισοδύναμο με σπαγγέτι με βραστά φασόλια, αλλά κατεστραμμένο).

Με όλα αυτά (και μερικές άλλες εκπλήξεις), μπορούμε, ενδεχομένως να επαναστατικοποιήσουμε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, και τότε, ίσως, το ποδόσφαιρο να μην είναι απλώς μπίζνες, και να γίνει ξανά ένα ψυχαγωγικό παιχνίδι. Ένα παιχνίδι φτιαγμένο, όπως είπατε και εσείς πολύ σωστά, από αληθινά αισθήματα.

Ίσως... Παρ’ όλα αυτά, αυτό είναι απλώς για να επιστρέψουμε σε εσάς, στην οικογένειά σας, στους άντρες και τις γυναίκες της Inter και στους nerazzurri οπαδούς την εκτίμηση και το θαυμασμό μας προς εσάς (παρόλο που σας προειδοποιώ ότι μπροστά από το τέρμα, δε θα υπάρχει ούτε οίκτος ούτε συμπόνοια).Όσα για τα υπόλοιπα, καλά...ίσως...αλλά.

Εντάξει. Υγεία και ας είναι το πράσινο, άσπρο και κόκκινο που ντύνει της αξιοπρέπειά μας σύντομα να βρει τον εαυτό του και στις δύο χώρες.

Από τα βουνά το Νότιο-Ανατολικού Μεξικού.

Subcomandante Insurgente Marcos

(σχεδιάζοντας συστήματα στο μαυροπίνακα και διαφωνώντας με τον Durito επειδή αυτός επιμένει ότι αντί από το παραδοσιακό 4-2-4, πρέπει να παρουσιάσουμε ένα 1-1-1-1-1-1-1-1-1-1, το οποίο, λέει, μπερδεύει τον αντίπαλο)

ΥΓ. Για τη Μεξικανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, τη Real Madrid, τη Bayern München, την Osasuna, τον Ajax, τη Liverpool και την ομάδα της Ferretería González- Συγγνώμη, αλλά έχω αποκλειστικό συμβόλαιο με την Ezetaleene.

ΥΓ1. Σε τόνο και όγκο αθλητικής ανακοίνωσης – Η Sup, χρησιμοποιώντας τις τακτικές του Ουρουγουανού Obdúlio Varela στον τελικό εναντίον της Βραζιλίας (Παγκόσμιο Κύπελλο, στάδιο Maracaná, Rio de Janéiro, 7/16/1950), η μπάλα στο χέρι, έχοντας ταξιδέψει σαν σε αργή κίνηση (από το Μάιο του 2001), από τα γκολπόστ των Zapatistas. Αφού διαμαρτυρήθηκε στο διαιτητή για την εγκυρότητα του γκολ, τοποθετεί τη μπάλα στο κέντρο του γηπέδου. Γυρνάει γύρω του για να κοιτάξει τους compañeros του και ανταλλάσσουν ματιές και σιωπές. Με το σκορ, τα στοιχήματα και ολόκληρο το σύστημα εναντίον τους, κανείς δεν τρέφει καμία ελπίδα για τους Zapatistas. Αρχίζει να βρέχει. Ένα ρολόι  δείχνει σχεδόν 6. Όλα μοιάζουν έτοιμα να συνεχιστεί το παιχνίδι...

Ο Subcomandante Marcos ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την ηγεσία του EZLN ένα μήνα μετά την ανακοίνωση αποχώρησης του Zanetti από το ποδόσφαιρο. Αυτό είναι το καλύτερο μανιφέστο που έχει γράψει.