Συνεδρία 48: Μια Μέρα στη Γαλλία

Οι Γαλλικές δημοτικές εκλογές επιβεβαίωσαν μια γενικότερη τάση που υπάρχει στην Ευρώπη τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια. Η αριστερά αδυνατεί να δώσει απαντήσεις, είτε στη σοσιαλιστική-δημοκρατική της μορφή, είτε στην πιο ριζοσπαστική και οι πολίτες, ως εκλογικό σώμα μεταφέρονται προς τα δεξιά. Η ακροδεξιά ενισχύεται όχι διότι παρουσιάζει κάτι καινούριο, αλλά διότι καταθέτει κάτι πιο δραστικό στο δημόσιο διάλογο. Η γαλλική περίπτωση είναι ιδιαίτερη όμως και χρειάζεται μια μεγαλύτερη ανάλυση.

Η νίκη του Front National σε 15 δήμους είναι το καλύτερο εκλογικό του αποτέλεσμα στην ιστορία του. Η προηγούμενη πιο πετυχημένη εκλογική διαδικασία ήταν το 1995 όταν και κέρδισε τρεις δήμους. Το παρήγορο είναι ότι πλην της Béziers (πόλη με μεγάλη παραγωγή κρασιού και τεράστια πολιτιστική κληρονομιά), οι άλλες πόλεις είναι σχετικά μικρές και παραδοσιακά συντηρητικές. Το πιο ανησυχητικό αποτέλεσμα όμως είναι το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό του FN στη Μασσαλία. Το μεγάλο λιμάνι της Μεσογείου, πύλη της Ευρώπης για την Αφρική και περιοχή όπου παραδοσιακά, εδώ και χιλιάδες χρόνια συμβιώνουν πολλοί διαφορετικοί λαοί αρχίσει να σκέφτεται με λογική αποκλεισμού. Δήμαρχος εκλέχτηκε για τρίτη συνεχόμενη φορά από το συντηρητικό UMP και δεύτερος ήρθε ο υποψήφιος του FN. Οι σοσιαλιστές έχουν χάσει το έρεισμά τους στην πόλη πολλά χρόνια τώρα καθώς επένδυαν σε διεφθαρμένα πρόσωπα με αποδεδειγμένες δικαστικά σχέσεις με την Ιταλική, Κορσικανική και Γαλλική μαφία. Παραμένει όμως εξωφρενικό οι Μασσαλοί να ψηφίζουν υπέρ του φόβου.

Διότι το FN αυτό προμοτάρει. Μια διακυβέρνηση βασισμένη στο φόβο και τη δύναμη, εκφρασμένη μέσω της κρατικής κατασταλτικής ισχύος. Υπήρχαν αφίσες και φυλλάδια που έγραφαν για τους μετανάστες ‘Αντί να τους φοβάστε, ψηφίστε μας για να μας φοβούνται αυτοί’, ήδη από το 2009, όταν και πρωτοβρέθηκα εκεί. Το FN είναι ακροδεξιά, φασιστικής φύσεως, δεν είναι όμως, παραδόξως, νέο-ναζί. Δεν προωθεί τάγματα εφόδου, δε μιλάει για βιομηχανική καταστολή και εξολόθρευση. Οραματίζεται μια Γαλλία χριστιανική, άρα βάλλει κατά των μουσουλμάνων μεταναστών, όχι όμως αποκλειστικά μια Γαλλία των λευκών. Οι μαύροι χριστιανοί είναι ευπρόσδεκτοι. Δεν έχει σύνδρομα Άριας Φυλής. Επίσης δεν προσπαθεί, αντίθετα με όλες τις άλλες ακροδεξιές, πλην της Αυστριακής, να χτίσει παρακράτος. Επιδιώκει να διευθύνει το κράτος. Να το κεντροποιήσει, να αυξήσει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και να περιορίσει τις ελευθερίες για όλους, μα να τις διατηρήσει για τους Γάλλους. Οι αλλοδαποί, για να ζήσουν στη Γαλλία θα πρέπει να αποδεχτούν ότι δεν είναι ισότιμοι πολίτες. Εκεί που τερματίζει το inception είναι ότι δεν είναι κατά της Ευρώπης γενικά. Θέλει μια Ευρωπαϊκή συνεννόηση, ακόμα και συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών κρατών που θα φροντίζουν τα εσωτερικά τους και θα συντηρούν το διακρατικό σύστημα των εθνών κρατών.

Η επιτυχία του όμως δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Έχει καταφέρει να εδραιώσει τα ποσοστά του κοντά στο 20%, αλλά σε απόλυτες ψήφους παραμένει σταθερό. Η άνοδος των ποσοστών του στις τελευταίες εκλογές βασίστηκε στα νούμερα επί των ψηφισάντων και όχι των εγγεγραμμένων, καθώς η αποχή έφτασε το 38,6%. Στις προηγούμενες εκλογές ήταν 32,4%. Με εξαίρεση τη Μασσαλία, δεν αύξησε τα ποσοστά του σε κανένα από τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου και συγκεντρώνονται οι περισσότεροι μετανάστες, αλλά στις αγροτικές περιοχές, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι είναι λευκοί Γάλλοι και συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου.

Από την άλλη η αποτυχία της αριστεράς εξηγείται εύκολα. Η τεράστια απογοήτευση που έχει καταβάλει τους Γάλλους από την Προεδρία Holland ήταν φυσικό να εκφραστεί στις κάλπες. Πόσο μάλλον όταν η γαλλική αριστερά, πλην των κυβερνώντων σοσιαλιστών, συνέπραξε στις δημοτικές εκλογές μαζί τους, πράγμα που θεωρήθηκε πολιτική αυτοκτονία. Επίσης, η αποχή προήλθε κυρίως από ψηφοφόρους που είχαν ψηφίσει αριστερά σχήματα, γεγονός που η γαλλική αριστερή εφημερίδα Libération χαρακτήρισε ‘καυστική αποκήρυξη της κυβερνητικής πολιτικής’. Ένα τρίτο θέμα ήταν η καθιέρωση της αυτόνομης λίστας των υποψηφίων, που έφερε ξανά στα ψηφοδέλτια πρόσωπα (διε)φθαρμένα, χωρίς νέες ιδέες και πολιτικές. Τέλος η σύνδεση των αριστερών σχημάτων με οργανισμούς και ΜΚΟ που είναι αντικείμενα δικαστικών ερευνών, όπως και η διάσπαση του κόμματος των οικολόγων δε βοήθησαν την εκλογική τους απήχηση.

Στο συντηρητικό στρατόπεδο μαίνεται η διαμάχη μεταξύ των Γκωλικών και των Σιρακικών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι υποψήφιοι να είναι ελαφρώς αυτόνομοι και να προσπαθήσουν να κερδίσουν μόνο με την προσωπική τους απήχηση, χωρίς τη στήριξη των μηχανισμών του κόμματος. Σε έναν ιδεατό κόσμο αυτό θα ήταν η πηγή ή η βάση της λογικής στην εκλογή τοπικών αρχόντων. Πέρα από το γεγονός όμως ότι αυτό δε συμβαίνει πουθενά, είναι πολύ δύσκολο να βρεις σε ολόκληρο τον κόσμο χώρα πιο προσκολλημένη στις παραδοσιακές εκλογικές διαδικασίες από τη Γαλλία. Το ancien régime της εκλογικής διαδικασίας έχει κάνει τη δική του Βαστίλη απόρθητο φρούριο.

Το πόσο προβλεπόμενα ήταν αυτά τα αποτελέσματα φάνηκε από τον απόηχό τους στον υπόλοιπο κόσμο. Καμία έκπληξη, καμία υστερία για την άνοδο της ακροδεξιάς. Άλλωστε στη Γαλλία η ακροδεξιά είναι συστημική. Με μοναδική πραγματικά ανησυχητική εξέλιξη τη Μασσαλία, τίποτα δε φαίνεται παράλογο για κάποιον που έχει περάσει έστω και μια μέρα στη Γαλλία.